GreenMachine

Het onderstuur draaigreep vastvries probleem gaan we naar kijken, waarschijnlijk zal een gaatje in het aluminium deel van de Rohloff draaigreep voldoende zijn. Als er meer nieuws is laten wij dat weten.

met vriendelijke groet, Arjan Vrielink Flevobike technology

Een fijne fiets voor woonwerk-verkeer. Ik kan er altijd van op aan. Ik heb er nu 20.000 km op gefietst met een paar kleine ongemakken die ik wil delen.
De pompnagels uit de voet waar het stoeltje over schuift zijn losgelaten. Ik heb het hersteld met sterkere nagels.
Het scharnierende deel van de stuurstang krijgt speling. Ik moet hem regelmatig aandraaien.
De scharnierende delen van het frame rond de rohloff werken scharneiren na enige tijd schokkerig en dat meot ik dan door smeren herstellen.
Mijn beide velgen zijn vlak na elkaar gebarsten, maar gelukkig krijg ik nu sterwielen!
Wie heeft tips om de ongemakken te voorkomen?

Marcel van Walraven Zutphen

Sinds juli dit jaar ben ik de trotse eigenaar van de enige Oranje-Paarse GreenMachine :D

na 6 jaar op een condor wilde ik iets snellers en vooral iets nieuws. Na veel uitproberen ben ik tijdens de Ligfietsopstapdag in Assen ook maar eens op een GM gesprongen.. er stond er namelijk ook 1 met onderstuur. Na de eerste meters wist ik het al meteen!! Dit wordt hem!! echt super. de houding is perfect voor me en het zitje is geweldig.. met de meeste andere fietsen was dat mijn grootste struikelblok.. liggend op de meeste zitjes had ik het gevoel dat er stukken zitje in mijn rug aan het porren waren waar bij mij geen ruimte voor was.
Eigenlijk die dag in Assen al bedacht dat dit hem echt gaat worden.. alleen nog even nadenken over de prijs, het is toch veel geld. Uiteindelijk alle voors en tegens (alleen de prijs was tegen) afgewogen en besloten er 1 te bestellen.. Toen het volgende probleem; welke kleur? Het liefst paars, maar daar rijden er al een paar van rond.. en dat is dus niet meer leuk.. vandaar een combinatie van oranje en paars, voorste deel oranje, achterdeel paars.
Na een telefoontje met Flevobike bleek dit geen probleem te zijn.. en zo is deze unieke fiets ontstaan. Ik heb de GM in de eerste week van mijn vakantie kunnen ophalen, en we zijn een paar dagen later vertrokken voor een rondje Twente en Achterhoek. Eindelijk een fiets waar ik ook na 50 km nog zin had om verder te fietsen. en dat alles zonder rug of kniepijn.. echt geweldig..
Het allerfijnste vind ik wel de rohloffnaaf. echt super.. eenmaal een rohloff en je wilt nooit meer anders. ook fijn is dat je broek nooit meer vies wordt van kettingsmeer ed.
De GM heeft ondertussen ook een mooie nieuwe koplamp gemaakt door hayco. (zo'n handig vriendje heeft echt voordelen :D )http://www.ligfiets.net/zelfbouwer/project.php?project_nr=556 echt super handig en heel mooi.

Ik ben echt heel erg tevreden over deze fiets en heb nog geen klachten, tot nu toe is alles positief eraan.. enne.. die omkijkende mensen zijn ook altijd erg leuk :D

Eindejaars update 2008. 5800 km, geen verder onderhoud. Wel bij Biesemans mijn verlichtingsbekabeling laten aanpassen naar de laatse stand der techniek, alles door het frame, kabel naar voor en kabel naar achter, prachtig het front is nu weer geheel clean. Nog een mooie wintertocht gemaakt, twee laagjes campingmatje op de standaard zitting, 80 km geen enkele last. Dit is wel een blijvertje geloof ik.

Update 17 oct 08 +/- 11 maanden, 5000 km. Een oliewissel voor de Rohloff, verder geen onderhoud. En dat is dus geen, geen gepoets, geen gesmeer, niks afstellen etc. Marathon plusbanden zijn nog als nieuw, remmen zijn bij de oliewissel geinspecteerd (Tim Biesemans, alle lof) en kunnen nog een poosje mee. Het oogstseizoen is weer aangebroken in zeeland, wegen vol met slik, wat ben ik blij met mijn geheel gesloten aandrijving ! Diverse keren van de week moeten "afstemmen" qua voorrang met landbouwverkeer, heerlijk hoe je met de Greenmachine van 30/uur naar stapvoets langs elkaar heen door de berm kunt gaan. In mijn ogen de alleskunner onder de ligfietsen.

Update 27 juni 08 Deze wil ik toch even meegeven, heb zojuist de HP Velotechnik configurator gebruikt om een Speedmachine met Rohloff en voorvering en schijfremmen met dynamo en marathon plus banden samen te stellen (ook een hele mooie fiets) dat komt dus op 4422,40 Eur. Mijn Greenmachine met gelijke uitrusting (en de lumotec IQ fly erbij was duidelijk goedkoper dan dat, ik reed van de week 35 km/uur en heb na de 3000 km gepasseerd te zijn o,o Eur uitgegeven aan onderhoud. Ter onderschrijving van mijn recensie hieronder, als forens zou ik hem altijd nemen.

Flevobike Greenmachine
Heb hem nu 2800 km. Heeft lang geduurd voor hij ingereden raakte, was eerst nauwelijks sneller dan een gewone fiets (dan vraag je je wel even af waar je aan begonnen bent, was goed dat ik al wat ligfietsen gehad had), trapte zwaar kreeg zelfs even wat knieproblemen, opgelost door veel meer terug te schakelen, vanaf ongeveer 2200 km is hij merkbaar lichter gaan lopen, zie nu weer mijn normale 25/uur met wind tegen en 30 – 35 / uur met wind mee op de teller. Gemiddeldes en versnellingskeuze zijn nu ook weer hetzelfde als op de semilage racers met Rohloff die ik daarvoor had.

(Intermezzo, harder rijden kan wel, maar vindt deze snelheden op een fiets wel mooi genoeg eigenlijk. Mijn Greenmachine is met Marathon Plus banden 47 mm, niet de snelste maar wel heerlijk lekvrij. Schwalbe antwoordde op een Email dat de Marathon Supreme banden in 2009 beschikbaar zouden komen voor 20 inch, ga die wel proberen, niet zozeer voor de maximum snelheid dan wel voor de acceleratie, zal stukje lichter uitvallen dan de Marathons.).

Pluspunten Greenmachine: 1) heerlijk onderhoudsvrij. Ik had daarvoor al een kleine evolutie doorgemaakt, derailleur versnelling op de eerste ligfiets raakte nooit geheel zuiver afgesteld, eerste winter vrat de derailleur de ketting op ondanks zeer frequent smeren; dan ligfietsen met Rohloff gehad, maar op mijn woonwerk traject (21 km enkele reis door een polderlandschap) bleef het kettingonderhoud, met name in functie van wat het landbouwverkeer achterliet op de wegen, aanzienlijk. Met de Greenmachine rij je lachend door de kleipoelen 2) Dat geeft ook meteen het mooie van dit concept aan, het is een fiets ! Je stapt er op in maakt-niet-uit-wat-je-aan-hebt, je broek wordt niet zwart van de ketting, je helm zit niet tegen je bagage, je hoeft je veters niet weg te steken omdat ze anders klem komen etc. Gewoon opstappen en gaan rijden. 3) Je zit ook als verkeersdeelnemer als een fiets in het verkeer, op een goede hoogte om te zien en gezien te worden, en qua geometrie is het geen probleem om als fietser achterom te kijken zonder ernstig van koers te veranderen. Ik kan zelfs, net als op mijn “gewone” fiets, achteromkijken om te zien of mijn achterlicht brandt, iets wat mij op andere ligfietsen al snel op de andere weghelft bracht. Ik maakte altijd de scheiding voor ligfietsen, ligfietsen was voor woon-werk verkeer en tourfietsen deed ik op een gewone fiets, omdat ik het fietsen in steden en onbekend terrein te riskant vond op de ligfiets, te vaak voor een ligfiets minder geschikte wegdekken en verkeerssituaties tegengekomen. De Greenmachine is werkelijk universeel inzetbaar, ben daar al Antwerpen en Gent mee in geweest geen enkel probleem je beweegt je in stadsverkeer als elke “normale” fietser (wel combipedalen nemen en in de stad niet ingeklikt rijden) 4) De Greenmachine is uitermate comfortabel, en na inrijden ook snel, op de korte en middellange trajecten. De geometrie en stoel zijn daarvoor zeer goed, voldoende steun, ventilerende rugleuning, geen druk- of schuurpunten. 5) Met de bagagedrager, kan je alle voor klassieke fietsen ontworpen tasmodellen plaatsen, ideaal voor de forens.

Minpunten: Zijn die er dan, ja, in mijn ogen maar een, ik maak recreatief in het weekend fietstochten van +/- 120 km op 1 dag. Op deze tochten krijg ik op mijn gewone fiets wat zadelpijn. Echter ook op het stoeltje van de Greenmachine krijg ik boven de 60 km zadelpijn. Dit kan aan mij liggen want ben wat scheef in de heupen. Ik heb de zitting al verzacht met een extra laag campingmatje, maar is nog niet optimaal. Ironisch in mijn ogen, dat door het ultieme ligfiets design te creëren wat de ligfiets op eenzelfde gebruiksniveau als de “bukfiets” brengt, daardoor het nadeel van de bukfiets ook tot de ligfiets doordringt. Mijn persoonlijke ideaal, een Rans Stratus achtige stoel op een Greenmachine...

Eindoordeel noemen ze dit geloof ik in testen: Als forens boven de 10 km, zou ik hem altijd nemen. De ogenschijnlijk hoge aanschafprijs wordt gecompenseerd door het feit dat je deze fiets zomer en winter kan gebruiken zonder er ’s avonds aan te zitten poetsen en smeren, zonder in slechte weersomstandigheden toch de auto te moeten nemen (de diesel stond vandaag overigens 1.38 Eur/liter !!!), zonder te moeten investeren in nauw aansluitende wielerkleding om niet tussen de ketting te komen, zonder te moeten investeren in alleen voor ligfietsen ontwikkelde en dus duurdere, bagage accessoires. Na een in mijn ogen aanzienlijke inrij periode doet deze fiets qua snelheid niet onder voor een klassieke racefiets of semilage racer. Door direct de stap naar dit segment te maken vermijdt je het leertraject om diverse types uit te proberen, deze weer te verkopen en uiteindelijk hier terecht te komen. Op zich leuk maar financieel niet de meest efficiënte route. Als algeheel fietsliefhebber zou ik hem ook altijd nemen, voor recreatieve tourtochten is de Greenmachine net zo geschikt als een klassieke tourfiets zoals ze aangeboden worden in het snellere – lichtere segment. Met de stoel rechtop heb je een overzicht en gebruiksgemak (evenwicht) als op elke klassieke fiets. De Greenmachine is ideaal als je, net als ik, maar 1 fiets wilt bezitten waar je alles mee kan doen.

Wilmar Voortman (30-12-2008)
Ik heb sinds begin augustus een Greenmachine. Gebruik de fiets uitsluitend voor woon-werk (enkele reis 25 km). Heerlijke fiets met een prima zit. Dat de fiets onderhoudsarm is was voor mij een reden er een aan te schaffen. Fiets door modderig polderlandschap. Na 3000 km al wel terug geweest bij dealer ivm met de remmen. De blokjes moesten worden vervangen. Dat viel mij een beetje tegen. Kwam door door de modder. Ik vraag mij echter af hoe ik dat kan schoonmaken.
Vandaag gefietst in een versnelling want het schakelen lukte niet meer. Nadat ik hem gelijk binnen heb gezet lukte het schakelen ook weer.
Blijkbaar is dat probleem nog niet verholpen.
Boven nul graden schakelt het verder prima!

Vanaf februari 2009 in bezit van bovenstuur versie voor woon/ werk (10km), wat ik afwissel met "oude" sparta pharos, en weekend trips en bevalt prima. Heb in later stadium voor-vering gekocht en kan iedereen deze uitgave aanbevelen. Moest in Dronten geïnstalleerd worden en heb vanuit Diemen met de GM de trip ondernomen op een droge dag. Kan je meteen ook montage proces en gebruik van de duurzame materialen zien en is de relatief dure aankoop som, in vergelijking met andere ligfiets, ook meteen duidelijk.

Februari 2007: Na in acht dagen zo'n 230 km op mijn nieuwe GreenMachine te hebben rondgereden hier de eerste impressies. Nadat ik eind mei 2006 de fiets besteld had heb ik aangegeven nog even te wachten op de lichtmetalen wielen en de eenzijdige voorvork. Beiden bleken op dit moment toch nog wat
problemen op te leveren maar mijn Wizzard was echt aan het eind van zijn levensduur gekomen. Daarom heb ik dus tot december 2007 een voorlopige configuratie met standaard spaakwielen. Het is een zeer stille fiets met een verbazingwekkend gemak van instellen van zowel beenlengte als zithoek.
Dat levert voor de vakantie extra mogelijkheden op als de huisgenoten erop willen rijden. Ik heb ook de speciale tas erbij besteld. Een werkelijk prachtig gemaakte tas van Radical Design van ruime afmetingen die een eindje naar voren doorloopt onder de rugleuning. Hoewel die er heel gemakkelijk vanaf kan loopt het niet lekker. Daarom gooi er nu dagelijks een plastic draagtasje in met de boterhammen en zo. Daar moet ik nog een
meer definitieve oplossing voor verzinnen (pennenvakje). Het gaas van de rugleuning buigt voor mijn comfort iets teveel door waardoor ik bij mijn schouderbladen de buizen duidelijk voel. In warmere omstandigheden met minder lagen kleding kan dat wellicht nog irritant worden. Daar ga ik dus nog verder naar de mogelijkheden kijken. Op dit moment moment liggen er Vredestein perfect moiree banden opliggen van 47 mm. Een echte
dikkebandenfiets dus. Ik heb ze opgepompt tot iets minder dan 5 bar. Officieel mag er 4.5 in. Het comfort is dan prima. De achtervering ga ik
nog iets lichter instellen. Het ontbreken van voorvering is wel merkbaar maar niet storend. Opvallend is toch dat qua comfort mijn Hurri met smalle hogedrukbandjes en luchtvering niet veel minder is. Een speciaal woord verdient het profiel op de banden. Om voor mij ondoorgrondelijke redenen varieert de breedte van het profiel met een cyclus van ongeveer 10 cm. Dat heeft tot gevolg dat op een glad, nat wegdek een mooi ritmisch geluid ontstaat. Het oor wil ook wat... Al met al lijkt de GreenMachine een fractie langzamer dan de Wizzard. Op grote afstanden haal ik een kruissnelheid van 26-27 km/u zonder grote inspanning. Op de Wizzard lag dat rond de 27-29. Maar wellicht vereist de andere geometrie toch nog wat training. Bij slecht weer komt de fiets uiteraard volledig tot zijn recht.
Ik ben zelf erg benieuwd naar de langetermijnervaringen met de mechanische
schijfremmen van Shimano. Helaas maken ze nu nog erg veel lawaai in natte omstandigheden. Ik hoop dat dat minder wordt na verlooop van tijd. Het
voorspatbord loopt naar voren nog niet voldoende door. Dat wordt zichtbaar door moddersporen aan de onderzijde ter hoogte van de trapas. Dat is geen
probleem. Maar door bochten, wind etc, krijgen je voeten toch ook flink wat mee. Dit is duidelijk meer nattigheid dan op de Wizzard. Daarom ga ik
het spatbord aan de voorzijde verlengen met een flapje rubber. Juist het doorhangen van zo'n flapje geeft dan goede resultaten, in elk geval ook op de Wizzard. Afsluiten: met ketting om frame tussen voorwiel en zitje (eventueel door voorwiel) naar vast object. Ik zet mijn fietsen echter nooit op onveilige plekken weg. Licht: een Inoled 20+ lamp voorop met een Sigma accu onder de stoel. De kabel gaat met een connector het frame in en uit. Zeer fraai gemaakt. Die voorlamp is een groot genot. In het pikdonker op buitenwegen heb je een zee van licht in een mooie bundel met een goed
contrast. Dat is werkelijk genieten. Samenvattend: bijzonder tevreden met een paar kleine verbeterpuntjes.
Na 650 km: De remmen maken inmiddels vrijwel geen geluid meer. Inmiddels ben ik met rubberen flapjes het spatbord aan het verlengen, maar nog niet met het gewenste resultaat.
Na 3800 km: De remhendels raakten bijna het handvat, dus was het tijd ze wat bij te stellen. Met vijf slagen van de kabelspanner (ook ongeveer het maximum) aan de remhendelzijde kwam het weer goed. Toch even het voorwiel eruit gehaald: de remblokjes waren afgesleten to twee mmm (nieuw blokje: 4 mm). Op het voorspatbord zit nu een kort flapje van edpm dat een beetje doorhangt en mijn schoenen perfect vrijhoudt van spatwater. Voor het overige alleen wat kleinere contactproblemen met de connectoren in het verlichtingssysteem. Ik ben overigens heel erg blij met die Inoled 20+.
De gemiddelde snelheid is inmiddels toegenomen en vergelijkbaar met of sneller dan de Wizzard. Dat ligt waarschijnlijk aan de betere training maar mogelijk ook aan het wat lichter lopen van de Rohloff-naaf. Mijn kruissnelheid ligt nu tussen de 27 en 31 km/u.
Na 7400 km (september 2008): Sinds december 2007 zitten de vijfspaakswielen erop. Hoewel Johan Vrielink had gewaarschuwd dat deze set nog uit de proefserie kwam met een minder goede beschermingslaag, houden ze zich prima. Er zitten nog geen blaasjes op. Toen is ook de olie verwisseld hetgeen bij mijn exemplaar een majeure operatie is. Inmiddels leveren ze een aangepaste Rohloffnaaf die via een klein gaatje in de behuizing geserviced kan worden. Een volgende keer laat denk nog wel even op zich wachten... Binnenkort moet ik wel eens de remblokjes weer op hun dikte inspecteren. Het is nog steeds naar volle tevredenheid mijn woonwerkfiets. Nog nooit heb ik een betere keus gemaakt qua fiets! Twee keer per jaar even een zachte borstel met veel water erover en de fiets is weer als nieuw. Mijn GreenMachine is helaas een keer omgestoten door iemand. Het stuur ving de klap op, maar het lijkt onderaan niet meer helemaal recht te zijn. Inmiddels worden de fietsen met een verbeterd model stuur geleverd.
Naar mijn mening wordt deze fiets volstrekt ondergewaardeerd.
Na 12000 km (augustus 2009): De eerste set spaakwielen (uit de proefserie) heeft de afgelopen winter slecht doorstaan. Bij het voorwiel kwamen enorme plakkaten verf geheel los. Bij het achterwiel bleef de schade beperkt tot de schroefgaten bij de naaf. In Dronten (december 2008) bleek dan ook dat het achterwiel al een extra beschermlaag had, het voorwiel helemaal niet. De nieuwe wielen zijn probleemloos door de rest van deze pekelwinter heen gekomen.
In januari 2009 openbaarde zich ineens een piep in het achterlager. Net alsof er een vogelnestje in je fiets zat. Irritant genoeg om accuut de zaag in de fiets te zetten. Toch maar eerst naar Dronten gereden en daar opnieuw perfect geholpen. Om het achterlager te vervangen moet zowat de hele fiets uit elkaar gehaald worden. Je houdt een indrukwekkende stapel onderdelen over. Helaas, achteraf gezien, is er toen niet meteen een keramisch lager ingezet. Dat zou gezien de arbeidskosten een veel betere keuze zijn geweest, want het lager zit hoe dan ook onbeschermd op een onbereikbare plek en zal dus weer ooit stuk gaan binnen enkele jaren. De meerkosten van een keramisch lager (25 euro) dat 50.000 km mee gaat zijn dan marginaal.
Ook de Shimano remklauwen hebben de pekelwinter niet overleefd. De bewegende zijde moest ik (na demontage) met een hamer terugslaan om er weer beweging in te krijgen. Door corrosie waren ze muurvast komen te zitten. Met wat vet kon ik ze weer enigszins in beweging krijgen, maar ze voldeden absoluut niet meer aan het onderhoudsarm-criterium. En ik kreeg er een heel slecht humeur van. Sinds april zitten er daarom nieuwe (2009 model) Magura hydraulische remmen op (deze hebben twee bewegende cylinders). Ze werken fantastisch maar moeten zich ook nog een winter bewezen hebben.

4 januari 2010. Vorig jaar om deze tijd had ik de 10.000 km vol willen maken. Dat leek me een mooi moment voor een volgende review. Door nogal wat gladheid en vooral door een werkplek dichtbij huis werd dat een tijdje later. Intussen ben ik de 14.500 km gepasseerd.
Laat ik de draad op pakken bij de vorige review, die van september 2008. Bij 9300 km de remblokken achter vervangen. Dat waren BBB blokken, 1 was totaal versleten, de andere half. In december 2008 was er een probleem: het achterwiel had behoorlijk wat speling, duidelijk vanwege problemen met het lager. Ik heb contact opgenomen met Flevobike om te informeren of ik zo'n lager zelf kon vervangen. Dat bleek ten eerste niet zo eenvoudig en bovendien wilden ze de fiets graag zelf bekijken. Dus 24 december 2008 naar Dronten. Dat was voor mij een heel leuke ervaring: de fabriek bekijken en vervolgens zien hoe de fiets onderhanden wordt genomen. Allereerst werd het lager vervangen, een klusje dat je inderdaad niet zelf kunt doen. En ach, nu we toch bezig zijn… zonder problemen werd er even van alles afgesteld, gesmeerd en zonodig vervangen. De fiets reed weer als nieuw, sterker nog, beter: op basis van allerlei ervaringen van gebruikers wordt de fiets steeds verbeterd en een aantal van die verbeteringen werd en passant ook even aangebracht. Een geweldige service en voor mij één van de leukste uitjes van het jaar.
Toen ik daarna tijdens de vorstperiode de fiets wilde gebruiken was er weer een oud probleem: ik kon niet of nauwelijks schakelen. Van alles geprobeerd maar het was niet echt definitief op te lossen. Aangezien het niet alleen koud maar vooral ook heel glad was reed ik in die periode vooral op de bukfiets.
In september 2009 bij een km-stand van 12.300 de achterremblokken weer vervangen. Weer BBB-blokken waarvan er 1 was versleten en de andere half. Toen ook gelijk maar even beide remmen helemaal uit elkaar genomen, schoongemaakt en gesmeerd. Ze werken weer prima. Ik ben duidelijk een bange "achterremmer": de voorremblokken zijn nog steeds niet aan vervanging toe. Tegen die tijd dat het zover is kunnen de halfversleten achterremblokjes er in.
In december 2009 weer een bekend probleem: het vriest en ik kan niet meer schakelen. Bij Flevobike denken ze toch aan vocht in de kabels, het probleem lijkt zich alleen voor te doen bij de onderstuurfiets. Ze willen er graag zelf naar kijken. Net voor de kerst de fiets dus naar Dronten gebracht. Het vroor dus een prima kans om e.e.a. te testen. Op 28 december de fiets weer opgehaald, op tijd voor de appelflappentocht. Ook nu was er en passant gelijk maar even wat afgesteld, doorgesmeerd en verbeterd. Geweldig!

Zo'n 20 jaar geleden moest tijdens een vakantie in Engeland onze Ford naar de garage vanwege een mankement. Toen we hem ophaalden zat er een witte plastic hoes over de bestuurdersstoel. Onder het Ford-logo stond: "This may be your car but it's still our baby". Die houding proef ik ook bij Flevobike: "het is wel jouw fiets maar het blijft ons kindje". Dat is een geruststellend gevoel.

De appelflappentocht was voor de fiets nog niet echt een uitdaging: het regende licht en vroor nauwelijks. Maar vandaag mocht hij zich bewijzen: het had flink gevroren. En jawel: geen enkel probleem met schakelen. Wanneer ik nu na bijna 15.000 km de balans opmaak dan ziet dat er heel gunstig uit: ik heb 77 euro gespendeerd aan de fiets: 15 euro voor een kleine beurt en olie verversen en 62 euro voor 4 keer een set remblokken. En dat is wel heel erg weinig…. Al met al ben ik er nog steeds van overtuigd dat dit de beste fiets is als je het hele jaar door wilt fietsen. De fiets rijdt nog als nieuw en heeft geen beschadigingen, roest of iets dergelijks.

6 september 2008. De fiets is nu een jaar oud en er staat 7500 km op de teller. Ik had hoge verwachtingen van de fiets voor wat betreft de onderhoudsvriendelijkheid. De fiets was al zonder noemenswaardig onderhoud de winter doorgekomen en nu, na een jaar, moet ik constateren dat mijn verwachtingen zijn overtroffen. Vorige week de fiets weggebracht voor een servicebeurt na 1 jaar. Alles is nagelopen, de schakelbox is in het vet gezet, de (voorste) ketting is gespannen en de olie in de naaf is ververst. Kosten: 15 euro…..
Bij 6650 km op de teller heb ik de BBB-remblokjes achter weer vervangen. De Shimano-blokken waren na 2650 km totaal op, de BBB-remblokjes konden na 4000 km nog best een tijdje mee, die laat ik dus maar liggen om een keer aan de voorkant te monteren. Natuurlijk maakt het voor de remmen wel uit of je in de winter of in de zomer rijdt dus dit is niet echt een objectieve test….
Concreet ziet het kostenplaatje voor het onderhoud er nu na 7500 km zo uit: 2650 km: 15,75 euro (remblokjes achter), 6650 km: 15,75 (remblokjes achter) en 7500 km: 15 euro (voor een "grote beurt"). Ik heb zelf nog geen druppel olie gebruikt, alles blijft probleemloos werken. Hier en daar zit wat roest op een boutje en de afdekkapjes voor het stoeltje gaan scheuren. Al met al vind ik het een knap staaltje werk als je een fiets ontwerpt die zo weinig aandacht vraagt (maar, van omstanders, wel veel aandacht krijgt….).
In februari schreef ik dat de schakelgreep vastzat na een nachtvorst. Ik ging er toen vanuit dat dat kwam omdat er water in de greep stond. Echter: bij de servicebeurt is de schakelbox (die aan de buitenkant op de Rohloff zit) volgesmeerd met vet (of vaseline?). Ik had aangegeven dat het schakelen wat zwaar ging. De fietsenmaker merkte op dat dat vet nodig was omdat er anders vocht in de schakelbox kan komen. Het zou nu, achteraf bezien, dus best eens kunnen zijn dat in februari niet de schakelgreep maar de schakelbox bevroren was (ik denk niet dat je verschil merkt). Als dat zo is dan kan het probleem zich dus ook voordoen bij de fietsen met een bovenstuur.

4-3-2008 Reactie Arjan Vrielink:
Het onderstuur draaigreep vastvries probleem gaan we naar kijken, waarschijnlijk zal een gaatje in het aluminium deel van de Rohloff draaigreep voldoende zijn. Als er meer nieuws is laten wij dat weten.
met vriendelijke groet, Arjan Vrielink Flevobike technology

19 februari 2008.
Ik heb er nu zo'n 4000 km opzitten. Een genot, deze fiets. Een beetje koud water en de boel is weer schoon. Geen olie, vet, aluminiumslijpsel. Alleen maar zand en dat spoel je zo weg. Bij 2650 km de achterremblokken vervangen. Ze waren volledig op. De vervangende blokken zijn van BBB, benieuwd hoe lang die meegaan. Voor het vervangen heb ik niet de werkwijze van Shimano gevolgd: het wiel uitbouwen. Dat leek me te omslachtig en bovendien moet de fiets dan hangen of netjes liggen. Ik heb de remklauw van bovenaf losgepakt en dan is vervangen van de blokken simpel. Daarna even de klauw goed richten en vastzetten, een fluitje van een cent. De voorremblokken zijn nog prima: schijfremmen zijn voor mij nieuw en ik ben nog steeds wat huiverig om de voorrem te gebruiken dus die slijten nauwelijks. Overigens: in tegensteling tot Theo (zie ervaring) stel ik niet de kabelspanners op de remhendel bij (dan kom ik al gauw bereik te kort), ik gebruik de imbusboutjes die links en rechts op de remklauw zitten. Werkt sneller en nauwkeuriger en bovendien kun je dan elke keer even opnieuw centreren (zo instellen dat de schijf zo min mogelijk beweegt als de rem wordt ingeknepen).
Gisteren m'n eerste teleurstelling: het had 's nachts een paar graden gevroren en de draaigreep zat muurvast waardoor schakelen nauwelijks nog mogelijk was. De laatste regenbui was al gauw zo'n anderhalve week geleden dus er moet al die tijd water in de greep hebben gestaan. Voor de duidelijkheid: ik rijd op de onderstuur versie, een bovenstuur heeft er waarschijnlijk geen last van. Misschien een leuk puntje voor verder onderzoek door Flevobike: stuur natsproeien, nachtje in de vrieskist (in de juiste positie) en dan maar bekijken waar het mis gaat. Ik vermoed dat een paar kleine gaatjes in de greep op het laagste punt wellicht het probleem oplossen. Mochten er mensen zijn die het al hebben opgelost: ik hoor het graag! Maar verder: de fiets is de hele winter dagelijks gebruikt (35km /dag) en ik heb nog geen moment spijt van de aankoop gehad.

11 november 2007: Sinds 31 augustus van dit jaar rijd ik op een Flevobike Greenmachine. Toen de eerste plaatjes verschenen riep ik al: dit wordt mijn volgende fiets. Niet zozeer vanwege het design, daar zou ik het geld niet voor over hebben. Wat me aansprak is het feit dat de fiets onderhoudsarm lijkt te zijn. Zou ik een andere ligfiets, bijvoorbeeld de Nazca Fiero die ik had, uitrusten met schijfremmen, een SON-dynamo en een Rohloff-naaf dan gaat de prijs ook ruim over de 3000 euro. Dat is weliswaar nog niet de 4200 euro die deze fiets kost maar je rijdt dan nog steeds met een open ketting. Het wachten was vervolgens op de uitvoering met onderstuur en daarna op de bagagedrager. Toen dat leverbaar was heb ik hem op 15 juni besteld. Op 3 augustus stond hij klaar in de Bilt bij Ligfietser.nl en vanwege de vakantie heb ik hem op 31 augustus opgehaald. Het is een plaatje om te zien, de bagagedrager is weliswaar niet echt een design-uitvoering maar is wel erg praktisch. Ik heb dus de uitvoering met onderstuur, bagagedrager, SON-dynamo en verende voorvork. Daarnaast een AXA-defender slot en Schwalbe Marathon Plus banden.
De fiets rijdt fantastisch, heel stabiel. De langste dagtocht was het "Rondje Uddelermeer", bijna 140 km. Geen enkele vorm van "zadelpijn". Op mijn vorige fiets met zitschaal voelde ik na een paar uur toch wel wat pijntjes maar op deze stoel is daar geen sprake van. In het begin was de stoel wel erg hard, hetgeen een pijnlijke wervelkolom opleverde. Ik heb er wat spanning uitgedraaid en nu lijkt de stoel "ingezeten". Ik ben vrij smal en licht (

Op 7 oktober 2009 ging ik met de trein naar Eindhoven om mijn Greenmachine op te halen. Aangekomen bij De Liggende Hollander was hij nog niet helemaal klaar; de lamp moest er nog op. Een B&M Cyo plus. Véél licht, die lamp! En helemaal verbaasd was ik toen ik de lamp na een avondlijke rit uitzette en twee dagen later weer aan: het standlicht werkte, m.a.w., de condensator lekt niet. Maar goed, we waren in Eindhoven. Frank ter Braak soldeerde de plugjes aan de lamp, zette de stoel op afstand en plakte nog wat beschermstrip op de randen van de zitting --die kwamen al gauw goed van pas. De fiets is verder compleet uitgerust met voorvering, spuitgietwielen, naafdynamo, slot en bagagedrager. De Avid BB7 schijfremmen en standaard zijn standaard. Een luxe-paardje! Het gewicht is door de extra's wel toegenomen, bijna 21 kg.

Nu, na ruim 1000 km de eerste ervaringen. Geen smeer aan de broekspijpen. Gemakkelijk op en afstappen. Schakelen is echt een genot, je komt “nooit” versnellingen tekort en de stapjes zijn niet te groot of te klein. Alleen de laagste versnelling voor heuvel-op had van mij nog iets kleiner gemogen. De Rohloff naaf is in de eerste 7 versnellingen hoorbaar, na 1000 km is dit verbeterd maar niet verdwenen.

De zit is comfortabel w.b. de rugleuning, de driehoekige zitting loopt iets aan tegen de bovenbenen maar niet hinderlijk. Het bovenstuur is prima instelbaar in lengte en hoek.

Remmen: ja dat doen ze, heel erg. Lichte bediening, óók vergeleken met de (Shimano) hydraulische schijfremmen die ik op mijn vorige
fiets had. Een vraagteken bij de remschijven: ze zijn gegolfd i.p.v. rond en dat voel ik bij remmen bij lage snelheid. Ik hou daar niet van. Op mijn vorige fiets had ik de gegolfde met succes vervangen door ronde. Ik begrijp ook het nut van gegolfde schijven niet; scheelt dat nou echt zoveel in de koeling?

Banden: Perfect Moiree 45 x 406. Prima. (Nog) geen lekken. De grip bleek direct bij de eerste keer iets forser de achterrem gebruiken; de band “krijste” over de klinkers. (Een schijfrem op
het achterwiel is echt overkill!) In het begin had ik vaak het gevoel dat de fiets iets naar rechts trok. De sporing, nagekeken met een lange rechte lat, liet echter absoluut geen afwijking
zien, en uiteindelijk kwam ik er achter dat een, ik bedoel één, tas links aan de drager de fiets iets scheef naar rechts op de weg zet, de brede banden versterken die asymmetrie en geven het niet-sporen gevoel. Ik kan dus door de tas aan de andere kant te hangen de fiets iets naar links laten trekken. Het is echt een miniem effect en ik denk ook dat ik er aan gewend ben geraakt.

Het slot is een flinke verbetering ten opzichte van mijn vorige fiets, waarop ik een los kettingslot gebruikte. Nu zit er een Axa Defender op de achtervork gemonteerd; heel gemakkelijk even dicht te doen en voor deftig parkeren van een insteek-ketting voorzien. Met harde (5 bar) banden op de Maastrichtse kasseien rammelt het
slot, dat wel.
(toevoeging 22 maart 2010) Na een tip van Bert Rook heb ik een postelastiek tussen de sleutel en de knop van het slot; het rammelen is zo goed als verdwenen. Ik hoor alleen het pootje nog stuiteren als ik over een verkeersdrempel rij.

Samengevat ben ik erg blij met deze comfortabele fiets, de kritiekpunten zijn ondergeschikt en deels oplosbaar. Een lager gewicht zou een echte verbetering zijn. Maar minder “accessoires” zou al een stuk schelen!

Op 1 oktober 2010 was ik precies één jaar de gelukkige eigenaar van een paarse Greenmachine, dus tijd voor een reactie. Negen jaar geleden ben ik begonnen met ligfietsen op een Challenge Hurricane. Na een jaar heb ik deze fiets verkocht, omdat het voor mij geen goede fiets was. Twee jaar ligfietsloos, daarna vijf jaar een M5 Shock Proof 559 en nu dus een jaar een Greenmachine. Ik heb eerst overwogen een Mango te kopen naast mijn Shockproof, maar uiteindelijk toch besloten te kiezen voor één fiets waar ik het hele jaar op kan rijden. Om die reden heb ik gekozen voor een zeer complete uitvoering met magnesium spaakwielen, bagagedrager, Son naafdynamo en Edelux voorlamp.

Ik heb het afgelopen jaar 6350 kilometer gereden, het hele jaar door, met uitzondering van anderhalve maand in de uitzonderlijke (witte) winter. Aangezien ik minder dan twee kilometer van mijn werk woon, heb ik de fiets niet gekocht voor woonwerkverkeer. Wel wilde ik een fiets waarmee ik het hele jaar probleemloos zou kunnen fietsen. Op mijn vorige liggers ging het poetsen van ketting en tandwielen mij steeds vaker tegenstaan met als gevolg dat ik steeds meer een mooiweerfietser werd. Op mijn M5 heb ik slechts 14.000 km in vijf jaar gefietst en dat moest anders. Naast een nieuwe fiets heb ik geïnvesteerd in (regen)kleding, zoolverwarmers en inmiddels zelfs banden met spikes, zodat slechts extreme omstandigheden mij kunnen weerhouden van doorfietsen.

Nu staat de Shockproof bekend als een van de snellere ligfietsen en is de Greenmachine niet zozeer voor de snelheid gebouwd. Om die reden heb ik eerst een proefrit gemaakt bij Flevobike in Dronten en daarnaast en passant de goed geoutilleerde Flevobike "fabriek" mogen bezichtigen. Het snelheidsverlies vond ik acceptabel en de rijeigenschappen bevielen mij wel, zodat ik tot aankoop ben overgegaan. Een belangrijk uitgangspunt was dat ik de fiets zeer allround wilde gaan gebruiken. Een boodschapje in de stad Groningen doen, een ritje met de hond in de Doggy Ride, maar ook in een dag van Amsterdam naar Groningen fietsen, en dus het hele jaar door.
Voor dergelijke uiteenlopende eisen kom je uit op een fiets die in zekere zin een compromis is, maar de Greenmachine is wel een goed compromis. Je zit wat meer rechtop, maar dat is in de stad een groot voordeel. Andere "stadseigenschappen" zijn de niet al te lange wielbasis, de vette banden, het kunnen schakelen vanuit stilstand met de Rohloffnaaf en niet te vergeten de redelijk hoge zit. Maar ook buiten de stad is het lekker toeren op de Greenmachine. Ik ben begonnen met Perfect Moiree banden, maar later overgestapt op Go-Cycle banden en dat is een grote verbetering wat betreft rolweerstand en comfort. Wel oppassen in bochten op gladde wegen, maar de lekbestendigheid is behoorlijk in orde. Met de Go-Cycle banden ligt mijn kruissnelheid meestal tussen de 30 en 35 en mijn gemiddelde snelheid tussen de 29 en 32 km per uur. Dat geldt ook voor langere afstanden van ca. 100 km. Met de Perfect Moirees kun je er zo'n 1,5 km per uur aftrekken. Ik ben te kenmerken als een sportieve toerfietser, maar fiets mij niet het snot voor de ogen. Ik vind dit zelf zeer acceptabele snelheden en om echt aanzienlijk sneller te kunnen heb je een racer of snelle velomobiel nodig of de conditie van Ymte Sijbrandij.

Ik ben erg gecharmeerd van het onderhoudsarme karakter van de Greenmachine en mede daarom ook van de Rohloff naafversnelling. Het schakelt probleemloos en zeer prettig. Een minpuntje dat ik kan bedenken is dat de intervallen tussen de versnellingen wat groter zijn dan bij het vlakke verzet dat ik op mijn vorige ligfietsen had. Ik ben een echte souplesse fietser en heb soms behoefte aan een versnelling ertussen in, maar het is zeker niet problematisch.

De Greenmachine stuurt lekker strak en rechtstreeks en zit een beetje tussen een Hurri en Shockproof 559 in. Ook de iets rechtere zit ervaar ik als een pré in het bochtenwerk. Het klapstuur functioneert prima en is goed instelbaar, zodat ik goed over het stuur kan kijken. Bij mijn vorige fiets (vast stuur) keek ik niet goed (genoeg) over het stuur, terwijl ik bij een lagere stand met mijn benen tegen het stuur kwam. Hoewel ik de wat rechtere zit als prettig ervaar en de zitting als comfortabel, valt het mij wel op dat ik meer op mijn kont zit. Als de zit/lighoek kleiner is wordt het gewicht meer verspreid over je rug. Ik ben een scheefzitter, maar dat ligt niet aan de Greenmachine, en verander soms een beetje van zitpositie.
In de zomer heb ik een tijdje last gehad van een wat krakende gazen rugleuning, maar dat was later weer over. De gazen rugleuning is overigens erg prettig.

De Greenmachine is bijzonder mooi afgewerkt en een lust voor het oog. Regelmatig krijg ik reacties in de trant van "dat is een gave fiets" of "zo'n fiets wil ik ook". De Son naafdynamo in combinatie met de Edulux voorlamp geeft geweldig licht en als je overdag zonder licht rijdt merk je niks van de minieme extra weerstand. Ik heb ook het achterlicht op de naafdynamo laten aansluiten om optimaal zelfvoorzienend te zijn.

Na 6350 km heb ik alleen olie hoeven verversen en heb ik verder geen onderhoudskosten gehad. Zo nu en dan de remblokjes een beetje aandraaien, maar ze zijn nog niet versleten. Dus met recht een Greenmachine!

Piet Andringa
Groningen

Half april een Greenmachine gekocht via Maia ligfietsen en de fiets werd keurig
op tijd geleverd.
Nu, na een half jaar en 3100 km, tijd voor een eerste evaluatie.

Wat direct opviel toen ik voor het eerst mijn vaste woon-werk route reed, was
het comfort. Ik heb een Greenmachine zonder voorvering. De achtervering helpt
daar flink aan mee, maar ook de vette Perfect Moirees. Voor het eerst heb ik
een ligfiets waarbij je ook een koude rug kunt krijgen. Het gaaszitje ventileert perfect. Verder zit het ook gewoon lekker.
Hij stuurt makkelijk rechtuit en soepel door de bochten. Op een aantal punten
doet hij denken aan mijn eerste ligfiets, een Flevobike Amigo.

De Rohloff-naaf heeft mooie kleine stapjes en een groot bereik. Ik vind het
genoegen om er mee te rijden.
En, na een grote plensbui hoef ik mijn ketting niet meer te smeren. En bij het
aan de ketting leggen van de fiets worden mijn kleren ook niet meer vies van
de ketting.

De verlichting: een Son-naafdynamo met een B+M Lumotec IQ Cyo N senso
plus. Bij de bestelling heb ik daar wel hard over na moeten denken, vanwege
de meerprijs. Nu, na de eerste weken 's ochtends in het donker rijden, heb ik
daar absoluut geen twijfel meer over. Wat een licht.

De remmen, AVID BB7, dat was even wennen. Licht te bedienen en een heftig
remvermogen. Tot nog toe heb ik de blokjes pas 1 maal bijgesteld. Ik ben
benieuwd hoe deze remmen zich in de winter gaan houden. Qua onderhoud
vind ik rollerbrakes nog steeds de beste remmen. Hoewel, op de Flevobike
Amigo hield de trommelvoorrem het 40.000 km uit zonder onderhoud.
Op mijn rechtopfiets (rollerbrakes) had ik slechts 1 smeerbeurt in 25.000 km
nodig.

De fiets levert meer positieve aandacht dan mijn vorige fiets. En dat was al niet slecht.

Tot slot, het slot. Wat een gemak dat je geen slot meer hoeft mee te slepen,
maar gewoon zonder gedoe je fiets op slot kunt zetten.
Al met al heb ik er geen spijt van dat ik een paar jaar heb gespaard voor deze
fiets. Eigenlijk is ie onopvallend want je hebt er geen omkijken naar.

Inmiddels ben ik met mijn Greenmachine weer wat kilometers verder (5300 totaal). Na oktober 2010, ben ik na 2 maanden winterweer wat minder lovend.
De eerste negatieve ervaring had ik met de eerste sneeuw begin december 2010. De comfortabele brede banden (Perfect Moiree 406-47) zorgden ervoor dat mijn voorwiel volledig vastliep in de verse sneeuw (2 cm). Had ik ineens een dure slee. Zodra je op een schoon weggedeelte kwam, ging het weer beter. Op aanraden van Flevobike heb de PM (tijdelijk) vervangen door Schwalbe Marathon Plus van 35mm breed. Daarna geen last meer gehad (en ook geen lekke banden).
De remmen Avid BB7 zijn met sneeuw, pekel en zand een zorgenkindje gebleken. Bij de eerste sneeuw bleken ze spontaan vast te vriezen. En dat is erg onprettig als je daar niet op berekend bent. Doorremmen zorgt er dan voor dat ze toch weer pakken. Wat nog veel irritanter is het feit dat deze remmen slecht tegen sneeuw, pekel en zand kunnen. Terwijl je aan het fietsen bent kunnen je remmen spontaan gaan "stropen" terwijl je niets een de remgrepen vast hebt. Flink schudden, peuteren en veel inknijpen van de hendels zorgt ervoor dat je weer min of meer verder kunt. Kun je thuis weer aan het rommelen in een steenkoude schuur om ze weer beter gangbaar te krijgen. Ook al 2 maal meegemaakt dat 's ochtends als je de fiets uit de schuur wilt pakken een van remmen vastgevroren is. Remedie, voor het op stal zetten van de fiets de boel zo goed mogelijk schoonmaken en de remmen een flink aantal keren inknijpen. En wat ook helpt, is het doorspoelen van de remmen met een gieter (of in de wasbox) als het niet meer vriest. Komt er ook de nodige troep uit. Het water en zand mengsel na de dooi gaat ook niet ongemerkt voorbij aan deze remmen. Snel aanlopen onderweg. Remedie: thuis gekomen schoon spoelen.
Vriezend weer (zonder sneeuw) geeft geen problemen. Ook niet bij -8 C.
Ben overigens benieuwd hoe deze remmen er in het voorjaar uitzien, als de winter achter de rug is.
De Rohloff en de draaischakelaar hebben geen enkel probleem gegeven. Ze zijn perfect blijven werken. Hetzelfde geldt voor de Son-naaf. Perfect. In combinatie met een B+M B+M Lumotec Cyo R senso plus (Nahfeld-versie) wordt je perfect gezien (ik heb nog nooit zoveel voorrang gekregen) en zie je zelf ook nog wat. En in de mist wordt je niet verblind.

Samengevat, met uitzondering van de schijfremmen is het ook in de winter een perfecte fiets.

23 september 2011. De tellerstand is nu 25.200 km. Het wordt een saai verhaal: bij km-stand 15.774 en 20.478 de remblokjes achter vervangen. Deze fiets heeft nog de Shimano-schijfremmen en alhoewel die nu niet meer worden gemonteerd heb ik er geen klachten over. Zo 1 a 2 keer per jaar demonteer ik ze volledig en maak ze schoon, daarna werkt alles weer prima. Een blijvend probleem is het bevriezen van de schakelkabels, ook afgelopen winter was het weer raak. Ik heb er gedurende de vorstperiode CV-buisisolatie om gedaan waardoor het moment van bevriezen een paar graden lager ligt maar het blijft lastig.
Verder niets dan lof voor de fiets: ik heb nu in ruim 4 jaar 112 euro aan onderhoud gespendeerd, vrijwel uitsluitend aan de remblokjes. Ik verbaas me over de verende voorvork: die krijgt het flink voor zijn kiezen maar ziet er na 4 jaar nog uit als nieuw en functioneert nog perfect, ik was anders gewend…
De bevestiging van het slot blijft een zorgenkindje: rammelen verhelp ik door een elastiek maar het slot moet toch regelmatig worden vastgezet. Deze zomer was één van de 2 boutjes afgebroken. Na een avond prutsen was het afgebroken deel eruit en kon ik iets uitboren en 6 mm draad er in tappen. Een volgende keer boor ik gelijk 6 mm zonder draad en monteer bout-en-moer, lijkt me praktischer.
De fiets is nu wel duidelijk aan een "grote beurt" toe: sowieso moet de olie worden vervangen, er komen wat rammeltjes van wellicht een versleten ketting of tandwielen. Ook zit er een putje in het balhoofdlager dus dat zal vervangen moeten worden. Dan kom je uit bij een nadeel van elke ligfiets maar van de Greenmachine in het bijzonder: een gewone fietsenmaker doet dat niet dus dat betekent dat je een dat kwijt bent met brengen/repareren/halen. Tja, Ligfietser.nl had natuurlijk nooit mogen stoppen, dat was dichtbij. Misschien is service-aan-huis een gat in de markt? De fabrikant van de "grote greenmachine", de Tesla, doet dat ook..
Geen standaardmontage maar wel het vermelden waard: ik rijd op Schwalbe Marathon Plus en die houden het nu ook al ruim 25.000 km vol, zonder lek! Voor de winter worden ze vervangen omdat ze totaal geen profiel meer hebben maar die banden blijven me verbazen.
Na de beurt geef ik een update. Lijkt me een mooi moment om de km-prijs exclusief afschrijving te bepalen.

Gebruikers-ervaring Greenmachine 05-12-2011

Inmiddels heb ik de Greenmachine sinds 1 april 2011 in mijn bezit en staat hij
intussen warm en droog op een niet gebruikte slaapkamer. In de winter zal ik hem niet gebruiken, dus ook geen rem-vast-vries-verschijnselen of ander onheil. Tot zover 3500 km mee gereden, nagenoeg probleemloos moet ik vaststellen.

Mijn overwegingen om te gaan ligfietsen zijn dezelfde overwegingen die de meeste mensen gemaakt hebben voordat zij over stapten naar deze comfortabele manier van voortbewegen. Ik had van te voren het internet afgestruind om zoveel mogelijk informatie te krijgen want ik was een "instapper", een "inligger", hoe je het maar uit moet drukken bij ligfietsers, maar in ieder geval was ik een beginneling.

In januari van dit jaar kreeg ik mijn vuurdoop op een makkelijke ligfiets zo werd mij voorgehouden, naar ik me kan herinneren een Challenge. Deze eerste kennismaking viel niet mee, omdat het zo totaal anders fietste. Het door de jaren heen ontwikkelde gevoel van balans op een ”normale” fiets kan zo de vuilnisbak in. Maar ik wilde doorzetten en een fiets kiezen met zo weinig mogelijk onderhoud en toch zoveel mogelijk comfort.

Na een bezoek aan de open dag bij Flevobike in Dronten stond de keuze vast. Als je dan toch wat geld ergens tegen aan moet smijten doe het dan ook gelijk goed. Dus werd het een Greenmachine, met alle toeters en bellen. Mijn Greenmachine heeft een bovenstuur, verende voorvork en een aangepaste draaigreep plus de Son naafdynamo met Edelux koplamp. Een spiegeltje aan het stuur en een tas aan het zitje completeren het geheel.

Binnen 3 maanden werd ik gebeld door de Ligfietsgarage in Groningen en kon het ligfiets-avontuur beginnen. Aangenaam werd ik verrast door de comfortabele zitposite en het geweldige remvermogen. Na de eerste weken oefenen vond ik me ervaren genoeg om met het ligfietsen treffen mee te doen op de Veluwe. Verbazing bij de medeliggers omdat ik na 3 weken al meedeed met dit treffen.
Maar dit zegt natuurlijk ook heel veel over de Greenmachine die blijkbaar snel onder de knie te krijgen is door een beginneling. Omdat je er makkelijk grotere afstanden mee kan fietsen heb ik er ook een GPS bij gekocht, een Garmin Oregon, die me uitstekend bevalt.
Na 1000 km werd het tijd voor de volgende stap, n.l. het aanschaffen van combipedalen met de bijbehorende SPD schoenen. Was ik tot dusver nog nooit met de Greenmachine gevallen, nu gebeurde dit me 3 keer in een tijdsbestek van een paar luttele weken. Telkens nagenoeg bij stilstand en vooral als je snel met de voeten naar de grond moet omdat weer eens een auto of andere medeweggebruiker te hard aan komt rijden op een kruispunt. In de stad, waar ik toch wel regelmatig kom, is het dus zaak om niet ingeklikt te rijden.

Schade heb ik hier niet door gekregen omdat mijn dealer om de stoelbuizen een soort zwarte beschermingsbuis heeft bevestigd.
Dit trouwens op mijn eigen verzoek want ik vind het dunne aluminium van de stoelen toch wat kwetsbaar. De stoel heb ik bij het bestellen laten voorzien van 3 laags Ventisit en is ronduit geweldig.
Perfecte zit met een zeer hoog comfort die ook nog eens uitstekend verstelbaar is. In het begin heb ik de stoelleuning niet al te veel achterover gezet om niet de nek al te veel te hoeven verdraaien bij het omkijken, maar later heb ik stapsgewijs de leuning iets vlakker gezet. Dit scheelt maar weinig in snelheid, tenminste ik heb niet het idee dat je met een vlakker afgestelde stoel nu opeens zoveel harder gaat.
Gemiddeld rijd ik zo rond de 28 km per uur zonder me al te veel in te spannen.

Dat was in het begin wel even anders toen de Rohloff naaf nog niet ingereden was. Zo rond de 1000 km is het mechaniek toch beduidend soepeler geworden, en van bijgeluiden is nooit sprake geweest.
Ik kan me niet voorstellen hoe het is om zonder die Rohloffnaaf te moeten rijden, want het komt me best wel vaak voor om bij stilstand of bijna stilstand te moeten schakelen. Daarbij moet ik wel opmerken dat ik de 1ste 4 versnellingen totaal niet gebruik. Het wegrijden doe ik meestal in z´n 5 de versnelling waarna ik opschakel naar 10 of elf afhankelijk van de wind. Als ik zou optrekken in een lagere versnelling ben ik daarmee nauwelijks sneller. Hoe je het wendt of keert, je bent als ligfietser niet bijster snel van de plek, tenminste ik niet. Vrijwel iedereen die zich op het fietspad begeeft is wel op de een of andere manier elektrisch aangedreven tegenwoordig.

Terwijl de schoolkids met smartphones in de hand en oma's met zware tassen op de fiets naar je achterom kijken waar je toch blijft probeer ik met een quasi nonchalante blik te doen of ik totaal geen haast heb. Maar eenmaal op gang ga ik er dan ook met een enorm snelheidsverschil voorbij.
Wel zit je, door de lage zit, toch vaak op uitlaatgas hoogte van scooters en auto's dat dan weer wel.

De Greenmachine wordt louter en alleen recreatief door mij gebruikt en niet voor woon- werk verkeer; dat kan beter met de normale fiets, want de enkele reis is maar net 3 kilometer.
Met een paar spanbanden is hij makkelijk samen met de fiets van mijn partner in onze bestelwagen te plaatsen zodat we ook met enige regelmaat buiten onze regio fietsen. Wat daarbij opvalt is dat de Greenmachine wat minder geschikt is in heuvelachtig gebied. Heuvel af gaat als de brandweer met enorme stabiliteit vooral op wat bochtige parcours, terwijl als je weer omhoog moet de gang er compleet uit gaat.
Ja, dan komen de eerste versnellingen wel weer van pas. Wat je beter ook kunt mijden is mul zand, de Perfect Moirees pomp ik op tot 5 bar en dat met de 20 inch wielen zorgen dan dat je snel grip verliest aan de voorkant.

De langste rit die ik tot dusver gemaakt heb is 100 km en zelfs dan stap je nauwelijks vermoeid af, echt een openbaring.Er is totaal geen sprake van welke belasting van rug en achterwerk dan ook. Omdat ik zeker in het begin de inspanning op de Greenmachine heb opgebouwd heb ik dan ook nauwelijks knie problemen gehad, iets waar je als ligfietser toch wel vaak mee word geconfronteerd.

Is het dan alleen maar feesttoeters en slagroomgebak wat de klok slaat? Nee, er vallen toch wel een paar minpuntjes aan te wijzen. Wat mij het meest stoort zijn de Perfect Moirees, nee, geen lekke banden dat niet, maar wel een hinderlijke onbalans, afkomstig door hoogteslag die ook de ligfietsgarage er kennelijk niet geheel uit kan krijgen. De achterband is om die reden al eens vervangen maar zonder al te veel resultaat. Natuurlijk kan ik er wel weer mee terug naar de dealer gaan, maar dit kan vast beter ontworpen worden door Vredestein, of ligt het misschien aan de kunststof gietwielen.

Daarnaast heb ik enige tijd last gehad van een piepend geluid afkomstig van het crankstel.
Dit is de laatste tijd wat minder geworden maar inmiddels vervangen door een krakend geluid ter hoogte van waar de voorste plaatdelen aan de centrale framekoker zijn vastgebout.
Op het moment dat ik kracht zet op de pedalen komt dit voor, dus het kan zijn dat er wat bouten nagetrokken moeten worden.
Ook dit lijkt iets beter geworden zodat ik moet vaststellen dat het met het zelfhelende vermogen van de Greenmachine wel snor zit.

Resumerend moet ik concluderen dat de Greenmachine een geweldig concept is. Je fiets met een King of the Road gevoel rond, terwijl je altijd positieve reacties om je heen hoort.
Fietsen krijgt opeens een heel andere dimensie omdat je niet na 15 kilometer met pijnklachten af moet stappen, maar gewoon de hele dag de wind door de haren kunt voelen en dan nog fit afstappen.
Daarnaast is het gewoon een enorm pluspunt om nooit een ketting te hoeven smeren. Gewoon een emmertje lauw sop is voldoende om de fiets weer tip top te krijgen.

Intussen is de Greenmachine ook verkrijgbaar met elektrische trapondersteuning. De meerwaarde daarvan ontgaat me een beetje omdat je al vrij snel zonder inspanning 25 km per uur fietst.
Ik had misschien dan liever gezien dat er een soort van ondersteuning kwam bij het accelereren alleen tot b.v.20 km. Je kunt dan beter meekomen met het overige fietsverkeer bij stoplichten, oversteken e.d. Vaak moet je vanuit stilstand een weg oversteken waarvan de weg vaak ook nog iets omhoog loopt.
Tenminste dat is mijn ervaring. Maar voorlopig ben ik supertevreden met mijn rode Greenmachine.

Greenmachinist

10 juni 2015: Zo, na bijna 4 jaar is het wel eens tijd voor een update… Vandaag de 50.000 km volgemaakt met de fiets en dat lijkt me een mooi moment om weer eens de balans op te maken. Als echte Hollander zal ik maar beginnen met de kosten: totaal over 50.000 km heb ik 821 euro aan onderhoud uitgegeven. De verdeling over de onderdelen: 216 euro remblokjes (181 achter, 35 voor..). Overige uitgaven: remmen: 39 euro (2 schijven en kabels). Daarmee vormen de remmen nagenoeg de grootste kostenpost. Banden 95 euro (2 achter, 1 voor). Revisie SON (bij 44.000 km.) 55 euro. Nieuwe standaard bij 35.000 km: 15 euro. Een kleine beurt bij 7.300 km voor 15 euro. Een grote beurt bij 38.000 km voor 248 euro (ketting, tandwielen, achterwiellager, achteras). Bij 44.000 km een nieuw slot voor 22 euro, bij 48.000 km weer een grote beurt voor 110 euro (o.a. balhoofdlagers). Het onderhoud komt daarmee uit op 1,7 cent per kilometer. De fiets is 2 keer terug geweest naar Flevobike voor problemen die onder garantie werden afgehandeld. En passant is beide keren ook een servicebeurt uitgevoerd dus de onderhoudskosten zouden eigenlijk iets hoger liggen.
Voor de komende winter wordt de voorband vervangen, die heeft er dan ruim 25.000 km op zitten. Verbazingwekkend: ik rijd altijd Schwalbe Marathon plus, die houden het dus zo’n 25.000 km vol, vaak zelfs zonder lek te rijden.

Bij de laatste beurt wilde ik onderhoud laten doen aan de voorvork maar ik kreeg de boodschap mee dat die vervangen moet worden. Dat betekent dan zo’n 350 euro. Toch wil ik eerst nog eens uitzoeken of die vork niet gereviseerd kan worden. Voor MTB’s zijn daar gewoon setjes voor dus waarom zou dat voor deze vork niet kunnen? Zelfs als reviseren net zo duur zou zijn staat het me tegen om goede onderdelen weg te gooien. Heeft iemand tips dan houd ik me aanbevolen!
Na het vervangen van de vork en voorband kom ik dan op pakweg 2,3 cent per km. .

Ik heb niet het gevoel dat de fiets op zijn laatste benen loopt, sterker nog, 100.000 km lijkt me heel goed haalbaar. Dat zou betekenen dat ik nog tot mijn pensioen op deze fiets kan rijden, we kunnen het daarna dan allebei tegelijk rustig aan gaan doen. Vanmiddag reed ik in Utrecht al een potentiele koper voorbij: een peuter van pakweg een jaar of 3 zat bij zijn moeder achterop de fiets en riep : “mama, ik wil ook zo’n fiets!” .

Zoals al eerder gezegd: ik rijd vrijwel uitsluitend woon-werk-verkeer met deze fiets, 34 km. per dag. Dat doe ik dan het hele jaar rond en het is soms verbazingwekkend hoeveel modder er in de herfst en winter aan de fiets hangt. Het deert hem (haar?) niet, onvoorstelbaar. Als je ziet wat de fiets op mijn dagelijkse route te verwerken krijgt aan drempels, kuilen en stoepranden (en daar ga ik echt niet stapvoets overheen...) dan is het eigenlijk een wonder dat de voorvork het zo lang volhoudt. Natuurlijk: het is even slikken als je je nieuwe fiets afrekent maar onder de streep is het voor mij de goedkoopste ligfiets qua onderhoud. De ellende van elke week fietsonderhoud in de winter die me bespaard blijft laat ik dan nog even buiten beschouwing. Afgezien van het regelmatig vervangen van de remblokjes (als je de keuze hebt kies dan voor trommelremmen) hoef ik nauwelijks iets aan de fiets te doen.

Conclusie: ben je een mooi-weer-fietser dan zijn er vast goedkopere alternatieven maar gebruik je de fiets intensief en het hele jaar rond dan is dit je fiets!

Mijn ervaring met de Flevobike GreenMachine. 25-01-2016

Even mijn ervaring delen, daar ik ook de nodige info hier verkregen heb.

Mijn locatie van werk was veranderd. Met als gevolg dat ik ipv op de fiets met de auto naar werk ging (35km enkele reis). Merkte al snel dat ik daar niet gelukkigg van werd: files, zitten op werk - zitten in de auto = niet goed voor het gestel & de bovenkamer.
Eindelijk had ik een goed excuus om een ligfiets te kopen. Het moest er wel een worden waar ik niet om de drie ritten door de regen de ketting moet schoonmaken ander zou ik in de praktijk het forensen snel zat worden. Ik was al rohloff gewend met mijn vakantie fiets(>20.000km) en wist dus wat ik in huis zou halen qua degelijkheid en voordelen qua schakelen in stilstand.

Qua banden, de standard Moiree's vind ik relatief veel weerstand geven, groot verschil met de F-Lites die er nu onder liggen. Nu 3x lek gereden in 3000 km. Groot verschil is dat je de F-Lite zonder gereedschap van je velgen kan halen; en vervangen dus zeer snel gaat. Met de Moiree heeft het mij een bandlichter gekost en de nodige verwensingen.

Nu acht maanden later en 3700km woon-werk verder kan ik zeggen dat fiets mij goed bevalt. Nog niks gepoetst, gesmeerd of vervangen(behalve de buitenbanden) echt DE forensen ligfiets voor mij. Lekker zitje, de zit niet té laag en een kruis snelheid van zo'n 28km/ uur bij windstil weer.

29 maart 2017, update na 1 jaar en 2 maanden sinds mijn vorige post.

In totaal nu 6500 km gefiets.
Nog steeds zeer tevreden met de ligfiets. Met name dat je geen onderhoud aan de fiets hoeft te plegen is heel prettig voor een woon-werk fiets.

In totaal met de F-lite banden nu 3X lek gereden over 5800 km.
Tot nu toe nog niets vervangen aan de fiets(behalve 1x rohloff olie ververst).

In 2011 kocht ik een GreenMachine. Het was mijn derde Flevobike, na een Basic, die in 2000 mijn eerste ligfiets was, en een Versatile, die ik tot mijn pensioen voor woonwerkverkeer Amsterdam-Amersfoort gebruikt heb. Begin 2017 bestelde ik een nieuwe GreenMachine. Niet dat er iets aan mijn oude mankeerde, want er was niets kapot en de slijtage was minimaal, maar ik wilde een lichtere, snellere en mooiere GreenMachine, en op een zekere leeftijd moet je leuke dingen niet uitstellen. Zoals ik het zie heeft de fiets vier sterke punten.
1. Innovatie. De familie Vrielink heeft het vervoermiddel fiets, waarvan UCI-bestuurders en sommige fabrikanten denken dat het op wat details na uitontwikkeld is, kritisch bekeken en helemaal opnieuw ontworpen. Innovaties in de GreenMachine zijn het ontwerp met behulp van de computer, de productie met een computergestuurde freesmachine, de ingesloten en onderhoudsvrije aandrijving, de kettingspanners zonder wieltjes, de enkelzijdige wielophanging, de spuitgietwielen, de profielloze banden en de ventilerende stoel. Daarbij heeft de GreenMachine de ergonomische voordelen van alle ligfietsen. Een gewone fiets en zeker een racefiets is voor iemand met reuma in zijn onderrug zoals ik een martelwerktuig.
Mijn nieuwe GreenMachine is op een aantal punten nog beter dan de oude. De Rohloffnaaf hapert nooit meer tussen de 7e en 8e versnelling. De eindoverbrenging lijkt iets kleiner, waardoor de steilste hellingen gemakkelijker worden en de hoogste versnellingen dichterbij komen. De optionele koolstof wielen zijn lichter en sterker dan de standaard glasvezel wielen. De optionele trommelrem achter is minder krachtig dan de standaard schijfrem en zorgt voor een beter evenwicht tussen voor- en achterrem. Een andere optie op mijn fiets is de enkelzijdige voorvork, die een kilo lichter is dan de geveerde dubbele voorvork op mijn vorige fiets. De geanodiseerde onderdelen zijn intenser van kleur en hebben een mooiere satijnglans.
2. Onderhoud. Het onderhoud is minimaal: behalve de remmen is er niets af te stellen, geen derailleur en geen spaken. De trommelrem achter met zijn gesloten constructie en de enkelzijdige voorvork vangen minder water, vuil en pekel op. Verder maakt de enkelzijdige voorvork een bandenwissel makkelijker. De autoventielen zijn een verbetering, want die hebben geen kwetsbare onderdelen of kogeltjes die vast gaan zitten. Door de anodisering is het frame heel corrosiebestendig.
3. Vormgeving. De GreenMachine kan zo naar een designmuseum. De strakke vormgeving is het resultaat van de ingesloten aandrijving en de samenvoeging van de kabels van de versnellingsnaaf, de remmen en de computer in één krimpkous. Ik heb dan ook zo weinig mogelijk toeters en bellen aan mijn fiets gehangen, wat nog meer gewicht bespaart. Geen ventisitmat, geen bagagedrager, de uiterst compacte Knog Blinder voor- en achterlamp met 80 en 44 lumen en de gecombineerde bel en spiegel van Thys roeifietsen. De enkelzijdige voorvork maakt de vormgeving nog strakker en past bij het ook enkelzijdig opgehangen achterwiel. Er is tegenwoordig nog keus tussen twee kleuren: zwart en een kleur die het midden houdt tussen oranje en steenrood. Het is een kwestie van smaak, maar ik vind het een mooie combinatie.
4. Kwaliteit. De GreenMachine kost wat. Je betaalt voor jaren research, productie in Nederland in plaats van in een lagelonenland, materialen en onderdelen van hoge kwaliteit en perfecte afwerking. In het gebruik is hij voordelig, want slijtageonderdelen als de kettingen en tandwielen gaan tienduizenden kilometers mee.