Battle Mountain 2014: vliegen, vet en een derailleur

Gepubliceerd op 11 september 2014 07:02, bijgewerkt op 11 september 2014 08:01 (593 keer bekeken) 2

Het boeiende van de World Human Powered Speed Challenge (WHPSC) in Battle Mountain is dat het nooit te voorspellen is. Er kan altijd wel iets tegen zitten. Is het niet het weer, dan is het wel een mechanisch probleem of iets waar je gewoon niet aan kunt denken zoals vanmorgen met Christien Veelenturf zonder direct aanwijsbare reden viel. De meest waarschijnlijke oorzaak is wielvet dat op de weg blijkt te liggen.

Voor de avond ziet het er prachtig uit. Bijna geen wind en een lekkere temperatuur lijken ideale omstandigheden voor een goede recordpoging. Het Human Power Team Delft en Amsterdam (HPT) heeft hard gewerkt om de schade van de valpartij in de ochtend te repareren. Wel besluiten ze met de tweede, onbestickerde, bovenkap te gaan rijden. De teamleden zijn vol vertrouwen dat het een goede avond kan gaan worden. Ondanks dat Rik Houwers enigszins vermoeid is, gaat hij toch een poging wagen. Het plan is om ook Christien Veelenturf weer te laten rijden. Helaas voor waar waait het in haar heat en het team besluit haar niet te laten rijden. Niet dat het echt heel erg hard waait, maar ze kiezen liever het zekere voor het onzekere. Vooral omdat Veelenturf nog niet veel met wind heeft kunnen rijden en Houwers aangeeft dat de VeloX4 bij zijwind erg lastig te besturen is. Het is opnieuw een domper voor Veelenturf, die desondanks het positief blijft inzien. Veerkracht heeft ze zeker.

Houwers mag als eerste van start in de derde heat. Als onderweg de afstanden door de portofoon van het team worden doorgegeven, begint de vangploeg al wat nerveus te worden. Ze hebben het idee dat Houwers erg snel gaat. Daar lijkt het in eerste instantie ook op als hij gevangen wordt. Hij schiet zelfs wat door, wat ongebruikelijk is voor Houwers. Helaas blijkt de snelheid tegen te vallen. Houwers stapt teleurgesteld uit de VeloX4. Met 122 km/h blijft hij onder zijn eigen snelste tijd en ver onder het wereldrecord. Het team probeert te achterhalen wat er mis is gegaan. Zeer waarschijnlijk een combinatie van factoren. Op de fiets zitten veel vliegjes, die de stroomlijn kunnen verstoren. De belangrijkste oorzaak is volgens hun de bovenkap die minder goed aansluit dan de kap met de stickers. Besloten wordt dan ook om op donderdagochtend weer met die kap te gaan rijden als Veelenturf van start gaat. Het wordt nachtwerk om alles klaar te krijgen. Tot nu kan het HPT goed met de tegenslagen overweg. Er zijn dan ook nog wel een paar dagen om een record te kunnen rijden.

Het HPT is niet de enige met tegenvallende snelheden. Alleen Jan-Marcel van Dijken weet met de Cygnus Omerta zijn eigen tijd dit jaar te verbeteren. Van Dijken rijdt 117,2 km/h en komt volledig gesloopt uit zijn fiets. Hij heeft dan ook hard moeten werken in de fiets. Onderweg heeft hij namelijk pech. Tot drie keer toe heeft hij problemen met schakelen, de derailleur wil niet verplaatsen. Opmerkelijk genoeg weet Van Dijken het probleem tijdens het fietsen op te lossen. Dat is bij dergelijke snelheden een hachelijke zaak.

Barbara Buatois en Ellen van Vugt rijden op zich aardig, maar zitten duidelijk onder hun eigen records. Buatois geeft aan dat ze vermoeid is. Niet verwonderlijk na een kwalificatie en een run in de ochtend. Toch mag ze onder die omstandigheden tevreden zijn met 112,2 km/h. Van Vugt blijdt daar iets onder zitten met 110,8 km/h. Het weer is toch niet zo snel als verwacht was. Damjan Zubovnik is wel tevreden. Niet zozeer vanwege de absolute snelheid, 108,1 km/h is onder zijn kunnen. Afgezet tegen het vermogen dat hij heeft geleverd, mag hij zeker niet klagen zegt hij zelf.

Heel langzaam wordt de druk hoger bij de teams. Het is immers al woensdag en we zijn dus op de helft van het aantal pogingen. De weersverwachtingen blijven goed, tegelijk is en blijft het ook Battle Mountain.

Foto's van de derde racedag HPT

Foto's van de WHPSC

HPT Delft: De derde racedag

Redactie

Reacties (2)