NuVinci N360

Sinds mei 2012 is dit de naaf die in mijn Flevobike Alleweder zit. De versnellingsnaaf op zich heeft zich nog nooit op een fout laten betrappen. Je kunt altijd - binnen het bereik - de juiste trapfrequentie instellen; nooit net te hoog of te laag. In de winter, bij temperaturen van minder dan -10 ° C, waren wel wat problemen met de naafinterface, die vastvroor. Ook luistert de afstelling van de versteller erg nauw. De ondersteuning van Fallbrook is dan weer erg goed.

Zo'n 3000km in m'n e-Mango. Robuust en simpel te bedienen. Krijgt het flink voor de kiezen in deze configuratie maar slipt nooit door. Met de NuVinci in de tussenas van de Mango heb ik geen last met bevroren kabels of interface en bij een lekke band hoeft de naaf niet gedemonteerd te worden. Het bereik is vrij groot, zelfs met maar 1 tandblad voor. Ik kan er hellingen van 8% met 12km/h mee doen en op het vlakke 42km/h mee rijden. In een sprintje kan ik nog doortrekken naar 52km/h voordat de cadans voor mij te hoog wordt.
Goed te bedienen bij stilstand en onder last maar bij erg veel kracht op de ketting gaat het verdraaien van de versteller zwaar. Het kan zelfs nodig zijn om even wat kracht van de pedalen te nemen.
De efficientie van de naaf is niet bekend, maar het is duidelijk niet het sterkste punt.

Nu zo'n 500 km mee gefietst sinds augustus nadat ik de Nu Vinci naaf in de Terra Trike Rover tandem heb gezet. Hoewel de naaf officieel niet is vrijgegeven voor tandemgebruik durfde ik het wel aan na wat ik erover las qua gebruikservaringen (zie hierboven). Ik vermoed niet dat ik bij 25 km. per uur samen met mijn dochter, die beperkt is in haar fietscapaciteit, meer kracht uitoefen als een naar dik 50 sprintende Mango. Ook niet bij die enkele helling die wij nemen in de kleine verzetten, wij kunnen max. 35 km. met het gekozen tandwiel en draaien met kleine crancks (voor 15,5 achter 15 cm. lengte) juist zo soepel mogelijk rond. Ik denk dus niet dat wij het maximaal toelaatbare koppel overschrijden.
Het kunnen schakelen terwijl je doortrapt waarmee je geen verlies lijdt door schakelmomenten is juist op een tandemtrike ideaal, omvallen kan bijna niet en nu kun je altijd één traptempo aanhouden (ook in de bocht) wat de coördinatie tussen voor en achter soepel en efficiënt maakt. Ook is daarmee het comfort wat mij betreft enorm verbeterd, alsof je met een warm mes door de boter snijdt! Wat je aan extra interne weerstand verliest win je daarmee weer terug. Schakel met de handmatige draaischakelaar en had daar in het begin zelfs wat armspierpijn van, omdat je traploos kan schakelen ben je steeds aan het draaien zonder dat je het je heel bewust bent, intuïtief bijna. En inderdaad is het grootste voordeel dat je nooit meer net te zwaar of net te licht trapt. Voor mijn M 5 racemonster gaat het hem niet worden, te zwaar en te veel verlies, maar ook dan denk ik nog regelmatig dat het traploos schakelen wel een hoop comfort oplevert. Heb het gevoel dat het weerstandsverlies het grootst is in de kleine verzetten en het geringst in de zwaardere, zou daar wel eens wat metingen van willen zien maar die zijn nergens te vinden.
Kortom, zeker ook voor tandemrijden, een aanrader als je voor comfort kiest maar niet voor snelheidsmaniakken.

Na drie jaar rijden met de NuVinci naaf een nieuwe evaluatie. Hoeveel kilometers in die jaren zijn afgelegd is niet duidelijk omdat er pas sinds deze zomer een kilometerteller op de tandem zit, een trike vergt nogal wat aanpassing voor de bevestiging van de sensor. Met behulp van een oud ping-belletje als basis en een stukje kettingbuis is dat toch gelukt. Sindsdien hebben we, mijn dochter en ik, eerst nog 500 km afgelegd met de NuVinci naaf en daarna zo'n 500 km met de orginele Sturmey Archer 8 versnellingsnaaf. Reden voor deze wisseling is dat ik benieuwd was naar het verschil in rendement tussen beide naven. Hoewel de NuVinci nooit enig probleem heeft gegeven voelde hij toch altijd een beetje stroperig of plakkerig aan bij het trappen. Alsof je niet 100% rechtstreeks het wiel aandrijft maar je continu over een wat modderige bodem rijdt of heel heet asfalt. Maar zo als in de eerdere ervaring al aangegeven, het schakelen is perfect en je draait altijd dezelfde cadans. Wat bij 95 omwentelingen per minuut en 15 cm crancs een uitkomst voor knieproblemen is. Ook de coördinatie tussen de twee berijders op een tandem is daardoor perfect te regelen. Maar hoe is de efficiency? Ik bedacht me dat ik dat zou uitzoeken door te vergelijken met de orginele naaf. Aangezien ik toch twee wielen heb was wisselen een fluitje van een cent. Maar daarvoor moest er dus wel eerst een fietscomputer geïnstaleerd zijn. Daarna nog een flinke tijd doorgereden om te kijken hoe de NuVinci naaf presteert. Door zo 2 keer 500 km te rijden, allemaal gereden binnen 6 zonnige weken, ga ik er van uit dat de variatie in omstandigheden en routes voldoende is om een vergelijkbaar gemiddelde te krijgen voor beide versnellingssystemen. Het resultaat? Na de eerste rit met de Sturmey Archer naaf had ik inderdaad weer last van mijn knieën. Blijkbaar schakel je dan toch niet genoeg en ben je geneigd om te zwaar door te trappen als je moet stoppen/optrekken bij bochten, stoplichten etc. Toen ik me dat daarna weer bewust was heb ik daar dan ook geen last meer van gehad, maar het laat wel zien hoe natuurlijk en gemakkelijk de NuVinci naaf schakelt. Daar staat tegenover dat de Sturney Archer naaf, toch ook niet bekend als een topnaaf, een veel directer gevoel geeft. Vergelijkbaar met een derailleur systeem qua gevoel. Met de NuVinci naaf reden we gemiddeld 16,4 km per uur, met de Sturmey Archer naaf 17,7. Toch een snelheidsverschil van 8%. Ik schat in dat je door het gemak van het schakelsysteem met de NuVinci een deel rendementsverlies terug wint en omdat weerstand exponentieel toeneemt gok ik erop dat er een rendementsverlies is van 12% met een naafversnelling en 15% met een derailleur. Maar dat is een 'educated guess'. Dus een ideale naaf voor electrische aandrijving, zeker met de automatische schakelunit die ook te verkrijgen is als je daar niet meer over na wilt denken. En voor het voorkomen van knieproblemen is het ook een aanrader, het heeft mij geleerd mijn cadans van 80 naar 95 te verhogen. Vond ik eerst de Sturmey Archer belachelijk licht, nu is die eigenlijk perfect gekozen. Ook op de M5 kom ik niet meer op het grootste blad. Conclusie: een onverwoestbare naaf met een prima bereik maar met een minder direct gevoel en een behoorlijk rendementsverlies. Als je je prestatiedwang wilt verminderen, wat ik met een tandem van bijna 38 kilo en een bijrijder met een beperking toch al moet, krijg je er gelijk een gratis cursus mindfullness bij.