Trice Q (narrow track)

Even een snelle eerste impressie. Gisteren kocht ik mijn eerste trike: de ICE QNT (NT staat voor narrow track, 10 cm smaller dan de ‘gewone’ Q). Nadat ik er een heel weekend en 140 kilometer mee op stap was geweest, waaronder een nonstop rit van 110 kilometer.

Laten we eerlijk zijn: De ICE QNT is een gevaarlijke fiets.
Natuurlijk, het is een mooie fiets om te zien, hij ‘loopt’ fantastisch, stuurt prima, het gedrag van de fiets is voorbeeldig. Maar toch: Het is een gevaarlijke fiets.
Stel je zelf eens voor op de QNT. Het zonnetje schijnt. Heerlijk weer. Je zit onderuit gezakt, de armen losjes op de bar ends van het onderstuur. Pas op! Je staat op het punt in slaap te vallen.
Rijden op de QNT is zo comfortabel, so relaxt, je ogen vallen bijna vanzelf dicht, en…

Aan de andere kant: Als de weg recht is, en vrij van obstakels, zit dan niet over dat slapen in. Het stuurgedrag van de QNT is voorbeeldig. De fiets zal z’n eigen koers houden, wat er ook gebeurt. Je kunt rustig slapen, urenlang, zonder van de weg te raken.

Toch is het gedrag van de QNT off-road ook prima. De fiets heeft geen vering – en dat is jammer – maar je zult je al spoedig een heuse mountain biker op de QNT voelen, nadat je eenmaal hebt ervaren hoe de fiets zich off road gedraagt.

Na lange overwegingen, veel lezen, nadenken, praten met anderen, besloot ik de QNT aan te schaffen. Een ‘normale’ (tweewielige) ligfiets was een te pijnlijke ervaring als gevolg van problemen met m’n heup. De mesh-seat (gaas-ztting) van de ICE QNT bleek hiervoor de perfecte oplossing.
Het opgeven van mijn kortstondige liefde, de prachtige oranje Challenge Fujin (ik blijf verliefd op die fiets, Paul!), deed pijn. Zou ik ooit een fiets vinden waarvan ik zoveel plezier zou kunnen krijgen? Ik weet het antwoord nu: De QNT.
Maar twee wielen in plaats van drie? Op mijn eerste tocht raakte ik verdwaald in Lelystad en bij een stoplicht stonden wat opgeschoten jongens vervelend te doen, totdat een van hen zei: ‘Kom op, jongens, laat die man met rust. Dat is een gehandicapte’.
Dat ben ik niet. Maar voelde ik me opgelaten? Of boos? Niet dus. Ze mogen voortaan zeggen wat ze willen, ik weet wat zij niet weten: Dat de QNT zoveel plezier geeft, zoveel voldoening, dat ik door wil rijden, uur na uur na uur.

Jazeker, de Fujin was en blijft een fantastische fiets. Maar hij is niet te vergelijken met de QNT. Een vergelijking tussen die twee is zoiets als een vergelijking tussen een motor en een auto. De Fujin was een heerlijke, snelle motor. De QNT is een comfortabele auto.

Over anderhalve week verwacht ik de QNT. Vanaf dat moment kun je me voornamelijk op de weg vinden. Met de QNT. Over een poosje post ik mijn nieuwe ervaringen wel. Voor nu: The ‘ICE Guys’ did a great job.

Eric Leijenaar, Zeewolde.

In tegenstelling tot Eric had ik al eerder een driewieler. Mijn allereerste ligfiets was een Flevo Trike. Sommige vonden die fiets heel lastig, maar voor mij was het de perfecte introductie in het ligfietsen: ontspannen en intelligent. Enkele jaren later kreeg ik weer zin in een driewieler als opvolger van de overigens prachtige Nazca Pioneer. Door middel van deze site kreeg ik gauw een compleet en kritisch overzicht van het aanbod. De keuze was wel moeilijk, vooral door het gebrek aan gepubliceerde gebruikerservaringen. Gelukkig kon ik drie van de vier kandidaten bij dezelfde dealer (ligfietser.nl) bekijken en uitproberen. Begin april 2005 ging ik naar De Bilt, waar Jos Hendriks met een leuke, gefocuste ligfietswinkel is begonnen. Wat ik daar zag bevestigde mijn voorkeur voor de ICE Q NT. Na een paar uur fietsen met het exemplaar van Jos wist ik het al. Dit was de perfecte toerfiets voor mij: snel, wendbaar, leuk. Voor de zekerheid heb ik op nog een driewieler even gefietst. Het verschil met de sportieve Q NT was direct voelbaar.

Ik wist al dat de prijs voor zo’n kwaliteitsfiets redelijk was, maar ik werd verder positief verrast door de korte levertijd van de fiets: maximaal twee weken. Het werd uiteindelijk tien dagen (inclusief twee weekeinden). Jammer genoeg moest ik door het slechte weer nog vijf dagen wachten voordat ik van de nieuwe fiets echt kon genieten. Mijn eerste tocht van bijna 60 km werd een heel aangename ervaring (m.u.v. van de eerste 10 m, maar toen besefte ik dat de fiets nog op de handrem stond). De hellingen die op de Flevo Trike lastig konden zijn (vooral op een drukke dag) vormden geen probleem. Zonder enige moeite kon ik een kruissnelheid van 22-23 km/u bereiken (iets lager dan op de Pioneer, maar op de eerste dag durfde ik niet veel harder te fietsen). Door de combinatie van de beperkte breedte van de NT-versie en het lekker gevoelige stuur bleef het heel ontspannen fietsen op deze snelheid, zelfs op de smalste padjes. Vervelende paaltjes midden in het pad en zachte bermen maakten me soms een beetje nerveus, maar tegen het eind van de tocht had ik genoeg zelfvertrouwen opgedaan om obstakels en problemen te ontwijken zonder snelheid te verminderen. Het fietsplezier werd tot een grote mate bepaald door de ontspannen en toch efficiënte zithouding. Je kunt op de Q NT heel lekker zitten, van de omgeving genieten of zelfs wat eten en drinken en tegelijkertijd flink trappen. Op de Pioneer genoot ik meer van het fietsen dan van het toeren. Op de Q NT blijft het fietsen even leuk, maar het toeren wordt aanzienlijk leuker.

Er waren slechts twee minpunten op deze eerste dag. Het eerste is het gebrek aan vering. Op de (volledig geveerde) Pioneer was ik nooit bewust van oneffenheden. Gelukkig heeft Jos het achterwiel van een Schwalbe Big Apple voorzien, die genoeg vering biedt op de meeste fietspaden. Het tweede minpunt was dat als je zo laag en zo ontspannen fietst, dan merk je hoe veel paardenpoep op het fietspad ligt. Iedereen zeurt over hondenpoep, maar het paard is blijkbaar een edel dier. Ik hoop dat meer gemeenten het voorbeeld van Vlissingen zullen volgen (http://www.vlissingen.nl/vlissingen/show/id=338137/notextonly=130728).

Even een update van de ICE Q (NT). Ik heb de fiets nu een week, maar heb inmiddels wel 389 kilometer op de teller staan. Ik begin ‘m nu een beetje te kennen. Ik blijf bij mijn mening dat het een fantastische fiets is, die heerlijk ontspannen rijdt. Het is een feest om met Q op stap te gaan.
Ik heb de Q inmiddels voorzien van een achterlicht, rood reflectiemateriaal op de zwarte spatborden (met dank aan Gerrit Tempelman), een bidonhouder. De achterderailleur is wat beter afgesteld, want hij sloeg af en toe een tandwiel over, of viel bij het schakelen toch weer terug op de vorige stand. Dat probleem is echter opgelost en de derailleur doet het nu prima. De neksteun staat iets te ver naar achteren. Dat moet ik nog oplossen, door een schroef met een bredere kop te gebruiken, waardoor de neksteun gedwongen wordt verder naar voren te komen. Maar de schroef die nu in het frame van de stoel zit, krijg ik niet los. Voorlopig heb ik dat ‘probleem’ even voor me uitgeschoven onder het motto ‘Eerst fietsen, dan klussen’.
Ik merk dat de fiets (mijn exemplaar, of alle Q’s?) de neiging heeft naar rechts af te wijken. Dat moet te corrigeren zijn met het verder aandraaien van een van de beide stuurstangen, maar mij is dat nog niet gelukt. In de praktijk is het lastig, want je kunt niet of nauwelijks beide handen van het stuur halen. De fiets breekt meteen weg naar rechts.
Wat ik al eerder merkte, wat zeker niet onoverkomelijk is, maar wat voor aspirant-kopers die dit wellicht lezen, wel het vermelden waard is, is het ontbreken van (achter)vering. Nogmaals: Niet onoverkomelijk, maar vering was toch wel heel prettig geweest. Op klinkerweggetjes, op zandpaden, etc. moet je behoorlijk afremmen. Een klinkerweggetje met een snelheid van boven de 15 kilometer per uur is beslist niet aangenaam. Maar de Q is, als budget-trike, niet met vering leverbaar. Dus met dit ‘gebrek’ moeten we dan maar leren leven.
Narrow track: het zei me eerst niet zo gek veel. Zou die 10 centimeter verschil met de ‘normale’ Q werkelijk zo veel uitmaken? Ja dus. Met de NT (narrow track) flits je tussen alle paaltjes op fietspaden door. Met de ‘normale’ Q zou het in een aantal gevallen afstappen zijn geweest. Ik ben met de NT-versie nog niet een keer ‘vastgelopen’. Alle aspirant-kopers: Ga voor de smalle uitvoering, de NT. Even duur als de gewone Q, maar je hebt er veel meer aan. Voor alle S, L of T-kopers: Helaas is alleen de Q als narrow track verkrijgbaar (en natuurlijk een aantal duurdere modellen van ICE, zoals de Explorer).
Komend weekend moet mijn Q pas echt aan de bak. Dan mag ‘ie laten zien wat ‘ie waard is. Zeewolde-Tilburg-Zeewolde, met een aantal omwegen: 289 kilometer achter elkaar. Ooit gedaan met de bukfiets. Was toen behoorlijk kapot, vooral door zadelpijn een pijnlijke polsen. Met de Q moet dat in ieder geval een stuk gemakkelijker gaan.

Vorige week bij Tempelman in Dronten Fysiek kennis gemaakt met ligfietsen nadat ik mij ruim had ingelezen op deze site, waarvoor dank.
Voor mijn ervaringen is het belangrijk om te weten dat ik links een hele slechte knie heb,(die er na 3 operaties niet beter op geworden is) en mijn rechter knie na een ongeval in 18 stukken heeft gelegen.
Door die knieen is fietsen voor mij echt een kriem bij de minste vorm van weerstand krijg ik (nog meer) pijn. Ik fiets alleen af en toe tijdens de vakanties op Terschelling, maar ik heb daar na een klein stukje een paar dagen spijt van, door de extra pijn. Een paar weken geleden schoot opeens de ligfiets weer door mn hoofd. Vorige week ben ik bij Tempelman in Dronten geweest en heb daar een paar fietsen geprobeert. Het best beviel een Trike door de stabieliteit. Op 2 wielen komen er door het bewaren van het evenwicht dwarskrachten op de knieen en dat is in mijn geval niet aan te raden.
Ik was al verliefd op de Trice Q NT en die beviel ook het beste, al had ik maar een paar rondjes om de winkel gemaakt. Vandaag (week later) terug voor een uitgebreidere proefrit. Aanpassingen waren niet nodig, dus zitten en gaan. Ik heb in totaal 12 km gefietst, daar zullen de meeste van jullie om lachen, maar geloof me dat is voor mijn knieen een heel eind. Nergens last van gehad en vond het serieus jammer dat ik weer terug was. Uiteraard heb ik gewoon recreatief getuft en me niet suf getrapt, gewoon op het gemakkie, maar het ging wél. Belangrijke bijkomstigheid in dit geval, er stond een harde wind die ik 6 km tegen heb gehad, je voelt dat je wind tegen hebt maar je hoeft er niet tegenin te werken. Ik heb nul technische fiets kennis maar wil wel proberen de Q te beschrijven. Hij is uitermate stabiel, schakelt goed, remt onvoorstelbaar goed, zit erg fijn, rammelt nul, hij maakt een hele degelijke indruk, en na een paar kilometer is het al een beetje "jouw" fiets.
Waarom een Trice? Optima vind ik te duur en is 5 kilo (31 % !!) zwaarder, Sinner valt om bij 12 kmh(is mij verteld) en een ketwiessel te groot om te vervoeren. Ook heb ik hier ervaringen gelezen van meer ervaren rijders en daar komt naar mijn idee de Trice Q het beste naar voren. Daarnaast vind ik de Trice verreweg het mooiste, maar dat is persoonlijk en in mijn geval van ondergeschikt belang. Nu een halve dag na mijn proefrit nog steeds niet meer pijn dan anders dus ik ben bang dat het een prijzig proefritje is geworden. Als er niet meer klachten volgen ga ik hem tijdens cycle vision bestellen bij Tempelman. Nogmaals, ik ben geen fiets freak (dat schijnt vanzelf te komen) maar ik wil gewoon met mijn meissie ontspannen fietstochten kunnen maken zonder te veel pijn en dat lijkt gelukkig te gaan lukken met de Trice Q en daar ben ik erg blij om.
Samen gevat, een hele fijne, degelijke fiets voor een goede prijs, al blijft het wel veel geld natuurlijk.
Vriendelijke groet,
Hans Hees Zeewolde.

In het voorjaar van 2007 een Trice Q NT aangeschaft bij ligfietser.nl, uiteraard na testen. Direct na elkaar op een HPV Scorpion en een S NT gezeten. Sinds 2007 heeft Ice de Q en de S samengevoegd in één model, en de oude S is een nieuwe Q met harde zitting. Ik vond de Trice wat rustiger sturen, de Scorpion vond ik wat zenuwachtig. Goed, de review staat hier: dat werd hem, met harde zitting, bagage-drager, bar-end shifters en Big Apples. Hoewel de spatborden bij Ice verkocht worden als accessoire, is het af te raden om zonder te rijden, je wordt daar heel smerig van, zeker omdat je tussen de voorwielen zit.

In tegenstelling tot de fietsen die beschreven staan in de oudere reviews, heeft de huidige generatie een zeer eenvoudige maar doeltreffende vering. Het is een blokje elastomeer, op de foto te zien: het rode puntje vlak vóór het achterwiel. Er worden twee eenvoudig te verwisselen blokjes meegeleverd: een rode vering, voor gemiddelde belasting, en een groen blokje voor zware mensen of met bepakking. Hoewel eenvoudig scheelt dit veel in het comfort. De Big Apples helpen ook goed mee.

In April veel kunnen fietsen. De eerste tocht meteen boven de 80 km, en dat met een wat gare rug. Heerlijk ontspannen. Ook met de harde zitting is de Q NT een tour fiets, geen race-monster. Omdat ik in een gelukkige situatie verkeer – ik woon 10 minuten (buk) fietsen van het werk – is touren ook de reden ook een ligfiets aan te schaffen.

Er zijn een paar steuntjes aan de zijkant meegeleverd (“Love Handles”) om je bij het stevige bochtenwerk in je zitting te houden. Hier heb ik ook m’n bidon-houder gezet. De bochten zijn een verhaal apart op een driewieler. Een beetje in de bocht hangen, en je kan er echt hard doorheen: 30+ in een betrekkelijk korte bocht is geen probleem, rotondes zijn bijna leuk!

Uiteraard op vakantie met m’n Q: http://www.xs4all.nl/~msneep/vakantie2007/Maarten-Fietst.kmz
Niet alle routes zijn even geschikt voor een driewieler (inmiddels met een Radical Cyclone aanhanger). Te smal of te scheef is niet prettig: Buitendijks voor Harlingen was vermoeiend, en in de bossen bij Dwingeloo zijn de paden wel erg smal. Na een paar (honderd) kilometer is de beheersing van de fiets echter zo goed dat je messcherp kan rijden en sturen. Helaas kan dat niet altijd gezegd worden van de tegenliggers. Met net geen 50 km/uur de Posbank af is een combinatie van heel eng en erg leuk.

Na ongeveer 1300 km kwam één van de lager schalen van de vering naar buiten. Uiteraard tijdens de vakantie. Bij een garage met een draad-eind, wat ringen en moeren weer terug gedraaid. Via Jos van Ice begrepen dat dit een enkele keer voorkomt, niet de bedoeling is maar ook niet gevaarlijk en dat een beetje Loctite wonderen verricht. Na het terugdraaien staat de teller inmiddels ongeveer 800 km verder, en zijn ze er niet opnieuw uitgelopen.

Sinds juni 2007 zijn wij de trotse eigenaars van een koppel ‘Ice-QNT’s’. Na een jaar fietsen in weer en wind en een fietsvakantie van Eindhoven naar Avignon wordt het hoog tijd voor een recensie, want wat een fantastische fiets is dit! Al bij het eerste ritje kwam er een grote grijns op ons gezicht, hoe scherp en snel hij de bochten rondt, (je wordt a.h.w. de bocht ‘doorgetrokken’, wat een geweldig ‘bobslee-gevoel’ geeft), hoe lekker hij zit, hoe fijn hij fietst, hoe snel hij kan, enz. En alle leuke reacties niet te vergeten!

Op fietsvakantie hebben we de meest uiteenlopende soorten wegdek uitgeprobeerd. Modderpaden, strak asfalt of losse keien, met de trice red je het prima. We zijn erg blij met de narrow-track uitvoering. Tussen paaltjes door en over smalle bruggetjes is geen probleem. Bij erg smalle paden (sommige karrensporen) rijdt je met de voorwielen buiten het ‘spoor’. Als het gras aan weerszijden hoog is geeft dit het gevoel op een grasmaaier te zitten. Dit geldt voor elke trike, en ook in deze omstandigheden trapt de Trice nog aardig door. En hoe slecht het wegdek ook was en hoeveel grote keien of kuilen er ook waren, we hebben geen enkele hinder ondervonden van het lage frame en derailleur.

Bij aflevering hebben kozen wij een groter ‘grootste voorblad’, omdat bij de testrit bleek dat het standaardvoorblad niet voldoende hogere versnellingen bood.

De meshseat zit heerlijk, is door de bandjes uitstekend af te stellen en ook na een rit van 100 km zaten we er nog graag in om een boekje te lezen. Tijdens het fietsen in de Ardennen hebben ze bewezen stabiele fietsen te zijn waarmee je bloedhard naar beneden kan. Hoewel trommelremmen de naam hebben te heet te kunnen worden, hebben wij hier ook bij zeer steile afdalingen geen problemen mee gehad. Een fijne bijkomstigheid is dat je op deze fiets heel veel bagage kwijt kunt. Standaard (buk-)fietstassen passen er op, maar ook de zgn. ‘bananentassen’ kun je erop kwijt. De kwaliteit van frame en onderdelen is degelijk, mooi en betrouwbaar. Standaard werden onze fietsen met ‘Marathon-Slicks’ van Schwalbe om de voorwielen geleverd. Snelle bandjes, maar te snel lek. De volgende vakantie kiezen we voor ‘big apples’.

Na een jaar is het fietsen met de Trice’s nog steeds grote lol. Zijn er dan helemaal geen minpuntjes? Vooruit, ééntje dan. Zo scherp als je bochtjes kunt sturen tijdens het fietsen, zo groot is de draaicirkel als je moet keren. Voor het maken van een U-turn is het vaak handiger om even af te stappen en zijn achterkant ‘om te zetten’. Een hebbelijkheidje dat we ze graag vergeven.

Inmiddels ruim een jaar tevreden bezitters van twee trikes (Q NT en T NT). Zelden eerder zo tevreden geweest met een aankoop. De trikes voldoen aan alle verwachtingen. Keuze bepaald op de Trice na vrijwel alle in de (Nederlandse) handel verkrijgbare trikes geprobeerd te hebben. Bij de keuze hebben de volgende punten de doorslag gegeven: is niet te groot (zoals de Scorpion), redelijk courante bandenmaat (in tegenstelling tot Greenspeed) maar bovenal is het kwetsbare stuurtje boven het frame gemonteerd (en niet eronder zoals met name bij Optima).

Tot nu toe geen problemen ervaren, alleen afgelopen weekend alle banden vervangen door Swalbe Marathon Plus exemplaren. Dit na in de afgelopen vakantie tweemaal lek gereden te hebben. Plakken geen probleem, maar toch.

Vakantiefietsen in de Alpen (Oostenrijk) is uitstekend bevallen. Ook zonder passen te "nemen" zijn leuke tochten te fietsen, met name langs de riviertjes. Oostenrijk lijkt zich in razend tempo tot prima fietsland te ontwikkelen. Wederom de prettige ervaring gehad regelmatig aangesproken te worden door enthousiaste vreemden, zowel toeristen als inlanders. Het blijft een prima ervaring om altijd een luie stoel bij je te hebben om tijdens een pauze even (uurtje), in de zon een uiltje te knappen.
Twee trikes gaan mee op de Cotroën Picasso, zelf twee hoeklijnen gefabriceerd op de allesdragers, waarop onze twee trikes "kop aan kont" keurig een plaatsje vinden. Zonder zitje en bagagedrager zijn de trikes makkelijk op het dak te tillen, wel een trapje nodig.

Met de nieuwe banden gaan we weer met vol vertrouwen de winter in, nu maar hopen dat de methode om de remkabels tegen bevriezen te beschermen afdoende werkt (of hopen op een warme zomer). Ons krijgen ze niet meer van onze trikes af.

Update januari 2010.
De fiets bevalt nog steed erg goed. Ik heb nu ook een beter beeld welk onderhoud nodig is. Ongeveer elk jaar een nieuwe ketting. Banden is afhankelijk van het type. Kogelkopjes iets meer dan 1,5 jaar. Nieuwe lagers in de Capreo cassette: elk jaar tot 1,5 jaar. Nieuwe kettingrol ca 1,5 jaar. ik rijd overigens ca 8000 km per jaar.
Het bljift een fijne fiets.

Sinds juni 2008 rijd ik dagelijks 40 km op mijn ICE QNT in lange wielbasisconfiguratie. Achter heb ik de casette uit 2008, voor het cranckstel met 55 blad uit 2007. De fiets bevalt mij erg goed. ICE geeft hele goede pre- en aftersales service. Ik heb de fiets zelf geassembleerd en dat is heel goed te doen. Het voordeel daarvan is dat onderhoud ook makkelijk gaat. Je weet poreecies hoe alles in elkaar zit. Ik heb met opzet geen spastborden genomnen vanwege het gewicht en het uiterlijk. Nadeel is wel dat je erg vuil kan worden. Ik heb gelukkig de gelegenheid om op mijn werk te douchen. De fiets rijdt erg vlot en heeft een betrouwbaar bochtengedrag. Kortom ik ben erg tevreden.