Flevobike bike

Verder dan een meter of twee kom je niet als je voor het eerst op de
levoBike stapt. Daardoor is het evenwel de meest uitdagende ligfiets
an Nederland. Sommigen hebben het na een kwartiertje onder de knieen,
aar ik was na een half uur ploeteren nog weinig opgeschoten. Na een
aar weken (of maanden!) kan de FlevoBike heel lekker rijden (handjes
os, want je stuurt met je onderlichaam; het stuur zelf is vooral voor
e remmen en de bel). Vanwege die lange gewenningsperiode worden ze
rijwel nergens verhuurd.

Vanaf de koop heb ik zeker twee weken iedere avond moeten oefenen om zonder problemen een stukje te kunnen rijden.

Na een paar dagen elke dag oefenen er het eerste tochtje mee gemaakt. Super inspannend!
Na een paar weken werd het een heerlijke fiets, zolang ik tenminste fit was. Als ik moe werd voelde ik me er minder op m'n gemak op. Ook afdalingen met hoge snelheden vond ik vrij eng. Nooit het gevoel de fiets helemaal onder controle te hebben. Uiteindelijk weg gedaan voor een "normale" ligfiets.
Soms mis ik het fietsje toch wel eens...

Ja ja, je moet opnieuw leren fietsen. Je bent gewoon weer die kleuter die voor het eerst zonder zijwieltjes mag. Vader of moeder achter je aan rennen, en oefenen maar.
Ik heb 'm nu 6 jaar, rij dagelijks 40 km. Lekker ontspannen. Handen vrij om eens aan m'n radio te prutsen, of m'n handschoenen aan te trekken. (Rijdend een regenjas aantrekken gaat nog niet).
Soms bekruipt me het gevoel dat ik een snellere fiets wil, maar ja, hij rijdt zo lekker...

Voor lange afstanden over het vlakke Groninger land; ideaal. Ik heb alleen een probleempje; op den duur krijg ik last van 'dove' tenen. Wie weet of hier iets aan te doen is en of het met het type fiets te maken heeft?

Ruim 5 jaar heb ik een Bike gereden. Veelal in de stad. Dat gaf nog wel eens problemen. Met name de voorwielaandrijving zorgde voor heftig vloeken als ik op een brug met stoplicht moest optrekken. Als ik niet uitkeek slipte mijn voorwiel weg, vooral als het wegdek nat was (maar ook zonder),gaf dit geheit problemen. En dat staat zo stuntelig.
Nee, op het platteland doet ie het goed. Helaas is ie vorige week gestolen. Ben op zoek naar een nieuwe ligfiets, maar dat wordt er eentje met achterwielaandrijving.

Ik heb deze fiets nu een maand en wil het hier nu niet hebben over de voors en tegens van deze fiets maar wil andere beginnende flevo- rijders een aantal tips geven, gebaseerd op mijn ervaringen en de dingen die ik gezien heb bij mensen die op mijn fiets geoefend hebben:
1. Kijk naar de horizon, niet naar je voeten. Dit geldt voor zowel het starten als het fietsen zelf. Je bent geneigd naar je voeten te gaan kijken, vooral tijdens het starten. NIET DOEN!
2. Start hellingafwaarts. Als de zwaartekracht meewerkt gaat het makkelijker.
3. Start in de laagste versnelling. Probeer te oefenen op de 21 versnellingen variant. Het lagere verzet is erg handig tijdens het starten.
4. Probeer op een goot leeg plein te oefenen. Op een gegeven moment kun je wegfietsen, maar heb je de richting nog niet onder controle. Het is handig als je je niet druk hoeft te maken over voorgevels van huizen, portieren van auto's e.d.
5. Doe oude schoenen aan. Tijdens het oefenen slijt niet alleen je zool, maar ook de zijkant van je schoen.

Tot slot: vallen hoort erbij. Iedereen die op mijn fiets geoefend heeft, is een aantal keren onderuit gegaan. De voornaamste beschadigingen waren aan het ego van de berijder en de lak van de fiets (ook in die volgorde), dus maak je er niet druk om.

Negatieve punten? Ik durf!

- voorwielslip: met wat oefening meestal geen probleem, totdat je probeert te fietsen op platgereden sneeuw of een hellinkje met los zand
- benen: de taken blijven gelijk: sturen en trappen. Alleen moet je bij een flevo beide met je benen doen. Dus ietsje meer `belasting' op je benen. (Is mijn redenatie)
- langzaam fietsen: dan merk je ineens weer dat je fiets uit twee delen bestaat. Het lukt wel, maar je moet EN evenwicht EN je fiets recht houden.
- bekijks: mensen zijn nieuwsgierig hoe dat nou is, rijden op een ligfiets. Maar dan komen ze bedrogen uit! Een rondje `voelen hoe het is' kan gewoon niet. En maar blijven roepen dat je op sommige andere ligfietsen zo wegfietst.

Maar al deze negatieve puntjes vallen in een keer weg bij dit positieve punt: het is zo'n fantastisch gevoel!

Na 6 jaar FlevoBike had ik een "gewone" fiets aangeschaft. Een ongeluk met als gevolg een verbrijzelde voet (had overigens niets met de fiets te maken) was de reden dat ik wat angstig geworden met glad en regenachtig weer. Eigenlijk had ik al gelijk spijt van mijn beslissing. Nu, twee jaar en twee gestolen fietsen verder, heb ik toch weer een ligfiets besteld en "natuurlijk" is dit weer een FlevoBike.
Acht jaar geleden zag ik de fiets voor het eerst op een lange polderweg bij Dronten. De berijder lag een boek te lezen. Ik wist toen gelijk: die fiets wil ik ook. Na de bekende oefeningen, om de circustruc met het sturen onder de knie te krijgen, kon ik al snel alles met de fiets. Ook in de stad. Het enige nadeel is ook al door anderen genoemd: het wegrijden tegen een helling op. Dan slipt het voorwiel door.
In het eerste jaar heb ik gelijk de Vatternrundan (Wat is het? 240 km of zoiets?) in Zweden gereden met de opmerking aan de finish tegen de leden van mijn groepje: "Zullen we nog een rondje?"

Ik heb nog een tip voor beginnende flevo-(Tempelman)rijders. Het klink vreemd maar het is echt gemakkelijker om te beginnen als je recht overeind zit. Rug uit het zitje en oefenen op een parkeerplaats.

Een paar weken geleden heb ik voor een zacht prijsje een 2e hands Bike aangeschaft. Een eerdere ervaring met een Trike smaakte niet naar meer, maar het fietsje bleef me mateloos intrigeren. Korte kettingloop, deelbaar frame, en de achterpartij is verwisselbaar met die van een Trike. Kortom: leuke gebruiksmogelijkheden, voor wie durft tenminste. Helaas heb ik nog niet al te veel tijd gehad om te oefenen, maar desondanks kan ik me na een paar weken toch redelijk voortbewegen. En als de nood echt aan de man is: haal je voeten van de pedalen, en je hebt weer handbesturing. Rug uit het zitje halen zoals eerdere op deze pagina als optie wordt gezien werkte niet bij mij: ik maakte toen nog net geen valpartij.

Door de unieke besturing is de Bike geen fiets waar je zo op wegrijdt. Maar na 2 weken reed ik zonder handen aan het stuur door de bocht. Appeltjes schillen of vlug je trui uitdoen tijdens het fietsen, of bij het stoplicht aanfietsen terwijl je je bril poetst (maar je moet dan wel even schakelen). Rijden in een stevig tempo is te doen, maar bij andere ligfietsen legt de Bike het vaak af. Het blijft een onstabiele fiets, vooral bij zijwind of optrekken.

Ik heb de fiets goedkoop gekocht, bij wijze van experiment. Na twee jaar experimenteren was de conclusie: de perfecte fiets om zo snel mogelijk zonder handen aan het stuur door een bocht te gaan. Nu kies ik voor minder comfort, meer snelheid en betere bochten: de Hurricane. Wel wennen hoor, fietsen met je handen aan het stuur...

De `Bike' van Flevobike of tegenwoordig Tempelman behoort volgens mij tot
één van de meest ingenieuze fietsen die te verkrijgen is.
Dit komt door de al vaak genoemde korte ketting en deelbaarheid.
Een onderbelicht onderdeel is de bagagecapaciteit. Doordat standaard
voortassen en achtertassen aan een kort achterframe kunnen worden bevestigd, tordeert je frame niet merkbaar; het enige wat je opvalt is een sterkere invering van je
rubberen veerelement en natuurlijk de verlaging van de frequentie van het nadeinen.

Boven de 45 km gaat het sturen wel heel erg licht en lijkt het erop of het
fietsje instabiel lijkt te geraken. Dit zou eigenlijk niet kunnen, omdat deze
fiets netjes een naloop heeft. Kennelijk kun je met je benen niet zo subtiel
sturen. Maar deze snelheid haal ik zelden op deze fiets...

Het fietsje heeft een prettige zithoogte: je kunt door autoruiten heen kijken
en gemakkelijk met je voeten bij de weg. Geen last van je nek door de gematigde
zithoek. Geen voeten en knieen in je gezichtsveld.

Kortom een echt toermodel. Leuk om de weg te verkennen, is nog mee te nemen in
de trein, maar makkelijk is anders (daarvoor neem je een Brompton). Ook
langere afstanden (200 km) is prima te doen. De lagere snelheid kun je
gedeeltelijk compenseren door tijdens het rijden te eten, want je hebt toch
beide handen vrij. Deze fiets is een aanrader.

Mijn Bike nam ik voor een spotprijsje over van iemand die er niet op kon fietsen. En zo was hij er ook aan gekomen. De eerste eigenaar had de fiets nieuw gekocht, kon er niet op fietsen en liet deze toen twee jaar in een steeg wegroesten. Dat is echt jammer, want sommige delen zijn niet tegen deze mishandeling bestand, zo is gebleken.

Ik ga hier nu niet uitweiden over hoe lang het duurt voordat je op de Bike kunt fietsen: dat lees je maar bij de andere ervaringsdeskundigen op deze site. Overigens was ik een stuk sneller, maar dat komt mogelijk doordat ik al anderhalf jaar op een M5 28/26 reed die door zijn hoge opstap en vlakke lighouding sowieso al heel veel overgave van de berijder eist.

Inmiddels ervaar ik de Bike als de plezierigste fiets ooit bedacht, maar tegelijkertijd constateer ik z'n beperkingen. Waar ik op mijn M5 zonder echt moe te worden 200 km per dag rijdt, ben ik de Bike na zo'n 20 km al helemaal zat! Misschien komt dat door de zithouding, omdat het kuipje mijn bilspieren van onder iets afknelt, maar vooral omdat het schijnbare ontspannen fietsen toch wel degelijk iets van de benen vraagt: niet alleen trappen, maar ook nog continu sturen en corrigeren, zowel van de balans als van de rijrichting. Ik heb het daarbij nog niet eens over de gewrichten, want de knieën hebben op de Bike ook met zijwaardse draaiingen te maken! Maar oké: op de kleine afstanden is het fietsen met je handen ineen gevouwen een enorm genoegen. En je gaat nog hard ook! Daarom pak ik mijn Bike dagelijks. Steeds probeer ik een smoes te hebben om er even mee weg te kunnen, zo fantastisch vind ik dit fietsje! Door zijn wendbaarheid, snelle acceleratiemogelijkheid (als de weg niet te glad is of omhoogloopt, vanwege het slippende voorwiel), en enorme remkracht is de Bike ideaal binnen het stadsverkeer. Door het eenvoudig om te klappen beugeltje bij de achtervork is bovendien de zithouding verstelbaar, zodat meer rechtop zitten en dus omkijken mogelijk wordt!

Een belangrijk nadeel is dat de remleiding naar het achterwiel voor een groot deel vrij hangt. Als de fiets omvalt, kan deze hierdoor gemakkelijk beschadigen. Na 7000 km op mijn tweedehands M5 heb ik nog nooit een remleiding stuk gehad; bij mijn Bike heb ik al tweemaal de achterremleiding moeten vervangen/inkorten. Het Magura hydrolische remsysteem mag dan fantastisch zijn, het reparen van een kapotte leiding en het bijvullen en daarna opnieuw afstellen van het systeem kost enig technisch inzicht en vooral nogal wat tijd.

Omdat je lang moet oefenen, voordat je op de Bike kunt rijden, zette ik mijn fietsje nergens op slot. Bijna nergens, want toen ik onlangs voor het éérst wel een ketting aanlegde, bleek de fiets des avonds te zijn gestolen! Maar inderdaad: de dieven kwamen niet ver: tweehonderd meter van de plaats van ontvreemding werd mijn Bike diezelfde avond teruggevonden! Het voordeel van de moeilijke berijdbaarheid en dat iedereen jouw fietsje kent!

Conclusie: naast mijn M5 voor het serieuze werk (woon-werk, vakantie) beleef ik mijn Bike als een geweldig 'speeltje', waarop ik voorlopig zeker niet uitgekeken zal raken, omdat het op korte afstandjes een bijzonder genoegen is je ermee te verplaatsen. En ook niet in de laatste plaats om de bekijks die je ermee hebt!

Ik heb sinds een week een echte oerflevobike (zo eentje met brommerveren). De vorige eigenaar had geen tijd om er op te (leren) fietsen en zodoende heb ik er niet al te veel voor betaald. Na een middagje intensief oefenen op een grote parkeerplaats fiets ik nu met gemak,na nog niet eens een week, zonder handen door de provincie Groningen. Alleen wegrijden bij het stoplicht.... Verder gaat hij niet supersnel, dar kan wel als je sneller trapt, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het comfort. Wat mij betreft de leukste fiets die er bestaat!

Sinds twee dagen ben ik de trotse eigenaar van een flevobike.Gekocht voor een koopje van iemand die het niet meer zag zitten,nu valt dat voor mij wel mee.Heb er veel plezier in om elke dag me bikeje te pakken en ff te oefenen want dat is het,hij ging de eerste 10 minuten alle kanten op behalve de goeie.Nu 1 uur later fiets ik zo'n 500 meter met bochten wat ik zelf een hele prestatie vind.maar zou graag van andre horen hoe je je lichaam het beste kan gebruiken om met deze fiets nog meer plezier te hebben.

Een zeer enthoesiaste flevo bike rijder

Ik heb mijn flevobike model "bike" nu al enige jaren.
Ik heb destijds gebruik gemaakt van de jubileum aanbieding van flevobike, vanwege hun 10 jarig bestaan hadden ze 10 originele bikes gemaakt.
Wat inhoud dat ze een groen frame hebben met een geel kuipstoeltje, tevens zit er een jubileum plaatje op genummerd van 1 tot 10.
Aangezien ik nog nooit op zo'n ding gefiest had, heb ik ongeveer een week nodig gehad om te leren fietsen, vooral in het begin bleef fietsen op hoge snelheid link.
Groot voordeel van deze fiets is het sturen m.b.v. de benen, je kan je handen dus lekker op je buik leggen of een goed boek lezen :-)
Nadelen vindt ik dat het voorwiel de neiging heeft om te slippen wat het wegrijden belemmerd vooral als je tegen een heuveltje moet oprijden.
Daarnaast moet je over een behoorlijke coordinatie van je benen beschikken, even ongeconsentreerd trappen resulteerd bij mij direct in kniepijn, maar dat is misschien een persoonlijke feature.
Voor de rest ben ik zeer tevreden over deze fiets, tot windkracht drie is een kruissnelheid van 30km/uur goed te doen en langdurig vol te houden.

(15-09-2003) Sinds 28 augustus 2003 ben ik ook een trotse bezitter van een 2ehands FlevoBike. De eerste uren kon ik amper mijn tweede voet op de trapper krijgen, maar inmiddels kan ik al ruim een kilometer fietsen zonder in de berm te verdwijnen. De reacties zijn erg leuk, vooral kinderen lachen zich een breuk. Ik ga er maar vanuit dat ik toegelachen wordt. De bedoeling was dat ik naar mijn werk zou gaan fietsen, 26 kilometer enkele reis. Of ik dat daadwerkelijk ga doen, is nog de vraag. Ik ben nog volop aan het oefenen. Nu ook met losse handen.

Ik ben inmiddels een aantal keer naar mijn werk gefietst. Ik doe er ruim 5 kwartier over. Dat vind ik eigenlijk iets te lang dus ik fiets dat hooguit eens in de twee weken.

Ik heb vandaag op een Flevoracer gefietst en heb besloten dat dat mijn volgende gaat worden. Dat fietst toch een stukkie sneller. En voor mijn gevoel met een betere rechtuitstabiliteit. Als ik afscheid kan nemen van dit trouwe fietsje waar ik nu ruim 600 km op heb gefietst.

oktober 2004:
"Als je gewend bent om te fietsen zonder handen aan het stuur, is het fietsen op een Flevobike bijna hetzelfde. De enige reflex die "verkeerd" is, is de stuurreflex. In geval van "on-evenwicht" sturen je handen je op een Flevobike de verkeerde kant op. Dus zonder handen aan het stuur is het makkelijker. Nadeel is dan, dat je niet bij de remmen kan :-)" (Bron: onbekend).

Ik sluit mij hier helemaal bij aan. 1 x verschrikkelijk onverwacht onderuit gegaan. Analyserend tot de conclusie gekomen dat de oorzaak lag in een corrigerende reflex met de handen aan het stuur!
Dus: een recht (ATB) stuur vastgeklemd aan het achterdeel (het niet-sturende deel dus), hier ook de hendel van de achterrem op gemonteerd, zodat we ook nog kunnen remmen (NB: gebruik hier wel een rem die het niet te goed doet; grote kans dat je jezelf anders onderuit remt!).
Het wegfietsen vanuit stilstand gaat nu veel beter met de handen aan het vaste stuur. Het sturen met de benen gaat nu veel soepeler.
(zie ook onder "Zelfbouwers")

Al met al binnen twee weken, 25 km en veel, heel veel korte stukjes oefenen op een lege parkeerplaats nu goed in staat om achtjes, bochtjes en rechtdoor te rijden.

Concentratie is nog steeds nodig. Op de openbare weg alleen nog maar bij rustig verkeer. Het wegrijden moet nog flink geoefend worden. Toch blijft het steeds weer trekken: een heel leuk fietsje (naast mijn Hurricane).

februari 2005, tijd voor een update:
Zo, ondertussen 1,5 jaar en een paar duizend kilometers verder. En het gaat beter (of eigenlijk gewoon goed), zelfs na een paar weken niet fietsen is het "gevoel" snel weet terug. Schijnbaar verleer je het niet gauw. Ik gebruik hem veel voor woon/wekverkeer: 15k enkel, stad en verbindingsweg. Gemiddeld 26/27k/u.Top 35/36. Niet zo snel als op mijn hurri, maar wel lekker ontspannen en handen vrij!

Voor de boodschappen heb ik nu een trike.Ideaal!

Tussen 1994 en 1998 heb ik met veel plezier een FlevoBike gereden. In die periode, op het Voortgezet Onderwijs, had ik tijd genoeg om er op te leren fietsen. Die geinvesteerde tijd heeft zijn vruchten afgeworpen, want onlangs heb ik opnieuw een Flevo gekocht, en afgezien van een paar schoonheidsfoutjes, fiets ik er weer zo op weg. Het gevoel verleer je nooit, als je het eenmaal beheerst.

Als er een mankement aan de Flevo zit, dan is het de benodigde leertijd om de fiets onder de knie te krijgen. Is die tijd geen punt, dan ga je met je Flevo een onvergetelijke fietstijd tegemoet.

Ik heb de fiets in 1991 nieuw gekocht bij Flevobike zelf, nadat Johan Vrielink mij persoonlijk had laten zien hoe hij er met het grootste gemak op wegfietste dacht ik, dat is echt gaaaaaaaf.

Na een weekje 's avonds oefenen vond ik het tijd om er de grote weg mee op te gaan en sindsdien heb ik er zo'n 30000 km mee gefietst.

In bergachtig gebied is het goed te doen (mits niet te stijl, tot +/- 7 % volgens Johan) maar dan moet je wel ook een flinke voorbepakking hebben (is mijn ervaring).

In Nederland ben ik er het hele land mee doorgefietst (behalve Limburg) en dat is echt een genot! ik heb tot nu toe meerdere fietsen geprobeerd en de Flevobike blijft, voor mij, het meest comfortabele vervoermiddel op menskracht.

Sinds 29-07-2007 de eigenaar van een oranje Flevobike air. Voorheen de berijder van een Challenge Twister. Dit is dus wel even wat anders.
Eerste 5 dagen elke dag een half uurtje geoefend op een lege parkeerplaats. Eerst rechtopzittend en langzamerhand liggend. Spierpijn in mijn hele lijf. En maar proberen aan het stuur te trekken.
De 4e en 5e dag wat stille straatjes erbij gepakt en dan net als je denkt : "Nu gaat het goed." Dan ga je dus precies helemaal niet de kant uit die jij wil gaan.

Stoute schoenen aangetrokken en een afstand afgelegd van een kilometertje of 7. Over fietspaden. Wel een paar keer gestopt (heuveltje, brug, tegenliggers) maar wel redelijk tevreden. Alleen kramp in mijn handen en spierpijn in mijn armen.

Afgelopen dagen afstanden vergroot en ik moet zeggen het gevoel wordt steeds beter. Minder afstappen, heb niet meer het hele fietspad nodig, schik niet meer van tegenliggers op een smal pad, durf in te halen enz. heb er nu 66 km opzitten , maar om nu te zeggen: "Ik heb de fiets onder controle." Nee zover is het nog niet.

Rechtdoor rijden gaat goed, bochtjes gaat aardig, maar nu nog achtjes.
Wanneer kan ik met losse handen fietsen? Wanneer kan ik relaxed afstanden van 70 km kan afleggen, net zoals op de Challenge Twister?
Ik denk dat ik op de goede weg ben, maar.......

Ik kocht jaren geleden een flevo-bike in Eindhoven bij de reguliere fietsenwinkel. Ik was al jaren verliefd op deze fiets. De voorwielaandrijving en het knikframe zijn gewoon verschrikkelijk mooi en kompakt. Na drie weken oefenen durfde ik er pas mee in de drukste straten tussen het verkeer. Daarna met veel plezier gedurende meer dan 10 jaar mee gereden. Echt een "gooi-en-smijt" fiets, waarmee ik bedoel dat je er in de stad overal mee kunt komen en in elk gaatje rijdt. Mits je de hoogteversteller monteert. Nu staat hij in mij schuur met twee versleten wielen en ik kan geen nieuwe meer krijgen. Ik zou hem moeten verkopen, maar ik kan niet makkelijk afstand doen van dit prachtige ligfietsje. Sinds een aantal maanden rijd ik flevo-racer: de grote broer. Als je bike gewend bent, is de racer een beest van een fiets. De racer is effe wat sneller (40 km/h ipv 35), en makkelijker wegkomen bij het stoplicht. Maar in een drukke stad, tusen de auto's, blijft de bike de beste ligfiets die er is.

Sinds halverwege 2000 ben ik in het tevreden bezit van een Bike. Tweedehands gekocht via ligfietsplaza, iets wat best goed werkt. Ik heb m'n oorspronkelijke ligfiets (een Alligt modern) ook hierdoor verkocht.

Ok. De bike. Het kost drie weken om erop te leren rijden, maar het is wel erg lekker. Oorspronkelijk kocht ik hem omdat het een goedkope manier was om aan een ligfiets met vering te komen, wat met de Delftse klinkerwegen toch erg lekker is. Qua rijcomfort ben ik niet teleurgesteld!

In 2001 heb ik er 1000 km mee gefietst tijdens de zomervakantie. Banaantassen erop, tentje eropbinden en klaar. Heerlijk tijdens zo'n fietstocht is dat je met twee handen je kaart vast kan houden! Dat hoef je met andere ligfietsen niet te proberen. Ook later met een burley kinderkar (incl. bewoner) prima over de Veluwe gefietst.

Kortom: erg tevreden. Maar tijdens een cyclevision heb ik eens op een trike gezeten en was gelijk verkocht. Het rijdt gemakkelijker dan een bike. Kort daarna een los achterstuk tweedehand op de kop getikt. Prrrrrrr.

Ik heb m'n ervaringen met het leren fietsen op een flevobike bike op het internet geplaatst.