LEL 2003
Gepubliceerd op 02 november 2003 00:00
(43 keer bekeken) 0
Een verslag van de vorige week verreden wedstrijd over de dijk Lelystad-Enkhuizen. Met 25 deelnemers en acceptabele weersomstandigheden een leuke wedstrijd. Zie het uitgebreide bericht voor o.a. voorlopige uitslag, snelheden en bereden fiets. Voor de officiële uitslag zie ‘wedstrijden’ op ligfietsplaza. Volgende wedstrijd is in Sloten (A‘dam) op een verwarmde overdekte wielerbaan.
Op 26 oktober is de laatste wedstrijd van de zomercompetitie gehouden. Een prettig afwijkende wedstrijd ten opzichte van de ‘andere’ wedstrijden. Dit keer geen stratencircuit of wielerbaan, maar een recht stuk dijk. Min of meer vergelijkbaar met de tijdritten in de tour de France.
Gestart wordt er om de twee minuten. Na de brug en een lastige bocht naar beneden kom je dan op een recht stuk dijk en kun je volop je eigen tempo bepalen. Bij het keerpunt wordt je opgevangen, de tussentijd genoteerd, eventueel geholpen met omdraaien en weer weggestuurd. Dit jaar kwam een niet te harde wind uit het noorden. Dit is wel prettig als je op de terugweg de wind in de rug hebt.
Voor de competitie was de strijd om de tweede en derde plaats nog open. Die ging tussen Allert en Edgar Leijten. Vooral Edgar was erop gebrand om die tweede plaats in te pikken. Hij had een andere wedstrijd moeten missen, waardoor hij minder gelegenheid had om zich te revancheren. Uiteindelijk werd Allert Jacobs verdienstelijk tweede in de einduitslag van deze zomercompetitie. In hoeverre de uitslag ‘sportief’ correct is zal in het midden blijven. De verschillen waren namelijk minimaal en beiden hadden met pech te kampen. Bij Edgar was het klikplaatje van een van zijn schoenen losgetrild. Dan fiets je niet echt fijn meer. Het geeft irritatie, je kunt niet meer aan de pedalen trekken en dus snelheidsverlies. Bij de tandem van Allert en John liep de voorketting eraf. Dus dat is op volle snelheid stoppen, ketting terugleggen en weer op gang komen. Het verschil van beiden bedroeg slechts 64 sec op een dik uur racen.
Andere pechgevallen waren o.a. Rob Jansen en Jan Limburg met een lekke band. Vanwege het glas op het fietspad zijn er elk jaar wel een aantal lekke banden. Dat is in dit geval des te erger, omdat je in de middle of nowhere komt te staan zonder volgauto of reservefiets. Zelf plakken op de koude winderige dijk is dus de enige optie. Rob had daarnaast ook nog de pech dat hij het keerpunt niet herkende. Dus fietste hij op volle snelheid de controlepost voorbij, realiseerde zich even later waarschijnlijk dat dat toch wel de controlepost moest zijn. Keerde om en reed weer op volle snelheid de controlepost voorbij. Hij deed dit jaar voor het eerst mee. Volgend jaar jaar zal hem dat beslist niet meer overkomen. Een andere pechvogel met lekke band was Jan Limburg. Die had gelukkig net bij het keerpunt een lekke band. Dus onder beschutting van het tunneltje en met hulp van de controlepost kon hij na 15 minuten en 30 seconden beginnen aan de terugweg. Die lekke band scheelde hem dus ongeveer 10 plaatsen in de einduitslag. Toch wel zuur.
Dat de rijders vaak tot het uiterste gaan bleek wel uit een aantal valpartijen. Erik kwam met een uiterste krachtinspanning over de finishlijn en viel spontaan in de heg. Ellen van Vugt onderschatte met haar Groeneveld Low Racer de laatste bocht en ging (door te lage snelheid?) onderuit. Die bocht eist veel vaker slachtoffers. Tegen het einde van de wedstrijd (uitgeput), met de finish in zicht, moet je nog een scherpe bocht naar rechts maken. In de bocht moet je ook nog sterk klimmen naar de brug. Schakel je niet op tijd, dan val je stil. Ook kan het gebeuren dat je ketting eraf loopt zoals Michiel Nieuwstraaten overkwam.
Dit jaar was familie van Schoot sterk aanwezig met maar liefst drie Questen. Bijzonder gelukkig was zoon Guus. Hij heeft zelf nog geen Quest, maar kon er eentje lenen voor deze wedstrijd. Als je dan ook nog als beste van de familie eindigt, dan kan je dag helemaal niet meer kapot. Overigens is deze wedstrijd wel bij uitstek geschikt voor velomobielen. Mooie lange stukken weg, weinig last van de regen en de kou. Ook de perfecte stroomlijn is er debet aan dat de velomobielen vaak hoog eindigen. Het is dus niet verwonderlijk dat er veel Velomobielrijders op deze wedstrijd afkomen.
Zie ook:
Reacties (0)