Shock Proof 451 CrMo

Heerlijk fietsje, de voorwielvering is uniek voor een lage fiets als deze. De monoshock houdt het goed, geen problemen met zelfs diepe kuilen.

Als verwende Hurricane rijder is het op/afstappen vanwege het vaste stuur (geen klapstuur) even wennen - je moet elke keer onder je stuur kruipen. Dit lijkt me vooral bij een noodstop onhandig. Het ontbreken van een versnellingsnaaf maakt de fiets welliswaar lichter, maar ook wat lastiger in gebruik in de stad (veel optrekken, en dus op/neer schakelen). Voor lange afstand lijkt me dit echter een ideaal fietsje.

Mark-Jan

Ik heb recentelijk de Shock Proof gedaan. Ik vond het een comfortabele en snelle fiets. Omdat de zit niet bijzonder laag is, is het geen enkel probleem om door de stad te moeten fietsen; je hebt goed overzicht en je wordt goed gezien. Een setje van die fraaie carbon spatborden erop en je hebt een heel breed inzetbare fiets. Het rijgedrag is neutraal, bij zeer lage snelheden (bijv. voor een stoplicht) is het wel even balanceren maar voor de rest fietst iedereen er zo op weg.

[Ik kom zelf van een M5 low racer (ketting bovenlangs) en probeerde de SP als mogelijk alternatief: het is toch weer een low racer geworden (ketting onderlangs en verder precies zoals ik het wil :-)]

Ik heb in Maart 2001 de shock proof 3 keer gehuurd. De eerste keer had ik wat last van wat speling op de geveerde vork. De volgende keren heb ik er heerlijk mee gereden. Comfortabel, ook met de vaste voorvork kan je overal hard overheen. Zeer wendbaar, mede door de korte stuurpen en relatief hoge zit is het een lekkere "gooi en smijt" fiets in de stad die ook geschikt is voor lange snelle ritten (volgens M5 maar een fractie langzamer dan de Lowracer). Ik vond hem recht-uit ietsje minder "rustig" dan de Taifun waarmee ik hem vergeleek, maar niet onzeker of nerveus. Ik vind de shockproof niet moeders mooiste (persoonlijk) maar de qualiteit en afwerking zijn perfect, en voor die prijs, niet te verslaan.

Sedert september 2000 ben ik in het bezit van een Shockproof.
De fiets voldoet uitstekend.De monovork geeft geen problemen.
De fiets werd gekocht bij Perry Pruis en werd aan de voorkant voorzien van een extra kettingrol. Dat is een duidelijke verbetering. De kettingloop is soepeler.
De gripshift schakelde zwaar, maar na montage van een nieuwe, speciale binnenkabel, schakelt ie nu vederlicht.
Ik gebruik de fiets voor toertochten en ook voor woon-werk verkeer.
Als de fiets in de laagste stand staat, is het stuur wat te hoog. Ik zou wel geholpen zijn met een nog iets lagere versie.
Verder een uitstekende fiets.

Heb er een sinds een week, na een jaar testen en
uitproberen. Deze bleef over en inderdaad: geweldig!!! Wel wat stug in het
begin: m'n vullingen trilden uit m'n mond bij rijden op klinkerweg. Na
vervangen van eigenverzinsel rubbers onder zitting, bandenspanning verlagen, vering verstellen werd het al beter. Zou wel eens een dikker kussen
willen proberen. Toch ben ik nu al weer deze aanpassingen terug te draaien. Je went er snel aan. Ook een hoofdsteun lijkt me wel wat.

Sinds juli 2000 bezit ik een M5 Shock Proof waarmee op dit moment iets meer dan 2000 km is gereden. Het is een uitstekende fiets, mooi design, goede kwaliteit materialen. Rijeigenschappen: wendbaar in stadsverkeer,goede rechtuitstabiliteit. Je hoeft geen low racer te kopen om een paar bukfietsers het nakijken te geven. Deze fiets is minstens zo snel en met zijn voor en achtervering erg confortabel. Aanrader: plaats een hoofdsteun of gebruik je toptas en leg je regenpak als pakketje bovenin!
Jasper Verhage

Nu een half jaar heb ik een Shockproof van M-5. Een indrukwekkende fiets. Sinds ik de smaak van ligfietsen te pakken heb wilde ik ook echt hard gaan. Eerst gekeken naar de supersnelle jongens: de Low Racer, de Jester en de Baron. Zonder vering is zeker op de Low Racer met zijn lange wielbasis nog wel uit te houden, maar die ruzie met je ketting of zelfs je trapper als je de bocht om wil kan ik er in de drukke randstad niet bij hebben. Een (onbeschermde) kettingrol bovenlangs is een surrogaatoplossing en je krijgt er zo'n zwarte rechterdij van.
Dus vervolgens gereden op de semi-racers, de Shockproof, de Taifun en de Hurricane (en onlangs de Stinger van Optima).
De Taifun vind ik het mooist, maar ik heb iets tegen het matige aluminium zitje en er is een ijzersterk argument voor de Shockproof: hij gaat harder.
Hij staat met 40 cm. wat hoger op de poten (overigens goed voor de zichtbaarheid), en daarom heeft hij geen kettingrol nodig om het voorwiel vrij te houden. Het geknikte voorgedeelte had ik vloeiend mooier gevonden, maar de mono-vork en de 18-spaaks wielen maken heel veel goed. De achterkant is even aantrekkelijk. Zeker als je zitje op zijn laagst staat.
Ook de afmontage met Campagnolo-onderdelen is altijd een jongensdroom geweest. Het smalle stuurtje is gewoon perfect, want je ellebogen liggen voor je romp en vangen minder wind. Je handen liggen heel rustig, zodat je benen al het werk kunnen doen. Ook heb je niet het gevoel dat je de helmstok van een schip bedient als je de bocht om gaat, zoals met sommige lange stuurvoorbouwen wel zo is. Bij lage snelheden en hard opgepompte banden (uiteraard!) moet je het stuur een beetje in de gaten houden, want dan verveelt je fiets zich. Als je hard gaat voel je echt hoe strak alles is geconstrueerd.
Op mijn 46e en zonder overdreven conditie ben ik alle snelheidsrecords uit mijn jeugd aan het verbeteren en dat is echt gaaf. Ik zit nu op 37,6 echte kilometers per uur en 59,7 km topsnelheid, maar dat gaat nog oplopen.
De Shockproof is ook geschikt voor spatborden, bagagedrager en verlichting en daardoor voor woon-werkverkeer, maar ik ga hem niet elke keer aan- en uitkleden. Twee Shockproeven nemen is een oplossing, maar dat is een pietsie duur. In de stad zweer ik bovendien koppig bij de 3-achternaaf van mijn Nasca voor het optrekken en de brug op en af, al verlies je er wat energie mee.
Tot slot: ik heb altijd een aangeboren afkeer van klik-pedalen en vastgeklonken voeten gehad, maar ik heb me door Bram Moens laten overtuigen. Het gaat echt een stuk harder. Wel even aan denken als je afstapt of vol in de remmen knijpt bij het kruispunt. Je voeten kunnen snel los als je je koppie erbij houdt en anders kan je nog net een hand aan de grond zetten. Als je armen tenminste lang genoeg zijn.

Al een hele tijd had ik veel belangstelling voor ligfietsen. Het leek mij zo logisch dat liggend fietsen, sneller,comfortabeler en dus minder vermoeiend moest zijn, zonder zelf maar een meter op een ligfiets gereden te hebben. De belangstelling werd nog meer aangewakkerd door twee buren die een ligfiets hadden aangeschaft; een 50/50 flevobike en een 26/20 van M5. Door een hernia operatie in mei 2000 kwam de ligfiets nog meer ter sprake thuis. Je moet de hogere aanschafprijs thuis ook een beetje verantwoorden toch? De buurman met de 26/20 had ondertussen zijn oog laten vallen op M5 SP, in theorie mijn favoriet. ± 6 weken na mijn operatie naar M5 gegaan om de SP (buurman) en de 20/20 (ik) uit te proberen. Buurman enthousiast en ik ook, maar meer over mijn eerste ervaring. Ik vond de 20/20 wat fragiel. Om kort te gaan, na een jaar, in mei 2001, een SP uitgeprobeerd en gelijk een aangeschaft. Mijn ervaring in het begin, om met de SP te rijden, is dat ik te veel met handen stuurde en niet met mijn lichaam, maar dit is, denk ik, een algemene beginnende ligfietsers fout. Deze fout krijg je op de SP snel onder de knie, dus de SP is ook een beginners fiets. Ik wilde een SP hebben, omdat deze volgens testen een van de snelste is. Na 1500 Km is er nog geen fiets voorbij gekomen en ik rijd niet alleen 'snachts of over stille wegen. Woonwerk afstand is voor mij maar 5,5 Km, dus daarvoor hoef je geen ligfiets aan te schaffen, maar zelfs over deze afstand gebruik de SP. Meestal rij ik om, voor de conditie, over een afstand van 25 tot 35 Km. Over de korte afstand ga ik door Rotterdam heen. De SP kan zich goed redden in het drukke verkeer. Vaker is het dat automobilisten je niet willen zien dan dat ze je niet zien. Ik rij dan ook zonder zo'n luchtweerstand verhogend vlaggetje. Je kan met de SP ook met 50 Km/uur tussen auto's in rijden, zodat deze er niet langs komen, maar ook niet meer opgehouden worden dan een niet opgevoerd brommertje. Kritische puntjes van de SP vind ik de geveerde voorvork en de primo bandjes. De vork is niet instelbaar op gewicht, terwijl de fiets geschikt is voor mensen tussen de 1.50 en de2.10. Dus tussen de 45 en de 115 Kg (zonder bagage). Bij mij (100Kg) slaat de vork regelmatig dood. De primo bandjes (niet SP gebonden) zijn glad, heel glad. Bij regen heel voorzichtig de bocht om op klinkers en het is alsof je op ijs rijd. Nog een tip monteer altijd aan 2 kanten bidonhouders, want als je valt, vangen die de grootste klap op. Op de lange ritten is een hoofdsteun wel lekker. De voorrem zou van mij ook krachtiger mogen zijn. Mijn conclusie is, dat de SP een comfortabele, zeer snelle fiets is, die ook in druk verkeer en op kortere afstanden goed inzetbaar is, maar de voorvering zou ik graag veranderd zien. Mijn buurman (±25 Kg lichter dan ik) heeft deze problemen met de vering niet.

Hoewel ik al twintig jaar geleden van het verschijnsel ligfiets hoorde en ik al heel wat fietsen even geprobeerd heb, heb ik nu pas voor het eerst echt een flink stuk op zo'n ding gereden. Op de meest spartaanse versie van de Shockproof (alleen achter vering, die stond hard afgesteld, smalle harde bandjes en een dun zitkussen). Het was deze fiets omdat er ook zeer onspartaanse (atheense?) versies van zijn, en tevens omdat Bram altijd de mooiste onderdelen weet te vinden/maken. Iedere keer op Cycle Vision trek ik vooral naar de M5-stand toe, hoe mooi sommige andere dingen ook zijn.
M'n tochtje over Walcheren bevatte zowel lange rechte, rustige einden als dorpjes als hobbelstukken, kortom representatief. Het gaat weergaloos snel vergeleken met dezelfde inspanning op mijn bukfiets, maar toch groeide gaandeweg het idee 'nooit een ligfiets'. Echter, een paar dagen later op een gewone huurfiets op een onbeschut fietspad pal tegen de harde wind in..., dan ga je weer heel anders denken!
Voordelen: vooral de snelheid, verder beviel het zitje mij erg goed, het sturen met het kleine stuurtje ging prima, plus de bekende ligfietsvoordelen (geen zadel-, pols, nekpijn). Maar drie nadelen had ik nog niet eerder bedacht:
1. Een paar maal raakte ik bij een scherpe hobbel de pedalen kwijt. Op een ligfiets moet je eigenlijk wel met clickpedalen werken, niet alleen voor de snelheid maar ook voor de veiligheid dus (al gaf corrigeren met het stuur geen problemen). Maar dat betekent voor mij altijd extra schoenen bij je hebben, het gewicht daarvan moet je bij het gewicht van de fiets tellen en de tijd van aan- en uittrekken van de schoenen hoort bij de rijtijd opgeteld te worden!
2. Op een gewone fiets vind ik hobbelklinkers buitengewoon vervelend, op deze spartaan was het nog veel erger. Voor mij dus een minder spartaanse en dus ook minder snelle fiets.
3. De zithoek is vrij plat. Ik vond dat heel lekker fietsen, maar ik ben nogal rondkijkerig. Er zat bijvoorbeeld een groep wulpen, en die wil ik toch wat langer bekijken dan met zo'n platte zit mogelijk lijkt. Ergo: steilere stoel en weer langzamer.

Alles bij elkaar: op deze snelle fiets kan ook een beginneling hard rondrijden, maar ik zal toch een heel andere versie moeten proberen voordat ik echt weet wat ik van de ligfiets verwachten en niet verwachten kan.

Weia Reinboud

De teller staat inmiddels op 12.500 km.
Naast de shockproof heb ik inmiddels ook een M5 tandem, alsmede een Alleweder.

Maar de shock blijft favoriet. Tot nu toe eigenlijk erg weinig klachten. Balhoofd is een keer vervangen en de glijplaatjes van de voorvering.
Af en toe heb ik last van "tikkende" achterspaken, terwijl de spanning goed is en blijft. heb ik uiteindelijk kunnen oplossen door wat olie op de achternaaf te spuiten en dit maandelijks te herhalen (op de naafgaatjes) Tikken is over.

Nog elke dag rij ik met plezier op deze fiets. Ik heb op vele andere fietsen gereden en er zijn veel andere goede fietsen, maar er is maar 1 shockproof. Ik kan er dagen op rijden zonder klachten.
Ik heb een paar dingetjes gewijzigd.
De ketting heb ik helemaal losgegooid met twee rolletjes onder het zadel. Fantastische verbetering. Rijdt soepeler, sneller (minder weerstand), stiller.
Nieuwe stelvio banden erop en tot nu toe niet meer lek gereden.
Spd pedalen gekocht, voorbuis flink vooruit gezet zodat ik veel verder uitstrek, en langzamerhand voelt ie echt perfect.

Ketting voor het voorwiel langs is voor mij geen enkel probleem. Valt 100% mee.
Achtervering wat strakker en het stoeltje net niet in de laagste stand.

De hoge aerovelgen houden zich al 12500 km perfect. Ik rijd ook over bospaden als het uitkomt, maar de velgen blijven mooi rond.

De fiets schakelde in het begin wat zwaar, maar toen ik er een goede, zeer dunne binnenkabel ingezet heb, schakelde ie zo licht als een veertje.

Remblokken haal ik tegenwoordig bij de fietsenmaker op de hoek. De allergoedkoopste (4 euro) en die wissel ik elk half jaar. Altijd perfecte remmen tegen lage kosten.

Henk Brekelmans

Sinds 2 jaar (10000km) ben ik trotse bezitter van een Shockproof 406.
Gewoon een geweldige allround fiets.
We (ik deel hem met m'n vrouw) gebruiken hem als forenzen / vakantie / tour- fiets. Hiertoe is ie opgebouwd met spatborden, accuverlichting en een spiegeltje. Verder gebruik is het gebruik van de SPD/combi pendalen zeer goed bevallen.
Door zijn courante bandenmaat (406) is het gangbare 20" bandenarsenaal beschikbaar. De voorvering vindt ik subliem, ik hoef nergens op te kijken.

Ik heb de SP (dubbel geveerd, 2x9, 451 velgen, Shimano 105 met Deore naven, en twee duimremmen) nu zo'n anderhalf jaar en hij bevalt prima. Na een Blueglide (slechte onderdelen) en een 20-20 is dit mijn derde Ligfiets. Hij rijdt super. Lekker snel en goed comfort. Ik heb begrepen dat de SP door het nieuwe frame, vanaf ongeveer begin 2003, nog wat beter is gaan rijden, maar ik heb nooit gereden met het oude frame, dus dat kan ik niet beoordelen. Het verschil met de veel goedkopere 20-20 is wel huizengroot. Veel relaxter rijden met nog wat meer snelheid.

Het remmen met je duimen werkt goed: levert een relaxtere stuurhouding op. Ik ben ook zeer content met de standaard van M5: valt je fiets niet zo vaak meer, en hij ziet er nog goed uit ook. Op deze fiets ook begonnen met klikpedalen. Dat is even wennen in het begin, maar rijdt wel erg lekker. Je hoeft je benen nu niet meer actief op de trappers te houden en dat scheelt kracht. Alleen even uitkijken bij het stilstaan in het begin.

Ik heb lang getwijfeld tussen de LowRacer en de SP. Ik vond de, mooiere, LR echter te beperkt in korte bochten. Ik heb geen zin om af te stappen bij krappe, haakse bochten! Dat hoeft niet bij de SP, die is super wendbaar. Ook nog wel gekeken naar racers van andere merken. Ik heb echter veel zaken afgebeld, op zoek naar de hoogste korting, en alle verkopers zeiden zelf te kiezen voor de SP. Dat gaf voor mij toch wel een beetje de doorslag.

De enige problemen die ik heb gehad betroffen de goudgele lak (hell orange) die ik eerst had. De verf lief lost bij verschillende uitstekende delen. Die problemen zijn echter prima verholpen. Hoewel ik mijn SP gekocht heb bij MAIA in Dordrecht (ook een aanrader, leuke zaak, aardige eigenaar) heb ik vanwege mijn woonplaats over de lakproblemen direct zaken gedaan met M5 in Middelburg. M5 heeft eerst de twee framedelen waarvan de lak losliet over laten spuiten. Toen de lak nogmaals losliet is M5 gestopt met deze kleur. Toen kon ik direct een nieuw frame krijgen in de kleuren die M5 op voorraad had. Ik wilde echter een andere kleur. Dat was ook geen probleem, alleen moest ik daar een paar weken op wachten. Hoewel al het wachten jammer was, zijn mijn problemen wel goed verholpen. Hulde.

Bij MAIA mocht ik mijn oude fiets gratis te koop aanbieden. Uiteindelijk toch verkocht via vraag/aanbod op deze site.

Sinds een paar weken in het bezit van een tweedehands aangeschafte M5 SP. Ik heb er nu 540 km mee gereden en het leek me wel aardig deze prille ervaring te posten. Ik was al in het bezit van twee ligfietsen, een Rainbow Lyric en een Rainbow Lyra. Hele fijne fietsen, vooral de Lyric. De Lyra is ook wel een fijne fiets, maar ik mis toch een beetje de lagere zitpositie. Zowel voor de subjectieve ervaring als in praktische zin, vind ik de hoge(re) ligfiets minder dan de lage(ere). Voetje bij de vloer is lastiger, als je onderuit gaat ga je ook goed onderuit, enfin de karakter verschillen waren ook niet zo groot. Ik zag op de marktplaats een hele mooie groene SP zonder voorvering, met barendshifters. Ik ben nogal een liefhebber van dat schakelmechanisme en dat blijkt in de praktijk ook weer goed te kloppen. Een goeie groep, 3 x 9 Shimano 105, een nog betere achternaaf .Ik had hem zelf niet beter kunnen opbouwen. En ach, er zit een monovoorvork op. Voor het mooi. Want mooi is ie. Niet eens zo zeer op het eerste gezicht, beetje gedrongen rechte vormen van voren en gebogen van achteren. Je moet er even een paar keer naar kijken, de prachtige raceremmetjes, de mooie drager, de afwerking. Met de vorm zit het dus wel goed. Verder voldeed ie aan het feit een heel ander type ligfiets te zijn dan ik al had. Het is echt veel meer een racefiets, smalle IRC roadlite 451 bandjes op 100 psi merk je echt wel. De huidige trend van hoe breder de band des te sneller is aan deze fiets voorbij gegaan. Ouderwets smal, met veel druk. Een bredere band past er mede i.v.m. met de remmetjes niet eens op. Geen spatbordjes, wel verrassend dat mijn 30 liter toptas heel netjes rechtop op het smalle dragertje zit. Dus geen voddenbaal achter mijn rug. Het rijgedrag van de fiets is te vergelijken met de vorm. De eerste paar kilometers vond ik hem nerveus, zeker geen gemoedelijke allemansvriend. Het stuur moest nog naar mijn smaak worden ingesteld, dat gaat dus heel goed, de lengte van de ketting zat lekker schakelen in de weg, kortom , het zat allemaal nog niet perfect. Op mijn eerste proefritje ben ik het langlaufparcours nabij de Rotte opgegaan en ik merkte wel dat het nerveuze gedrag op het gladde asfalt en de inmiddels hogere snelheid zo goed als verdween. Het zitje lag direct subliem, helemaal op de laagste stand, voldoende lang, heerlijk. De trappers zitten op de een of andere manier ook precies goed, je kunt je kracht goed kwijt. En net als een goede sportwagen nodigt de SP je uit om snel te gaan. Lekker toeren kan wel, maar je wil snel hard fietsen. Op dat langlaufparcours zit een flinke bult en naar boven ging makkelijk. Zou dit eindelijk een ligfiets kunnen zijn voor in de Ardennen ging er door mijn hoofd. Een betrekkelijke lange afdaling met een krappe bocht aan het eind, het voelde goed aan.
De fiets had slechts zo'n 2000 km gelopen, door een medische oorzaak met pijn in het hart te koop aangeboden. Ik had zelf mijn Lyra die ochtend kunnen verkopen, dus niets stond me meer in de weg om tot de koop over te gaan.
Ik ben tot ‘s avonds laat door gegaan de fiets aan mijn maat aan te passen, ik kon het niet laten de geplande toertocht van over de 100 km de volgende dag op deze fiets te gaan maken. En dat ging heel goed. Je ligt er heel relaxt op, mistte voor de eerste keer op een ligfiets een hoofdsteuntje. Dat gemis was de volgende tocht verdwenen. Weer een kwestie van wennen. Nu na zo’n dikke 500 kilometers kan ik zeggen een goede keus te hebben gemaakt. De fiets is (veel) sneller dan de Lyric, maar is ook veel minder allround. Dat wordt m.i. vooral bepaald door de wielmaat en raceremmen die een andere maat banden niet toestaan. Ik denk dat deze fiets met andere banden en voorvering wel een hele goede allrounder zou kunnen zijn. Voor mijn doel, een snelle fiets naast mijn allrounder voldoet deze uitstekend. Mijn geplande vakantie met bagage ga ik met de Lyric maken. De M5 houdt van mooi glad asfalt, je merkt onmiddellijk het verschil in wegdek, ziet dat ook in je snelheid terug. Hij is heel wendbaar, maar het is geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken. Ook als je op snelheid bent, moet je op je hoede blijven. Ik durf geen bidon op mijn dooie gemak achter uit mijn tas te pakken, je bent heel snel uit balans. Het smalle stuurtje ligt weliswaar lekker in je handen, het blijft erg smal en dat draagt m.i. niet bij tot een stabiel rijgedrag. Pak op je racefiets je stuur maar eens in het midden vast, het kan wel, maar zeker sturen is er dan niet meer bij. Zolang je beide handen maar laat liggen is er niets aan de hand. Toch zou een wat rustiger stuurgedrag voor mij de fiets fijner maken. Onverharde fietspaadjes is niet het terrein van deze fiets en daar houd ik wél van. Gelukkig heb ik nog een Lyric die dat allemaal wel aan kan.
De remmen stonden opgesteld als duim remmen, met de mogelijkheid ze op de normale positie neer te zetten. Nog geen problemen mee gehad, maar bij een noodstop lijkt me de normale positie wel beter. Een persoonlijk smaak, waarbij je esthetisch wel wat achteruit gaat. Het stond wel mooi en ze zijn lekker uit het zicht. Enfin,de kabels waren te kort om het gelijk te proberen.. Inmiddels wel aangepast, een enorme klus als je een versleten voorderailleur kabel tegenkomt, nieuwe remkabels er op moet zetten, ik heb er nu stuurlint opgezet, iets makkelijk te verwijderen dan handvatten. Remt nu erg fijn, ben blij dat er geen dure zware aanlopende schijfremmen op zitten. Goede kabelremmen voldoen uitstekend, dit heb ik zelf kunnen doen, met magura’s had ik dit nooit gekund.
Verder zitten de spaken in het voorwiel los en vanwege de onverklaarbare kleine spaaknippels moet je nu de band er af halen om dan de spaken te spannen. Dan ben je er nog niet, want de spaaknippels hebben een hele specifieke maat die ze zelfs in een gereedschap speciaalzaak niet hadden. Een eenvoudig gleufje voor een schroevendraaier ontbreekt. De fietsenmaker welke ik met het wiel onder mijn arm bezocht kon niet begrijpen dat er geen lange nippels opzaten. ook hij had niet het juiste gereedschap. Het was een racefietsspeciaalzaak, maar ik werd niet als melaatse geholpen, integendeel. Hij kwam zelf met langere spaaknippels aan, maar kon door het ontbreken van de as het wieltje niet voor me richten. Die mono voorvork hè. Ik kan ook niet voor elk wissewasje een ligfietszaak bezoeken, dat heb ik inmiddels al wel twee keer gedaan in één maand tijd Gelukkig heb ik een bevriende fietsenmaker in de buurt die me uit de brand gaat helpen, maar vreemd blijft het. Ik ga nu samen met hem eens bekijken of we al die rare spaaknippels kunnen vervangen door langere exemplaren. Onderweg een spaak aanspannen gaat met deze fiets niet. Met hoge snelheid door mijn voorwiel zakken doe ik liever niet. Voor dat soort grappen ben ik te oud. Ik snap niet hoe zo een wiel in elkaar gezet kan worden, of ik zie iets over het hoofd of er is niet over nagedacht.
Het is gewoon allemaal een beetje veel voor een fiets van nauwelijks 2500 km. Maar ik krijg het allemaal wel in orde, daar twijfel ik niet aan. En in het uiterste geval maar eens een bezoekje aan Middelburg gaan brengen, als ze net zo aardig zijn als in Aalten bij Rainbow zou dat een bezoekje aan het verre Zeeland wel de moeite waard maken!

Ondanks die onvolkomenheden en eigenaardigheden overheerst echter het gevoel van een heerlijke licht lopende snelle fiets, waarop je werkelijk perfect ligt. Ik ga er voor tweede keer de Ardennen eens mee aanvallen, op de Lyric was klimmen een crime, ik heb het gevoel dat de SP het daar beter doet.

In Mei dit jaar ben ik weer begonnen met fietsen naar mijn werk Na een paar jaar te dicht bij mijn werk hebben gewoond kon ik ergens anders aan de slag zodat ik pelzier en werk weer kon combineren. Hiervoor heb ik een tweedehands Shockproof 451 aangeschaft. Deze is voorzien van voor- en achtervering en spatborden. Tot nu toe 4500 km gereden. Ik fiets er twee tot vier keer per week naar mijn werk (afhankelijk van het weer). Afstand is 38 km enkele reis (Hoogkarspel-Alkmaar) Hiervoor moet ik dwars door Alkmaar en door de polder.

Ik had al eens eerder op een Shockproof gereden. Dit tijdens cyclevision op het kleine parcours en in de rai. Toen viel mij de wendbaarheid van de fiets al op.
Ook de zit op de fiets beviel mij, De zit van op een M5 geeft je meteen het gevoel van; dit is een serieuze fiets. Je handen vallen atumatisch op de juiste plaats. Je ellebogen blijven lekker dicht bij je lichaam. De lijn van de fiets is vloeiend en de de voorvorkvering is zonder drama ontworpen.

Mijn voorkeur ging uit naar de 451-wielen. Dit omdat deze het ideale compromis vormen tussen de 20-406 (stijf en weinig luchtweerstand) en de 26-559 wielen (weinig rolweerstand). Er zijn mensen die vionden dat er tw weinig keus isvoor wat betreft banden. In mijn ogen zijn de M5-fietsen, en eigenlijk alle andere ligfietsen alleen geschikt voor asfaltwegen. Waarom heb je dan profiel nodig?

De Shockproof is niet mijn eerste ligfiets. Tot nu toe heb ik een aardige collectie aan fietsen bereden. Dit voor hobby en woon-werkverkeer. Voor mijn woonwerk fietsen heb ik altijd een M5 of Speedliner gehad. Tot nu toe heb ik (in chronologische volgorde) 8.500 km op een Speedliner Streetlegal gereden. 12.500 km op een M5-lowracer en circa 1000 km op een Speedliner Blueglide. Al met al redelijk wat ligfiets ervaring. Tussendoor nog gereden op een Sinner record 16/20, Youta 24 en een Valentijn lowracer.

Een volledig geveerde semi-hoge racer leek mij de juiste fiets voor mijn traject. Het is niet tegengevallen. De vering werkt uit de kunst. De hobbels worden goed verwerkt. De fiets is iets langzamer dan een lowracer (ik schat wat betreft kruissnelheid in de open polder zo'n 1,5 km/u langzamer) maar overall is hij net zo snel als een lowracer op mijn route. Dit komt door het betere zicht en de vering. De vering zorgt dat de hobbels minder worden doorgegeven aan je beenspieren. Je kan zonder problemen lekker tempo blijven draaien.

De kruissnelheid die ik met de fiets bereik ligt over het algemeen tussen de 38 en 41 km/u. Mijn gemiddelde snelheid zit tussen de 32+ en de 38.2 km/u (laatste was een persoonlijk record gereden met een lekker windje in de rug). Tijdens deze rit had ik lange tijd 47 km/u op de teller. Bij deze snelheid bleef de fiets goed controleerbaar en reed ik zonder problemen over waterputjes nutsingravingen en brandkranen heen (bedankt gemeente Hoorn). Ook heb ik tot nu toe drie lekke banden gehad (ook bedankt de provincie Noordholland) Deze werden veroorzaakt dooor wegomleidingen en de (blijkbaar) daarbij behorende hoeveelheid steenslag en andere troep op het fietspad.

De fiets krijgt van mij een tien. Ook de service van M5 is beter dan een paar jaar terug. Ik heb, tot nu toe geen spijt van min aanschaf.

In april 2017 als eerste ligfiets een gebruikte Shockproof 451 gekocht. En ik heb daar geen moment spijt van gehad!

Tijdens de zoektocht naar mijn eerste ligfiets veel fietsen geprobeerd en ik was eruit: het moest een fiets met grote wielen en onderstuur worden. En wat werd het: en fiets met 20 inch wieltjes en bovenstuur... Gewoon omdat hij zo lekker rijdt en zo mooi is! De lijn van een M5 is naar mijn mening gewoon een van de mooiste.

Ik heb mijn Shockproof zo kaal, clean mogelijk. Geen rek of spatborden, gewoon zoals hij bedoeld is. Licht is de fiets niet. Ondanks de 14,9 kg die M5 opgeeft op haar website weegt mijn SP rijklaar 16,8 kg. Dat is met Shimano SPD pedalen, Durano banden, een triple crankset, geveerde monoblade voorvork en 3 cm Ventisit mat. Desondanks voelt de fiets als een racefiets.

Mijn kruissnelheid ligt nu rond de 30 km/u en over de laatste 1000 km bijn 26 km/u gemiddeld. Dat zegt meer over mij dan over de fiets, ik vind vlot doorfietsen leuk maar maak mezelf ook niet graag erg moet (Meer Meters Met MINDER Moeite immers..). Bij stevig doortrappen gaat dat gemiddelde richting de 32/33 km/u.

Belangrijker is dat ik geniet van iedere meter. De zit is laag maar niet extreem en de vering haalt net de scherpe kantjes eraf. Boomwortel opdruk kan ik volle snelheid nemen terwijl ik met mijn racefiets meestal toch wat afrem...

Zijn er dan geen minpunten: Jawel, een paar kleine:

- die "heerlijke" waterstraal direct in je nek bij een nat wegdek
- zeer beperkte bandenkeuze, je bent haast "veroordeeld" tot de Durano's
- te kort stuur, de standaard stuurpen is voor mij te kort zodat ik steeds met mijn benen tegen het stuur zit. Deze wordt vervangen door een langere

Een foto vind je hier: https://bit.ly/shockproof

Al met al kon ik me geen betere eerste ligfiets wensen!