Appelflappentocht

Zo, alle oudhollandse lekkernijen zijn (op ligfiets gebied) veroberd: de Appelflappentocht en de Oliebollentocht zijn beide verreden.

Eén ding wil ik hier nog benadrukken: de Appelflappentocht is niet bedoeld als afzetten tegen velomobilisten, beslist niet. De naam is duidelijk een verwijzing naar de Oliebollentocht, maar daar houdt het (wat mij betreft) ook op. Vlak voor de Appelflappentocht heb ik twee maal 40 km gereden, één keer onder nul, de tweede keer net boven nul. Voor mij is dat ongeveer de limiet. Vandaar ook de dubbel uitgezette route, en de uiteindelijke keuze voor de kortere en meer beschutte route.

Goed, een verslag van de route: twee rijders hebben bij mij (in Bilthoven) afgesproken: Erik (Breda) en Bart (Hilversum). Bij mij is het een stuk gemakkelijker om te parkeren dan op het Domplein. Helaas blijkt Erik hier al een lekke band te hebben (zie discussie over Franse ventielen). Ik geef aan waar we het best opgewacht kunnen worden, maar kort na vertrek van het Domplein krijg ik een SMS dat ook
het repareren niet goed gelukt is: één afvaller.

Van het Domplein vertrekken we om vijf over elf met 9 rijders. Onderweg worden we ingehaald door nog twee rijders, waaronder een bukfietser - in het zomerseizoen voorzien van een Optima Xlow, maar nu toch maar met wat meer grond-speling. Ook worden we onderweg opgewacht door en rijder uit Amersfoort.

Met 12 rijders rijden we verder. Er blijkt behoefte aan een lunch, en een korte omweg via Lage Vuursche wordt toegevoegd aan de tocht. Om in de Appelflappen-sfeer te blijven, kiezen de meesten voor een pannenkoek met appel, rozijnen en kaneel. Gelukkig zijn er voldoende appels op voorraad. Na een route door de bossen bij Lage Vuursche - veel blad op de weg, gelukkig geen uitglijders - komen we weer terug op de vooraf geplande route. Met de complete groep rijden we Utrecht weer in - zelfs de afgelopen ketting ligt er zo snel weer op dat we wel stoppen voor het pech-geval, maar ons vervolgens afvragen waarom eigenlijk, we missen immers niemand en de ketting ligt er dan al weer op. Op de Biltstraat wil een auto achteruit ons pad blokkeren, een scheidsrechtersfluitje is dan toch een stuk effectiever dan een fietsbel. Na afloop drinken we nog wat in een van de cafées aan het Domplein.

Maar waar blijven de Appelflappen? Die waren er niet. Volgend jaar dan? Wellicht. Ik denk ook dat er ruimte zat is voor meer dan één appelflappentocht. De grootte van de groep was nu goed behapbaar, ook voor onverwachte zaken, zoals omrijden via een pannenkoekenhuis. Om vragen te voorkomen, is het wel aan te raden om een voorraadje appelflappen mee te nemen, of in elk geval de route te plannen langs een oudhollandse gebakskraam.