Low Racer CrMo

Een uitermate snelle fiets. Ik heb de mijne dit voorjaar 2e hands gekocht, en er nog geen moment spijt van gehad. Kruissnelheid onder normale omstandigheden is 35-40 km/u. Inmiddels heb ik er bijna 3000 km op gereden. Een goed afgesteld hoofdsteuntje is overigens onmisbaar op zo'n fiets (wordt ook geleverd door M5). Door de lage zit moet je wel opletten voor twee, maar angstig is het absoluut niet. Mijn lowracer is, zoals de meeste M5 lowracers denk ik, uitgerust met Gripshift schakelsysteem. Het kan ermee door, de vergelijking met de suntour commandeurs valt echter ruimschoots in het voordeel van de laatste uit. De fiets gebruik ik hoofdzakelijk voor woon- werkverkeer en vlakke tochten in het weekend. De heuvels zoek ik er niet mee op, klimmen doe ik op de hogere M5 (triple voorblad). Jammer is wel dat voor bagagevervoer een drager noodzakelijk is (afgezien van de tailbag natuurlijk) wat enigszins afbreuk doet aan de prachtige vorm van de fiets.
Inmiddels is de kettingloop aangepast en de fiets voorzien van een monoblade vork.
De wendbaarheid is flink minder geworden, verder alleen maar positieve ervaringen. Sneller, stiller en (alhoewel niet het belangrijkste) veel mooier. Maar vooral het verschil in snelheid vond ik opvallend groot. De kruissnelheid is ongeveer 2-3 km/u toegenomen, aangezien ik af en toe een wedstrijd rijd (en dit in de toekomst veel meer wil gaan doen) is dit toch mooi meegenomen.

ik heb sinds enige tijd het genoegen eigenaar te zijn van een m5 low-racer met tailbag en monovork. de snelheidswinst die je boekt met de genoemde opties is enorm. uit het vergelijkend warenonderzoek dat gedaan is door de nvhpv komt dit goed naar voren. echter, dat zijn maar cijfers. het verschil in snelheid moet je eigenlijk voelen (en zien op je km.teller) om te weten hoe verschrikkelijk snel deze fiets dan is. wie de fiest heeft of ooit een een proefrit heeft gemaakt op deze fiets zal begrijpen wat ik bedoel als ik zeg dat bijna alle fietsen na zo'n ervaring net slakken zijn. een kruissnelheid van rond de 45 km per uur is voor mij (redelijk ongeoefend) geen enkel probleem. een lange sprint met snelheden ver boven de 60 km. is ook voor mij weggelegd. ik vraag me vaak af hoe snel een echt goed doorgetrainde fietser zou kunnen.
nadeel van deze fiets vind ik de standaard kettinggeleiding langs het voorwiel. haakse bochten zijn daardoor bij lage snelheden wat moeilijk te maken, maar na enige gewenning valt daar best mee te leven en bij hogere snelheden (bijna altijd dus) is het al helemaal geen probleem. de andere kant is dat door deze kettingloop een flinke snelheidswinst geboekt wordt, m.n. bij hoge snelheid. af en toe lees ik stukjes van mensen die vinden dat deze ligfiets vering ontbeert. daarmee ben ik het dus helemaal niet eens. de banden en het frame geven redelijke vering. daarnaast is het zitcomfort van de low-racer zo geweldig dat trillingen en korte hobbels heel goed door je rug en achterwerk geabsorbeerd worden. dat is bij andere lage racers wel anders!
naast het prima comfort vind ik deze fiets ook heel mooi om te zien. al eerder memoreerde ik de artistieke achtergrond van moens: het is echt af te zien aan zijn ontwerpen, ook aan de low-racer.
de tailbag biedt naast de snelheidswinst ook nog eens de mogelijkheid om allerlei spullen mee te zeulen. pomp, reparatieset, je eten en drinken en regenpak, je hebt het allemaal bij je zonder dat het te zien is. de bagagecapaciteit is gigantisch, zodat je, zoals moens dat zegt "gesoigneerd op vakantie" kunt gaan. klein nadeel is dat de tailbag als hij leeg is en je over klinkers rijdt best wat geluid maakt. niet zo gek natuurlijk. mij stoorde dat echt nooit en het heeft als voordeel dat andere verkeersdeelnemers (ongemotoriseerde) me altijd aan horen komen.

tenslotte: deze low-racer is pittig geprijsd. de vraag rijst dan ook: is hij dat geld waard? mijn antwoord is: ja, zonder meer. als je het geld uit kunt geven krijg je het beste van het beste en het snelste van het snelste. deze fiets is zijn hoge aanschafwaarde echt zonder meer waard. wie eenmaal aan dit enorme fietsplezier geroken heeft zal niet zomaar terug kunnen naar een mindere (vrijwel alle dus) ligfiets.
overigens had ik ook deze fiets bij perry pruis in leeuwarden gekocht. bij deze volledig in ligfietsen gespecialiseerde zaak ben je altijd zeker van een goed advies en perfecte technische ondersteuning en after-sales, vandaar. ook vind ik het bij pruis erg gezellig. het is de hele dag een komen en gaan van allerlei ligfietsers. een van de klanten zei eens dat pruis ligfietsen eigenlijk de eerste en enige ligfiets-societeit in ons land is. grappig, maar wel waar. ga maar eens kijken in het hoge noorden.....

Ik ben nu bijna een jaar in het bezit van een super toffe lowracer. Het is nog het proto-type met platte frame-buizen (van Bram Moens gekocht). Ik gebruik hem eigenlijk overal voor, zowel in de stad (Rotterdam en Leiden) als up ht boernland. Deze zomer ben ik er mee naar Istanbul gefietst en zelfs op de slechte wegen in Roemenië heeft de fiets me niet in de steek gelaten. Het ging veel relaxter dan met een hoge ligfiets (en de gewone fiets laat ik natuurlijk buiten beschouwing)
De bochten zijn met de mono-vork geen probleem, zoals velen durven te beweren. Je moet er gewoon hard en schuin genoeg doorheen crossen. Ook het neksteuntje is niet persé noodzakelijk. Ik heb het er hier nu niet op zitten. Op vakentie is het wel lekker. Verder is het de beste fiets.
En o,ja ,ook nog de beste fiets.
Nou de groenten aan alle bukfietsers, en natuurlijk aan iedereen bij M5 en Micha.

Na eerst een jaartje ligfietservaring te hebben opgedaan op een 20-26 bleuglide-Speedliner besloot ik een echte ligfiets aan te schaffen. En dat werd de M5 lowarcer. De opstap van een 20-26 naar een lowracer kon ik tenminste vergelijken als de opstap van een gewone bukfiets naar een gewone (hogere) ligfiets. Na de eerste weken wat te hebben rondgestunteld (ik ben een beetje motorisch-gestoord) toerde ik al vrij gemakkelijk rond. Ik heb de fiets nu pas twee jaar en ik rijd ermee zoals ik voorheen deed op mijn gewone racefiets. Deze racefiets staat na jaren intensief gebruik nu onaangeroerd stof te vergaren in de schuur. Als je eenmaal gewend bent aan de lowarcer wil je niet anders meer. Geen gewone ligfiets en zeker geen gewone bukfiets. Jammer is dat je op de lowarcer niet snel een klassieker kunt gaan rijden zoals de Ronde van Vlaanderen. Ook bij een koersfiets-toerclub gaan fietsen is er ook niet meer bij: Je kunt niet uit de wind rijden en men gaat in vergelijkijng met de snelheden die de lowracer haalt zo langzaam dat je ligfiets een slaapfiets wordt.

Bij behoorlijke wind heb je nooit echt het gevoel dat je wind tegen hebt. De aerodinamica van de fiets is dan zeker merkbaar, vooral als je ploeterende wielrenners met behoorlijke vaart inhaalt.
Gemiddelde snelheden van 35 km per uur over afstanden van circa 120 kilometer zijn, als je een beetje geoefend bent, haalbaar. Dit gemiddelde haalde ik voorheen op de wielrenfiets alleen in een fanatiek peloton.
Mijn lowracer is er een met ketting langs het voorwiel. In het begin is dat wennen maar na een paar weekjes vormt dit geen enkele belemmering meer. Alleen binnen de bebouwde kom is het soms lastig, maar zo'n fiets heeft de ruimte nodig om optimaal te kunnen profiteren van zijn rij-eigenschappen.
De carbon hoofdsteun is met wind tegen ideaal, er is snelheidwinst met ca 1,5 km per uur. Overigens gebruik ik de hoofdsteun zeer weinig.
Er wordt beweerd dat weggebruikers zo'n lage racer vaak over het hoofd zien. Mijn ervaring is dat zo'n fiets juist eerder opvalt en de meeste automobilisten met een ruimere boog om je heen gaan. Sommige automobilisten verlenen je zelfs voorrang ook wanneer je dat niet hebt. Waarschijnlijk om de fiets wat beter te bekijken. Kijk alleen uit als je op een fietspad rijdt met een heg tussen fietspad en rijbaan. Ik ben al eens bijna overhoop gereden door een afslaande automobilist, die kwam zo dicht in de buurt dat ik het rubber van zijn banden al kon ruiken en dat vergeet je nooit meer.
Ook met paarden moet je uitkijken. Die nerveuze beesten schrikken zich een hoedje als je voorbijraast en halen dan de meest rare capriolen uit. Gelukkig rij je met een lowracer gemakkelijk onder een steigerend paard door, maar een echt veilig gevoel geeft dat ook weer niet.

Het comfort van de M5 lowarcer is ongeevenaard. Het frame lijkt in het begin wat zwabberig maar met snelheden boven 25 kilometer per uur lijkt het frame steeds stijver en stabieler te worden. De ontbrekende vering is ook niet merkbaar. Het frame is veerkrachtig en alleen op kasseien rammelen je ogen uit hun kassen, maar de lowarcer is dan ook een asfaltracer. Ik zit makkelijk 8 uur achter elkaar op de fiets zonder een centje pijn. Alleen de knieen kunnen wat zeuren als je in een te hoge versnelling langer doorrijdt.
Kortom: ik kan rijden met de lowarcer omschrijven als sex op de openbare weg en met kleren aan.
Enige minpunt: de IRC voorband slijt behoorlijk snel. Iedere 1500 km moet ik de band omdraaien (omdat de band aan de zijkanten van het loopvlak harder slijt) en na 3000 km ik moet ik hem vervangen. Bij een lek in deze band lig je gelijk op je plaat, en dat bij een snelheid van 45 km per uur dan glij je behoorlijk lang door over het asfal wat spectaculaire schaafwonden oplevert. Maar goed, dat ligt aan de band en niet aan de fiets zelf.

Na 8000 km op de lowracer vindt ik het tijd om mijn ervaringen te vertellen. Ik heb een Ouder model LR, tweedehands gekocht voor f2500,- De fiets was voorzien van een enkel voorblad voor en 9 bladen achter. In Nederland is dit genoeg. Ketting en tandwielen waren 500 km oud. Het voorblad was voorzien van twee carbon beschermranden en bij de fiets kreeg ik nog Frog pedalen en tassen van Radical. Alles bij elkaar aardig compleet.

Reden voor de aanschaf was dat ik een snelle betrouwbare fiets wilde hebben. Aangezien ik met mijn Streetlegal door een kleeflaag had gereden en deze onder andere hierdoor, toe was aan een onderhoudsbeurt, heb ik de LR meteen ingezet voor woon-werkverkeer. Elke dag 20 km van Rijsenhout door Amstelveen naar de Bijlmer en weer terug. Aangezien het januari was kwam ik er snel achter dat spatborden geen overbodige luxe was. De wegen zijn in deze jaargetijde aardig zout. Als spatbord heb ik toen een set van halfords erop gefabriceerd. Deze voldeden aardig. Voor verlichting had ik als snel een batterijlampje erop gezet ter ondersteuning van een Ledlampje.

De snelheidswinst ten opzichte van de Streetlegal is aanzienlijk. Mijn snelste tijd in het woonwerk was met de streetlegal 41 minuten, met de LR ging het naar de 35 minuten. Dit was afhankelijk van de wind en de kleur van de verkeerslichten. Ondertussen heb ik een paar keer meegedaan met wedstrijden. Mijn snelheid is dan tegen de 42 km/u. Dit zonder veel training, helaas. Op dit moment ga ik mij weer richten op wedstrijden en ik hoop in het najaar weer een paar wedstrijden te kunnen rijden. Een tip kan ik geven aan mensen aanraden die voor het eerst op een kombaan rijden; neem een hoofdsteun, Bij de kombaan in Amsterdam (200m lang) komen er aardig wat krachten op je nek boven de 45 km/u.

Mijn fiets pas ik langzamerhand aan naar mijn wensen. Ik heb enige tijd met wieldoekjes achter gereden, dit scheelt ongeveer 0,5 km/u Tevens val je meer op. Helaas had mijn derailleur honger en heeft een stuk eruit gegeten. In het begin had ik een 18 spaaks voorwiel. Doordat ik de spaken hiervan niet goed aanspande en door mijn gewicht is deze velg op een paar plekken gescheurd. Niets ergs gebeurd, alleen ben ik overgestapt op een 28 spaaks voorwiel. Deze bevalt beter. Op de fiets zat een gripshift. Na een ruzie met het vervangen van een derailleurkabel, heb ik deze verbannen naar de grijze bak en er een topshifter opgezet. Voor de winter ben ik van plan om weer wieldoekjes te monteren, en uit hobby een stroomlijnpuntje zelf in elkaar te fabriceren.

M5 zweert bij een vast bovenstuur dit heeft voordelen bij gladheid en aangevroren sneeuwresten. Als de fiets begint te glijden kan je hem onder controle houden door
twee voeten aan de grond te zetten en de stuur van je af te duwen. Probeer maar het werkt ;) De LR heb ik niet voorzien van een vlag omdat een vlag teveel wappert. Je maakt kans om een andere fietser te raken. Tevens bestaat de kans dat je wordt aangezien voor een kind.
Een bepaalde categorie automobilisten ziet alleen maar de vlag en denkt dat het een kind is.

Voordat ik deze fiets kocht had ik eerder bij Twigt een proefdag op een Optima Baron gereden. Mooie stijve fiets. Tevens ben ik een rondje om geweest met een M5-LR. Toen vond ik de M5 veel te oncomfortabel. De M5 heeft een neus voor asfalt. Aangezien ik in de wgenbouw zit ik dus ook. De fiets lijkt dus op het baasje. Om dit probleem te verzachten is mijn fiets voorzien van twee kussens hierdoor is de fiets ook lekker te berijden als het wegdek ruiger wordt.

Reden waarom ik naar een M5 ben gaan zoeken is dat ik het ontwerp mooi vindt. Een van de eerste monovorken. Mooie slanke CroMo buis, velgremmen en wat betreft proportie is hij mooi. Maar dat het de snelste fiets is op de markt vindt ik het grootste voordeel.

Momenteel gebruik ik de fiets niet meer vaak voor woon-werkverkeer. Dit vanwege een andere baan. Als ontspanning en een beetje training doe ik rondjes Haarlemmermeer. Waarbij ik het heerlijk vindt om racefietsers eruit te rijden en af en toe een auto in te halen.

Na een kleine 1000 kilometer op een Jester 1999 te hebben gereden, heb ik deze vanwege de tegenvallende snelheid verkocht (de Jester schijnt nu een stuk sneller te zijn). Toch heb ik gekozen voor een M5, vanwege meer comfort: geen Alu frame, de grotere wielen (racewiel achter) en grotere wielbasis. De hydraulische schijfrem mis ik wel.

Het valt mij wel op dat na 10.000 km schadeloos Flevobike Bike te hebben gereden, dit mij niet is gelukt met een M5 lage racer.
Na een (niet kijkende) automobilist uit een uitrit te hebben aangereden (helaas klein deukje in de carosserie van de auto door trapper) en de indruk dat over je heen wordt gekeken, heb ik besloten ook de hogere Flevo-racer erbij te nemen. Daarna ben ik van een ruime rotonde van mijn fiets afgereden, wat slechter uitpakte en resulteerde in een flinke schuiver (rosbief). Je verdwijnt te gemakkelijk achter iets en je snelheid ligt wat hoog. Het vergt een andere manier van rijden: midden op de rijbaan rijden als het kan (over mogen, zwijg ik) i.p.v. het verplichte fietspad met onoverzichtelijke zijweggetjes. Toch toeteren automobilisten achter je als je op `hun' 50 km weg komt, als je nota bene de maximale snelheid rijdt (een paar kilometer lukt wel).

Mijn mening is dat het een fiets is die uitnodigt hard te rijden, maar dat kun je alleen doen op een route waarvan je de verkeerssituatie goed kent. Mij is het nog niet gelukt om zonder handen aan het stuur te rijden. Voor lange afstanden neem ik een Flevo, kun je ook tijdens de rit kaartlezen en eten.

Mijn eerste ligfiets ervaring heb ik opgedaan op een blue glide van speedliner. Ik wilde eerst uit proberen of het forenzen op ligfiets zou bevallen. Dit beviel echter de fiets minder o.a een wat instabiel frame en te lang stuur. Opzoek gegaan naar een snellere fiets. Na veel ervaringen lezen op o.a. ligfietsplaza en de overbuurman met eenzelfde fiets, een weekend een low racer gehuurd bij M5.
Ik wilde weten of deze fiets voldoende praktisch was in woon werk verkeer en met name het maken van scherpere bochten. Het blijkt mee te vallen en de snelheid maakt een hoop goed. Het is beslist niet zo makkelijk als een shockproof of andere ligfiets met de ketting bovenlangs het voorwiel, maar het is mogelijk en een kwestie van willen en vaart houden.
Het langere frame maakt vering overbodig, zeker op onderhouden fietspaden.
Enorm veel plezier beleeft aan de huurfiets en ondanks mijn weinige fiets ervaring en gebrek aan training liet ik al wat race fietsers achter mij.
Dezelfde week een low racer met tailbag besteld door gebruik te maken van het fietsplan.
Nu maar wachten tot de fiets klaar is.
Na 2 weken fietsen (woon werk verkeer) haalde ik al bijna 50km/uur buiten de bebouwde kom en kon dit langere tijd volhouden. Het geeft een ernorme kick, zeker als je dan een race fiets inhaalt die naar ik schat 35km/uur rijdt. Mijn gemiddelde is nu 32km/uur op 12,5 km waarvan een deel door de stad. Ik verwacht door meer oefening dit zeker te kunnen verbeteren.
De tailbag is uiterst praktisch voor woon werk verkeer en draagt zeker bij aan de snelheid. Werkkleren, regenkleding, overschoenen en pompje, slot, reservebanden en inbussleutel en boodschappen gaan probleemloos mee.
Wat betreft gezien worden op zo’n lage fiets deel ik de mening van velen. Je moet extra opletten en ik rij met voor en achter knipper led lampjes. En zoveel mogelijk links van het fietspad om eerder gezien te woren. Het lijkt soms alsof je juist eerder gezien wordt omdat het een niet zo’n alledaagse verschijning is.
Het enige wat ik nog steeds niet voor elkaar heb, is het monteren van het voorspatbord. Na enig fietsen begint het toch weer aan te lopen. Heb het nu verschillende malen geprobeerd en inmiddels al de voorband behoorlijk af gesleten. Tips van harte welkom.
De Lowracer maakt zijn belofte zeker waar en inderdaad "-meer kilometers met minder moeite-". En de fiets geeft motivatie en plezier om de fiets te gebruiken.

Na 2 jaar zoeken en twijfelen (vooral door geldtekort) heb ik eindelijk een ligfiets gekocht. Ik wou een snelle fiets, die toch nog wat comfort had. Eerst enkele fietsen gehuurd (hurri, taifun, jester en lowracer). De Taifun vond ik echt spartaans rijden. Bij de andere 3 daarentegen was het comfort voldoende vond ik. De Hurri heeft achtervering, dus dat kon moeilijk misgaan. Maar de hurri vond ik wat te traag. Toevallig een goede tweedehandse m5-lowracer tegengekomen. Eerst eens een lowracer getest (ik moest toch weten of ie voldoende comfort gaf!) Tijdens die testrit kwam ik bij toeval iemand met een jester tegen. Samen een stukje gefietst en dan es omgewisseld van fiets. De Jester leek me makkelijker om zo op weg te rijden (komt door het directer stuurgedrag denk ik). Ik wist wel dat een M5-lowracer snel genoeg was (ja, welke betaalbare fiets is sneller dan een lage racer?), dus was mijn enige vrees het comfort. Dat bleek dus erg goed meegevallen. Zoals anderen reeds aangaven, door het lange frame, én de kwaliteit ervan (cro-mo staal in plaats van aluminium) buigt het frame lichtjes mee bij oneffenheden, net genoeg om de scherpte van de hobbels eraf te doen. De huurfiets had geen hoofdsteun en vanaf 2 uur fietsen vind ik het toch ongemakkijk zonder steun. Op mijn fiets zit er dus een hoofdsteun. Dan die tweedehandse M5-lowracer gekocht. De fiets was 1 jaar verhuurd geweest dr M5 zelf, dus ik kreeg er nog een jaar garantie bij. Kleur vd fiets: blauw metallic, 2*9 speed (52-42, 12-28) afmontage: veloce, behalve derailleur: mirage, hoofdsteun en monoblade voorvork. Tip voor beginnende snelheidsfreaks: laat de eerste maand je snelheidsmeter thuis, want je benen moeten echt wel wennen (al merk je dat niet echt, behalve op je tellertje). Mijn eerste ritje ging ik 23 gemiddeld! Na enkele ritjes (5) kon ik door 1 uur alles uit mijn lijf te persen, 30 gemiddeld halen. Onnodig te zeggen dat dat dus een hele ontgoocheling was vr mij. Gelukkig is dat nu (2 maand later) voorbij. Gemiddelde snelheid is minstens 32 voor langere ritjes (+80 km)en (voorlopig :-) ) max 41,63 km/h gemiddeld (!) (kortere ritjes, 30+ km). Edit: Op Cyclevision 2004 reed ik 47,7 km in 1 uur tijd!Dit zijn snelheden die je met een bukfiets nooit kunt halen (als je alleen fietst tenminste).
Maneuvreren bij lage snelheden is (en blijft?) lastig, maar enkele meters verder ben je dat weer vergeten (daar is de fiets trouwens niet voor gemaakt) en geniet je weer volop van je rijcomfort (ja echt, ondanks het ontbreken van vering) en je snelheid. Een echte aanrader voor snelheidsfreaks en/of langeafstandsfietsers.
Verdere informatie en ervaringen vind je op mijn website.
Groeten,
Haiden

Nog mijn ervaring met een lowracer in de moderne tijd van CHR en M-racer.
Deze lowracer heb ik vorig jaar net voor de zomer tweedehands gekocht. Hij is uitgerust met een klassieke tailbag met een laadruimte van 88 liter. Triple voorblad en een 9 cassette 32-11 achter. De nok van de derailleur was afgebroken en de kettinglijn was met extra kettingrollen boven het voorwiel geleid.

Bram Moens had nog een neuspijp liggen, oud model voor lowracer met trapas iets uit het midden om de kettig niet teveel met het voorwiel te interfereren. En ik kon de triple schakelen.

De extra kettingrollen voor de kettinggeleiding boven over het voorwiel heb ik eraf gehaald, omdat dat niet jofel fietste, langs voorwiel heeft echt toch meer rendement.

Zo aangepast heb ik met deze fiets toch PBP 2015 kunnen volbrengen! Toch bleek hij nog niet ideaal te zijn. De standaardklosjes die voor kettingrollen moeten doorgaan, dat is toch echt meuk! Daar zijn dus fatsoenlijke Alligt rollen voor in de plek gekomen. Daarnaast had ik ook een hiel wiel overlap doordat ik maar middelmatig van lengte, 1.75m, ben. De hollow cranks maten 175 mm. Deze heb ik vervangen door een duraline crankstel, triple met cranklengte van 155 mm, met vierkante as en dus ook een nieuwe trapas van 117,5 mm breedte met vierkante as.

Ook de achterderailleur vervangen, vanwege slijtage en voor een exemplaar met een ruimer bereik, zodat ie beter schakelt.

Hij rijdt fantastisch zo! Vooral de kortere cranks zorgen voor een veel betere beheersing en manoeuvreren van de fiets. Ik ben benieuwd voor de komende brevetten!

Voor ook nog een mud guard gemonteerd, geen opspattend vuil meer.

Na een Fujin,was het tijd voor een echte snelle ligfiets.
Was al een hele tijd gecharmeerd van de Low-racer.
Na een proefrit bij M5 (en dat lekkere wijf:) was het wel duidelijk dat dit mijn fiets zou worden.
Het was een stalen geworden (fire red).

De lage ligging dat bevalt mij,wel om twee redenen:aanzienlijke lage luchtweerstand en je ervaart de snelheid wat meer als je laag bij de grond ligt.
Ik heb hem op dit moment uitgerust met een singel speed 53 T voorblad en een 11-28 cassette dat volstaat met dit type fiets,ieder heeft natuurlijk z'n eigen omwentelingen per min. maar dit volstaat prima.
Heb er een kettingrand op voor wedstrijden,ik heb geen zin in een doorgezaagd
hoofd van een ander.
De stuuruitslag is vrij ruim,het is een soort vis die bij het optrekken langzaam met de romp op snelheid komt (iets heen en weer bewegend) en daarna trek je hem bij 25 km/h stijf en kun je gas geven.
De wegligging is vrij stabiel en je kunt vrij plat de bochten door,ook met de 23 mm racebandjes achter.
De 26 mm Primo's volstaan bij het 451 voorwiel en voelen solide aan.
De ketting langs het voorwiel is even wennen maar genereerd wel de snelheid.
De Ultegra velgremmen volstaan,wel opletten bij nat weer dan is de remweg wat langer.
Als je eenmaal op koers ligt dan voel je het asfalt onder je door flitsen.
Je moet wel wat defensiever fietsen,ze willen je nog wel eens over het hoofd zien.
De wielbasis is vrij lang,je ligt echt tussen de wielen.
Hoofdsteun is handig niet noodzakelijk,lekker bij vakantie!
Bij wedstrijden dan haal je het kussentje eraf en ik heb er een schuimplaatje opgelijmd tegen het tikken van de helm.
Ik heb er Sram XO shifters opzitten,schakelen vrij direct.
Na een aantal maanden raak je gewend aan de fiets en dan kun je de snelheid ook opbouwen.
Je krijgt ook leuke reacties van b.v. een jongetje:kijk ''een racefiets''en dat is het natuurlijk ook.
Het frame gaat van neusbuis naar de stuurpen met een knik,en in een vloeiende beweging naar de achterbrug.
Oftewel''go with the flow''maar wel nadenken.

Het is een hele snelle fiets,en de prijs kwaliteit verhouding is goed.
Het ontwerp is uit half jaren tachtig,maar het is een tijdloze fiets!

Groet,
Ramsus