EK Roeifietsen 2002

Meedoen is belangrijker dan winnen

De uitspraak van Pierre de Coubertin,
en vele anderen die geen kans op de overwinning maken,
geldt ook voor het Europesche Kampioenschap roeifietsen.
Ik kwam op vrijdag al aan.
Terwijl ik rustig van het diner aan het genieten was,
waren mijn tafel genoten de buit al aan het verdelen.
Kreten als: "Die kunnen we aan", "Hem moeten we voorlaten gaan"
en "Daar hoeven we niet bang voor te zijn" vlogen over tafel.
Ik vraag me af of de heren door dit geobserveer
nog wel in staat zijn geweest van het eten te genieten.

Zaterdag begon het EK met de roeiersmeeting.
Tijdens deze meting wordt nog een keer uit gelegd
welke wedstrijden er die dag gereden worden en wat de regels zijn.
De roeiersmeeting leverde wel een teleurstelling op:
De organisatie kan niet meer dan 32 deelnemers bij de sprint aan.
Met enige zelfkennis stel ik vast
dat de sprint er dit jaar voor mij niet bij zit.
Suggestie voor de organisatie:
Laat de mindere goden volgend jaar tegen elkaar sprinten
voor een plaats bij de laatste 32.
Zo krijgt iedereen de kans om ten minste een keer te sprinten.

De eerste wedstrijd van het EK is het criterium.
Even twee rondjes Neeltje Jans om op te warmen,
zelfst voor mij te doen.
Na de tweede keer de Roompotsluis gepasseerd te zijn zie ik
mijn directe concurrent voor de "rode lantaarn" in mijn brilspiegel.
Genoeg motivatie om even aan te zetten.
Na de race vertelde hij me dat hij wist dat ik zo'n spiegel had
en het dus onmogelijk was om stiekum dichterbij te komen.
Behalve bevordelijk voor de veiligheid geeft een brilspiegel
dus ook nog een psygologisch voordeel in wedstrijden.

Het criterium wordt gevolgd door de sprints.
Zoals ik al eerder schreef had ik niet verwacht
dat ik mee zou kunnen doen met dit onderdeel.
Voor de mensen die zoals ik, waarvoor het zozeer gaat om het winnen,
maar veel meer om het medoen, is het jammer
dat wij niet mee mogen doen met een onderdeel.
Doordat ik niet meedoe met de sprint
heb ik meer tijd om op mijn gemak naar de sprints te kijken,
de sfeer te proeven
en gezellig met de andere deelnemers en het publiek te praten.

Het laatste onderdeel van de eerste dag is de tijdrit.
Aan het begin van mijn derde ronde
zie ik een interessante ontwikkeling.
Ik wordt gedubbeld door Ymte Sijbrandij,
op de voet gevolgd door Derk Thijs,
die Ymte vlak daarna inhaalt.
Dit blijkt het cruciale moment in de wijdstrijd te zijn,
Ymte krijgt hier een inzinking en kan niet meer bij Derk komen.
Later zullen ook de andere toppers mij inhalen
en zo krijg ik als langzame deelnemer een overzicht van het hele veld.
Het enorme gat tussen Ymte, Derk en de rest van het veld is opvallend.
Nogmaals een bewijs dat deze twee heren
een fantastische prestatie leveren.

Traditiegetrouw eindigt de eerste dag met een pastamaaltijd.
Ook dit jaar zijn de Italiaanse specialiteiten weer volop aanwezig.
Dat zo'n volle dag sporten in de buitenlucht vermoeiend is
blijkt na de maaltijd.
Hier en daar wordt gegaapt,
en al snel verlaten de deelnemers het restaurant
om hun bed op te zoeken.

De tweede dag is de dag van de toertocht,
door de wedstrijdleiding misleidend "long distance race" genoemd.
Na de ceremoniele start in het vakantiepark
wordt met een (zelfst voor mij) rustig tempo
naar de Oosterscheldekering gereden.
Aan het begin daarvan vind de feitelijke start plaats.
Op dat moment wordt er versneld en blijf ik in de achterhoede steken.
Een stuk oor me zie ik een groepje
dat met ongeveer de zelfde snelheid rijdt als ik.
Ik versnel even en kan bij ze aanhaken.
Dit groepje rijdt met een behoorlijke snelheid,
en ik moet echt mijn best doen om bij te blijven.
Als we bij een dijkje omhoog gaan moet ik afhaken.
Ik ga zeer rustig rijden, zodat iemand die nog langzamer rijd dan ik,
bij mij kan komen.

Omdat ik nu weer een stuk langzamer fiets
heb ik ook de gelegenheid om van de omgeving te genieten.
Het heeft voor de race even flink geregend
waardoor de lucht is schoongespoeld.
Het is dus ongelofelijk helder.
De herkenningspunten zoals Port Zélande op de Brouwersdam
en de vuurtoren op Goeree zijn al van verre te zien.
Op Goeree kom ik weer als eerste Derk en Ymte tegen.
Zij zijn al bij het keerpunt geweest waar ik nog naartoe moet.
Dit keer zit de groep achtervolgers
vrijwel vlak achter deze twee heren.
Later hoor ik dat Ymte pech heeft gehad
en Derk zo sportief is geweest om op hem te wachten.

Op de terugweg kiezen we vanwege het uitzicht
voor het fietspad boven op de Brouwersdam.
We hebben nu wind mee, dus geen last van windgeruis.
Ook de aandrijving van de roeifiets is zo goed als geluidsloos.
In bijna volmaakte stilte kunnen we nu de omgeving tot ons nemen.
De ontelbare zeilboten op het Grevelingenmeer
zijn werkelijk een een magnefiek gezicht.
Op Schouwen zien we al snel de Oosterscheldekering liggen.
Op die kering aangekomen blijkt het zo helder te zijn
dat we de Zeelandbrug duidelijk kunnen zien liggen.
Ook de kleurige vliegers zijn een lust voor het oog.
Op Neeltje Jans moeten we nog een ererondje maken
en dan zit voor ons de toertocht erop.

Na de toertocht
volgt een zeer spannende finale van de sprintwedstrijden.
De sprint wordt verreden volgens het systeem van dubbele eliminatie.
Dat betekent dat bij één keer verliezen
de kans op de overwinning nog niet bekeken is.
Het aantal races in de herkansingsronde is wel het dubbele van
die van de rechtstreekse winnaars.
De wedstrijden in de herkansingsronde
zijn dan ook een ware uitputtingsslag.
Zodat het publiek zich te goed kan doen aan deze heroïsche strijd.

Het laatste onderdeel van het EK is de prijsuitreiking.
Het blijkt dat na aanleiding van deze twee dagen feest
de wedstrijdleiding ook nog een aantal winnaars heeft uitgekozen.
De prijsuitreiking eindigt met de verondschuldingen van de winnaar,
voor het gebruik van beter materiaal,
waarna nummer twee dat ontkent
en hij nummer een prijst om zijn prestatie.
Een beter bewijs van de relativiteit van het eindklassement
kan ik me nauwelijks voorstellen.
Voordat ik aan dit EK begon,
wist ik al dat het een paar gezellige dagen zouden worden,
waar iedereen als winnaar uit zou komen.
Ik verheug me dan nu al weer op het EK in 2003,
waarbij ook het eerste lustrum van het EK roeifietsen
gevierd zal worden.