Tijdrit Nijeveen (comp)

Tijdrit Nijeveen

Kennelijk is het traditie aan het worden dat ik verslag uitbreng van
evenementen.
Nou ja, bij deze dan. eskuzeer taa- en spelvouten.

De sfeer was kennelijk al gezet hier op de lijst.
Deze werd vrolijk voortgezet terplaatse.
Vrijdagavand richting het gehucht Kolderkamp getogen.
Even een tussenstop bij Paulus om de On-Route fietskaart op te halen.
Vervolgens snel door naar de kamping voordat het donker wordt.
Kees v/d W adviseerde daar een lekker klein boeren kampinkje op
spuugafstand van de start en Nasca. http://www.camping-kolderkamp.nl/
Echt wat voor volgend jaar voor een gezellig samenzijn van liggers te
houden.
Laat die auto's toch thuis jongens! Zet een tent en een boom op!
Daar trof ik de Zwaluw-Mango aan. Hankie kwam al snel uit de tent
gekropen.
Even later voegde Jos zich erbij met zijn M5. Hij was even het
parcours wezen verkennen met Henk van Nasca.
Nog een snelle hap gestooft op de brander en dan op één oor. (omdat op
twee oren moeilijk gaat)

De volgende dag lekker lui wakker worden in een soezig zonnetje met
geluid van grazen en loeiende koeien om me heen.
Toen ik mijn warrige kop de tent uitstak stond er direct een jongetje
bij me.
Ons geklets maakt Jos en Hankie wakker en al snel zaten we relaxed
rond een picknictafel ons ontbijtje te kokkerellen.
Mooier kan het leven niet zijn. Beetje eten, beetje OH-en wat
zonnestraaltjes op de huid en een langzaam wakker wordende kamping om
je heen. Dit is kwaliteit van leven.

Maar wat nu voor een overpeinzingen! Gewerkt moest er worden vandaag!
Helaas, dat wilde niet lukken.
Even een blik bij het klubhuis van de wielervereniging leerde ons dat
we voorlopig nog niet aan de beurt waren.
Dan maar ons luie leventje voortzetten in de schaduw van een parasol
bij Nasca achter.
Daar was duidelijk op ons gerekend.
Een koeltas vol met sportdrankjes (ik dacht dat het limonade was, dus
toch stiekum doping....) lekkere vette ontbijtkoeken, opwekkende
koffie enz.
Men wist de weg naar deze uitspanning, of was het toch een
ligfietswinkel, te vinden.
Al snel kwamen er meerdere ligfietsers, al dan niet deelnemend aan de
race, binnen druppelen.
Moest er niet geraced worden dan?
Jawel, alles op zijn tijd.
Eerst verhalen vertellen en ervaringen uitwisselen.
Geheimen wapens in de strijd werden onthuld en men dronk van elkaars
sportdrankjes.
Jos mixte alles door elkaar en moest onderhand staan stuiteren van
energie.
Wanneer wordt zo'n mengsel explosief?

Toen we ten tweede maal bij het klubhuis verschenen was er een grote
menigte van liggerts verzameld.
Maar ook nu geen haast en moest er weer worden bijgepraat.
Blablabla....
Ik stelde voor nu maar gelijk een duik in het meer te nemen, een
kaartje te leggen, Hamburger eten en weer naar huis te gaan.
Van dat racen wordt je alleen maar zweterig. Dit voorstel vond geen
aftrek, Mmmm vreemd!
Dan maar een rugnummer(!) gehaald en verder lui in de fiets gewacht
bij de start tot wij nou eens mochten laten zien wat we konden.
Nu was er eindelijk bij sommige gezichten wat spanning af te lezen.
Vooral de jongens die met (soms onbehoorlijke grote bakken) niet HPV
voertuigen, net aankwamen was het race-bloed al bijna tegen het
kookpunt aan.
Verder ging bij de andere de conversatie hoofdzakelijk over schoppen-
aas, joker inzetten en rode lantaarn.
Onbegrijplijk race-jargon......
Ik zag idd Oscar zijn achterlicht aandoen. Vreemd genoeg kwam Paulus
als laats binnen maar zeker niet als langzaamste.
Ik snap er niks meer van. Rare jongens hoor, die race-liggerts.

Toen hebben we allemaal twee rondjes stevig doorgefiets (zo zie je
toch niks van de omgeving? Praten is er al helemaal niet bij.)
Waar normale mensen een hele dag over doen deden wij gemiddeld in een
half uur.
Wat dingen die mij opvielen.
Ymte was natuurlijk de snelste, vooral omdat hij zijn spiegel had
gedemonteerd.
Hans slechts derde omdat hij zeker wilde zijn om de rit uit te rijden
hele zware anti-lekbanden onder zijn oude gekwetste fiets had gedaan.
Hij moet echt uit zijn zijn geweest want de sticker achter op zijn
fiets zat op zijn kop geplakt.
Bastiaan ging als een speer omdat hij voor de verandering eens goed
gegeten had en op trainingskamp was geweest in de oostbloklanden.
Paulus heeft na al die jaren dat hij fiets de raceknop gevonden in
zijn Quesjer.
Oscar heeft ondanks dat hij wederom de rode lantaarn was dit jaar zijn
eigen PR verbrijzeld en hoort er helemaal bij.
Ikzelf? Ik weet wat mij bezielde. Het moet allemaal gebeurt zijn in
een vlaag van verstands verbijstering.
Misschien zat ik wel helemaal niet in die rode met blauw/grijs
gestreepte fiets. (Nee, het is geen politiefiets)
We zullen het ooit weten.

Eindelijk konden we gaan doen waar we voor gekomen waren.
Een duik in het heerlijk water.
Heerlijk in de vorm van temperatuur. Toen Bob een flesje opdook gevult
met water uit het meer wat op cola leek, sprak hij de woorden: Ik heb
ook altijd geluk....
Niet getreurt. Aan de overkant lag een oude smurfplank waar een haai
de achterkant had afgebeten. Die haalde ik maar even op ter verhoging
van de feestvreugde.
Gelukkig behoorde Mark-Jan ook bij de deelnemers, dus kon ik dit HPV
vaartuig testen. Zie het verslag in de Ligfiets&.
Ik stelde voor een Quest vast te ducktapen op de plank. Er zat al een
sleuf waar het achterwiel in paste. Wat schoepen er op en je kan er
mee tegen een waterval opfietsen.
Niemand wilde zijn Quest hiervoor lenen. Bah wat flauw.
Het talrijke ligfietserskroost ontfermde zich over de plank.
Hans ontdekte een touw in een boom naast het water. Keer op keer
slingerde hij zich in een sierlijk boog in het water.
Niemand deed hem dat na.

Ik had inmiddels andere zorgen.
Mijn waterdip heeft mij een brildip bezorgd.
Toen ik mij ontkleed had en te water ging stonden er 4 jongens van het
strand rond mijn fiets. Ik besteedde er geen aandacht aan.
Toen ik weer uit het water kwam was mijn bril verdwenen.
Heel apart. Als je de keus hebt uit een varifocusbril, GPS, portomonee
en telefoon, dan zou ik kiezen voor die bril.
Zeker als het mijn sterkte is.

Om het verhaal wat in te korte.
De terugreis ging voortvarend. dwz. Bastiaan had al aardig wat km's in
de benen en 'deed het wat rustiger aan'
Samen kruiste we vlot 30+ richting Zwolle. Daar kregen we Hans in het
vizier op weg naar Nijmegen.
Bastiaan met vergat zijn vermoeidheid en spurte er achteraan. Ik zag
af en toe snelheden tegen de 50km/uur op mijn teller verschijnen.
Toch verdween hij bijna uit mijn zicht.
He! De wedstrijd is toch al afgelopen?
Bij een stoplicht konden we ons hergroeperen. Hans moest over de
IJsselbrug al linksaf en wij rechtdoor dus dat was slechts een kort
samenzijn.
Ik speelde nog even met de gedachte mee te rijden. Zondag stond een
wandeltocht van Op Pad op de Veluwezoom gepland door Marloes.
Kon ik daar alvast de tent opslaan en was ik bijtijds voor de start.
De samenpakkende wolken en gebrek aan goede wandelkleding/schoeisel
deed mij op de valreep beslissen rechtdoor te gaan.
We hadden inmiddels goeie honger gekregen en mijn watervoorraad was
op. Dus nodigde ik Bastiaan uit bij mij thuis een hapje te nemen met
evt. een overnachting. Dit laatste wimpelde hij beslist af. Dus na een
warme pasta maaltijd die Marloes snel voor ons had klaar gemaakt, ging
hij moedig de donkere natte en winderige nacht in richting Utrecht.

Nu rest mij nog de 'Salt & Vinegar' geur uit mijn fiets te krijgen.
Net voor Zwartsluis vloog de deksel van de bus chips en stortte de
hele lading door mijn fiets en rammelde onmiddelijk richting
kettinggoot....
De kaaslucht dampen zijn net opgetrokken en nu dit weer, zucht!
Natuurlijk passen ze nooit meer in de bus. Dus Bastiaan en ik zaten
daar die smerige smakende chips met handen vol tegelijk naar binnen te
werken zolang de brug nog open stond. De rest heb ik even verderop
tijdens een plaspauze in de berm gewerkt om te recycelen. Ik hoop dat
het gras niet dood gaat.

Marloes is vanmorgen zonder mij vertrokken met een vriendin voor de
wandeltocht. Er was maar plaats voor twee in de auto.
Rest mij alle tijd dit verhaal te schrijven.

Theo van Goor

Tja, na zo'n spetterend geschreven stukje is er weinig meer toe te voegen dan een dankwoordje voor "de man achter" de race: Henk en Monique. Ik rijdt deze tijdrit al een paar jaar, eigenlijk de enige wedstrijd die ik dus frequent bezoek als deelnemer, en in de vorige jaren deed ik dat meestal op een Nazca-leenfiets. Dit jaar kon voor het eerst de velomobiel ingezet worden, een kans welke door een klein tiental werd aangegrepen. En met 40.9 km/h zat ik uiteraard ergens onderin de regionen van velomobilisten, maar wel zag ik kans er nog een te verschalken.
Groet van Quesjer

Ik heb een verslag van minuut tot minuut geschreven bij mijn Veoh film.

De film: http://www.veoh.com/videos/v15476890Pn6E7s5h?c=ligfiets
Deze is in volle kwaliteit te downloaden, maar dan staat je computer
waarschijnlijk wel een nachtje aan (1,76GB).

Het verslag:
00.17 Ik sta nu vooraan in de startrij, er zoeven twee tijdrijders
voorbij die meedoen aan de "koppeltijdrit". Daarbij mogen ze
afwisselend in elkaars windschaduw rijden.

00.50 Start! De camera is vast bevestigd in de body van de Quest en je kunt zien dat bij heftig aanzetten de Quest iets in de veren zakt bij elke trap.

02.18 53km/h Ik hou de benen stil voor de eerste bocht en zet me schrap voor het geval ik me vergaloppeer. Het gaat ruimschoots goed, dus ik had nog wat sneller door de bocht gekund.

07.32 Een verhoging op een kruispunt. De Quest klappert eroverheen, geen probleem.

08.08 Ik haal Gert van der Kraats in, die 2 minuten voor me gestart is. Ondanks de scherpe bochten is de Quest hier ruim in het voordeel.

11.23 Ik ben even in de bonen: hier zou toch een scherpe bocht zijn? Ik hou de benen 6 lange seconden stil, voor ik doorheb dat dit een hele flauwe bocht is. Raahhh!

12.03 Mij ontsnapt een teleurgestelde kreun nog voor de bocht, dit is de moeilijkste en ik verpruts hem voor mijn gevoel. Hard werken om weer op snelheid te komen.

13.38 Monique van Nazca maakt foto's in de bocht. Tikje afgeleid, probeer nog even een wieltje op te tillen voor een mooie foto, mislukt jammerlijk en weer te langzaam uit de bocht komend.

14.52 Eerste rondje zit erop in 14.02 Voor me zie ik een semi-lowracer die ik net niet meer inhaal voor de bocht. Even lijkt het erop dat ik er rechts voorbij kan, maar deze man wil ook de ideale lijn rijden. Ik knijp op het laatste moment even de rem in en zie een gaatje vallen aan zijn linkerkant. Ik gooi het stuur in de betreffende richting en scheer vlak langs een auto die bijna niet kan wachten tot ie er langs kan. Ik ben weer helemaal alert, elk nadeel hep se voordeel.

25.03 Moeilijk om gemotiveerd te blijven en om na elke bocht weer vol aan te zetten. Gelukkig zie ik nu weer wat rijders. Mark-Jan Bastian rijdt vrij dicht achter Wiebe Westerhof. Ik ben bang dat de jury dit als "rijden in de windschaduw" zou kunnen zien en roep: "tijdrit, afstand houden" naar Mark-Jan. Even verderop haal ik nog een gestroomlijnde lowracer in, maar kan niet zien wie dat is (dit blijkt Gerold Ormel geweest te zijn)

26.15 de lastigste bocht gaat nu een stuk beter, yippie.

29.00 Ik passeer de finish in 28.10 Dat is goed voor een gemiddelde van 46,3 km/h en een 5e plek.

H@rry.