Wie heeft er ervaring over berg ligfietsen?

Frans van der Schoot vertelt de ervaringen van hem en zijn familie:

Klimmen doe je altijd op eigen tempo.
Maar op elkaar wachten is goed voor de teamgeest.
Doe dit wel opstukken waar je weer lekker opgang kunt komen.

Ikzelf op een forens Wizzard met 7-Naaf versnelling,
Klimmen gaat matig, maar terugschakelen is een probleem.
Zoon Hans twee jaar geleden, op dat moment 13 jaar, had meer moeite met
zijn
Hurricane 7 versnellingen, maar is dit een verhaal van ervaring en
kracht.
Mijn vrouw met een 50-50 van Flevobike en aangepast voorblad klom vrij
goed
en ze stapte pas af toen we in Normandie een helling van meer dan 20%
vonden.
Zoon Guus (12)op de zelfde Hurricane als Hans twee jaar eerder kwam al
beter
omhoog dan Hans maar we hadden ook bij zijn fiets een kleiner voorblad
bij
gezet.
Ik ben overtuigd dat er zeker met een ligger zeer goed te klimmen is
maar
denk vooral aan je andere houding tov een rechtopfiets en zorg datje
het
optimale uit je versnellingset kunt halen.
(dus al het kan naast het grote voorblad 52/54 tands zeker een 40/42
tandsblad bijlaten zetten.
Je kunt vrij eenvoudig van blad veranderen door tegen de kettingslang
te
duwen en te kijken wat eraan gaat komen).

Het afstappen is ook een zaak van in welke omgeving je ziet op een
Route
Nationale in Frankrijk denk je aan je veiligheid en stap eerder je af
ipv
ruime slagen te maken om te klimmen.

Het ophooglopen is met een hurricane inderdaad vermoeiend voor je rug,
maar
met bijvoorbeeld een wizard kan je hem gewoon bij het zadel pakken.

Jeroen Peeters:
Bergfietsen is goed te doen. Het vereist soms wel wat evenwichtskunst
maar
dat went tenzij je motoriek slecht is. Klimmen gaat m.i. langzamer met
een
ligfiets maar ik denk wel dat je conditie een rol speelt maar ook het
type
fiets. Begin dit jaar beklom ik de redoute (ongeveer stijlste heuvel
in
Luik Bastenaken Luik) maar zag mijn zoon van vijftien (die slechts een
kilometer of 400 in de benen had!) gewoon van mij wegrijden. Hij reed
gewoon mee met bukfietsers. Zijn fiets was een Speedliner (licht en
goede
lichte aandrijving). Ik zat zelf op een 50/50 - ietswat zwaar. Bedenk
wel
dat je op een ligfiets anderanders afstapt dan van een racefiets; geen
last
meer van je rug/polsen/nek etc.. Klimmen? Gewoon doen en ervaar.

Henk van Hanegem zei:
Als je van plan bent regelmatig bergop te fietsen, kun je beter meteen
een
triple (laten) monteren, desnoods zonder voorderailleur. Luister niet
naar
het geOH over de extra grammen van een triple.

Boven de 20 procent hellingshoek is in ieder geval te veel. Let niet op de
snelheid maar hou je toerental op peil, dus zeer tijdig terugschakelen.
Als
de ketting niet snel genoeg meer ronddraait, kun je ook niet meer
schakelen! Rij zolang mogelijk op souplesse, op kracht rijden kan
altijd nog...

Menno Tillema:
Met bagage heb ik aan de rand van de Ardennen gefietst, M5,
onderstuur. Tot 5km/h kun je nog redelijk fietsen, maar het helpt
wel als je een echt licht verzet hebt. Mijn verzet was iets te zwaar,
onder de 5km moest is teveel kracht zetten om nog lekker te fietsen.

Naar boven zeulen was wel spectaculair, aangezien ik achter een
Ortlieb set had van zijtassen en zo'n rol, kon ik mijn fiets als een
winkelwagentje naar boven rijden. Sturen met het evenwicht van de
fiets. Eigenlijk comfortabeler dan een bukfiets, waar je half
gedraaid aan de zijkant moet slepen. Jammer dat ik er geen foto van
heb (Arybert, waar was je op dat moment, zeker te veel voorop ;-))

Maar ik denk dat het per fiets anders is, met een bovenstuur kun je
volgens mij minder goed op evenwicht van de stuurinrichting sturen...

Milan van Hulst:
Inmiddels heb ik de Eifel, Ardennen, het centraal massief,
de midlands en zweden doorgefietst. Afstappen halverwege een
helling betekend tot de top lopen. Op mijn condor kwam ik
redelijk mee met bukfietsers, ook als iedereen bagage had.
Ik moet wel zeggen dat ik iets meer fiets dan de bukkers
waar ikk het over heb.

Afgelopen zomer kwam mijn voorwiel van de grond, de
helling moet ruim boven de 20 % zijn geweest. Als iemand kan
bedenken hoe steilk het geweest moet zijn hoor ik het graag.

Kees -ligfries- van Malssen
Ligfietsen in de bergen gaat goed. Punt.
Helaas is de site van Harry en Rens uit de lucht (Marten, weet jij
een nieuwe URL?). Zij hebben door Alpen en andere bergen gefietst op
hun hurricanes, met volle bepakking. Gaat prima.
Alleen als je boven de 15-20 % gaat klimmen ga je het gevoel krijgen
achterover te liggen. Maar dat soort hellingen zijn zelden echt lang
(wel spannend!).

Soms gaat klimmen op een ligfiets (iets) langzamer dan met een
bukfiets, maar niet per definitie (kijk ook op http://clik.to/ligfiets > klimmen

Mijn ervaring is dat klimmen op de ligfiets meer nog dan klimmen op
de bukfiets een kwestie is van doen. Ondertussen scheur ik minstens
zo gemakkelijk hellingen op, op mijn hurricane als ik deed op mijn
racefiets (en het dalen is zoveel leuker!).
De Sachs 3*7 versnellingsnaaf/derailleur geeft een ruim aanbod van
verzetten, zodat je elke helling die je met een bukfiets opkwam ook
met je ligfiets op komt.

Willem Nazca vertelt:
Ik heb een klein beetje gebergligfietst in zuid duitsland en per
definitie
gaat het volgens mij niet slechter dan met een bukfiets, het is volgens
mij
gewoon een kwestie van oefening en conditie.
Net als een bukfiets moet je gewoon een tred vinden die regelmatig en
fijn
trapt.
Als je eenmaal lekker aan het trappen bent, moet je ook absoluut niet
stoppen, dan verzuur je heel snel, gewoon doorrammen tot je boven bent
en
naar beneden met een ligfiets gaat enorm snel, de remmen slijten ook
enorm
snel, neem altijd een PAAR reserve setjes mee.
En de versnelling moet laag genoeg kunnen, soms ga je zo langzaam dat
je
bijna omkiepert, dus een lichte trike zou een ideale klimmer moeten
zijn,
maar naar beneden dan weer een 2 wieler, lekker plat door de bocht met
een
gangetje van 60 km. Dan spuit de adrenaline door de aderen.

Minko Oh:
Klimmen op de ligfiets lijkt me iets beter te gaan op een ligger waar
je
wat minder achterover ligt, zoals een Challenge Wizard. Op de 20%
steile
hellingen in het noordwesten van Ierland kwam het voorwiel van de grond
en
kon ik maar ternauwernood op de fiets blijven.

In de langere cols als in de Alpen komt het echter meer op je
uithoudingsvermogen en souplesse aan dan op kracht. De eerste keer dat
je
ik een Alpen col beklom (Klausen- en Susten pas in Zwitserland) leek
het
veel moeizamer te gaan dan op een bukfiets. Naarmate de tocht vorderde
had
ik echter veel minder moeite om reuzen als de Galibier en Madeleine te
bedwingen.

Zo'n 3*7 versnellingsnaaf/derailleur kan je zoals ik heb gedaan nog
voorzien van een 2e voorblad met klein verzet, zodat je theoretisch
3x7x2
versnellingen bezit waarmee je ook de steilere hellingen kan bedwingen.

/=\\
O /\\ / \\
_\\V/\\-% /\\/ \\/ \\
_____________(O) (o)__ / / \\ \\

The Wizard of Oh - http://home.wanadoo.nl/moh

En Luddo Oh vervolgt:
Ik heb redelijk wat ervaringen met ligfietsen in de bergen, o.a.:
- Lake district, Yorkshire dales (klimmetjes van meer dan 20%)
- Dolomieten
- Corsica
- Zuid west USA - Nationale parken
- Zwitserland (Grimsel, Grosse Scheiddegg, Bernina, Maloja, San
Bernardino,
en vele andere)
- Italiaanse Alpen (o.a. Stelvio, Mortirollo, Gavia)
- Spaanse Pyreneeen
- Picos d'Europa (Spanje)

Het meeste heb ik met bepakking gefietst (banaantassen).
Tot 4 km per uur kan je overeind blijven. Mijn verzet is zeer licht
(24-30)
en het gaat langzamer dan op een bukfiets. Als je de tijd neemt
dan is dat geen probleem.

Bergen steiler dan 25% worden een probleem. Een klim in de Dolomieten
kwam
ik echt niet op (nabij Bolzano, Rafensteinerbergstrasse) maar ook met
een
bukfiets lukt je dat niet. http://www.geocities.com/luddo_oh/Dol2000/dolom10.jpg

Kijk ook eens naar mijn site:
http://www.geocities.com/Baja/2572

Ik woon zelf in de bergen en het is dus voor mij zoeken om echt vlak te kunnen fietsen. Hoewel iedereen me de aankoop van een ligfiets afgeraden heeft en het ook nu nog veel afkeurende blikken oplevert, heb ik in april een ligfiets gekocht. Het is een Optima Orca geworden. Zeker in het begin heb ik me ontzettend verkeken op het klimmen. Waar ik met mijn mountain bike soepel omhoog kon rijden bleef ik met de ligfiets steken en meestal had het te maken met "geen kracht meer in de bovenbenen". Inmiddels ben ik iets verder en merk ik dat ik steeds makkelijker en sneller de meest zotte hellingen op kan fietsen.
Ik heb inmiddels wel twee voorbladen gemonteerd en achter een naafderailleur en een de normale zeven tandwielen. Ook heb ik iets bredere banden gemonteerd omdat ik toch heel dikwijls op onverharde wegen rijdt en dat meer grip en vering gaf. Ik ben tot nu toe erg tevreden.....heel enthousiast en merk dat ik de mountain bike steeds minder ga pakken. Ligfietsen in de bergen is dus goed te doen en erg leuk.
Voor iedereen een aanrader.

in 2002 op mijn m520/26 onderstuur naar de Mont Ventoux gefietst via de Ardennen,Vogezen, Jura, Vercors en de Drome. In de Ardennen raak je direct gewend. De kampeerspullen heb ik in de Jura achtergelaten vanwege het weer en ben verder gegaan met overnachtingen in Chambres d'hotes. Zonder een natte tent met toebehoren een stuk lichter zoef je de berg over. Als toetje de Mont Ventoux. Wat me beangstigt is de temperatuur van de velgen tijdens het afdalen want dat gaat vreselijk hard. Bij 75kmh begin ik de remmen dicht te knijpen. Een triple is voor mij onontbeerlijk. Verder bepaal je je eigen tempo. Komende zomer via Biarritz door de Pyreneeen van west naar oost naar Barcelona.

Beste mensen,

Het rijden op een ligfiets doe ik nu ongeveer 1,5 jaar. Andere liggers zeggen vaak dat het rijden in de bergen niet eenvoudig is. Nu dat is waar, maar het is absoluut niet onmogelijk. Ik ben net terug van mijn vakantie in Frankrijk (Cevennen en Drôme) en ik heb hier met mijn relatief ongetrainde lichaam leuke tochtjes gemaakt.

Als bekroning was daar de beklimming van de Mont Ventoux. (Bij liefhebbers van de Tour ongetwijfeld gekend) Dit is een berg van 1909 m hoog die je op drie verschillende manieren te lijf kunt gaan. 2 kortere beklimmingen vanuit Malaucène (320m) en Bédoin (300m) beiden 20 kilometer(deze laatste staat bekend als de zwaarste route en wordt dus ook door de tourrenners in deze richting genomen).

Mijn tocht begon echter vanuit Sault (765m). Dit ligt dus een stukje hoger dan de andere twee vertrekpunten, maar aangezien het mijn eerste echte beklimming was dacht ik dat het slim was rustig aan te beginnen. De tocht is ongeveer 26 kilometer lang. Maar door de daling van 1,5 km à 5,5% daal je nog even naar 710m. Het is een mooie beklimming met halverwege een wat gemakkelijker stuk totaan Le Chalet Reynard. Hier komen de wegen vanuit Sault en Bédoin samen. en hier begon voor mij de echte klim pas goed. Die laatste 6 kilometer met een gemiddeld klimpercentage van 8,3% is een pittige. Maar met een goed set versnellingen 30*30, een goede conditie (opgebouwd in de 1,5 week daarvoor) en een ijzeren wil om boven te komen is het me gelukt.

Samenvattend:

26 kilometer
1219 meter hoogte verschil
4,7 % gemiddeld stijgingspercentage
9,5 % maximum stijgingspercentage

Dit alles in 2h40 minuten.

De afdaling was ook zeer spectaculair en geschiede in ca. 40 minuten. (inclusief het klimmetje naar Sault van 1,5 km 5,5 %)

Ik hoop binnenkort foto's op de ZILT site te kunnen zetten.

Met vriendelijke groeten.

Kim van der Maat