Fietsen in de regen
Gepubliceerd op 11 oktober 2009 00:00
(147 keer bekeken) 0
Marjolein van Schoot en Toni Cornelissen trotseren op echte HPV wijze de regen om handen en voeten aan het nieuwe beleid van de vereniging te geven.
Toni zegt “Heb jij wat bij je?” en hij bedoelt plakspullen . We staan langs het Amsterdam-Rijn kanaal op weg naar de kaderbijeenkomst van de Nederlandse Ligfietsvereniging, de NVHPV. Toni heeft linksvoor een lekke band. Gelukkig heb ik een pomp, reservebinnenband en plakspullen bij me. Het laatste hebben we even voorbij Kockengen nodig, dan heb ik rechtsvoor een lekke band. Met een schitterend uitzicht over het groene hart van de Randstad doe ik een plakkertje op de binnenband terwijl Toni de steentjes uit de buitenband pulkt. Ik zal binnenkort eens nieuwe buitenbanden om de wielen leggen, bedenk ik.
Na dit oponthoud begint het te regenen. Niet een beetje, maar keihard. Ik ben blij met mijn velomobiel, want onder het dekje blijf ik redelijk droog en lekker warm. Van het fraaie landschap bij Linschoten en Oudewater kunnen we echter wat minder genieten. We hebben al onze aandacht bij de weg nodig, want de dijkjes zijn hier heel smal.
Bij Kees van Malssen in Gouda praten we met anderen over het beleidsplan van de vereniging. Er blijken geen fundamentele bezwaren te bestaan tegen het huidige beleidsplan. Kees heeft heel veel bijdragen gekregen van actieve en minder actieve leden. Nog steeds zijn suggesties en commentaar op het beleidsplan van harte welkom. Er is ook meer input nodig voor de niet ingevulde delen van het beleidsplan. Het plan gaat verder uitgewerkt worden en komt half november vernieuwd on line. Dan hebben alle leden gelegenheid om commentaar te leveren tot 16 december. Op 16 december, bij de bestuursvergadering, komt er een definitief concept.
Na de kaderbijeenkomst biedt Kees ons een maaltijd aan. Dat is mooi, want fietsen met een lege maag is niet goed. Als het donker is geworden, klim ik weer in de fiets. Op de terugweg rijd ik alleen, want Toni moet verder naar het zuiden en ik wil terug naar Almere. Voor de terugweg kies ik een andere route. De wegen die bij daglicht pittoresk zijn, zijn dat in het donker niet. Dan zijn de smalle dijkjes met het hoge water in de riviertjes ernaast alleen maar eng. Bochtige weggetjes zijn dan niet leuk en afwisselend, maar onnodig gevaarlijk. Terug rijd ik over vrij liggende fietspaden langs rechte, grote wegen. Weinig bomen en goed zicht, dat is beter. Het niet moeilijk om de weg te vinden. En het blijft droog. Zonder regen is het toch fijner om te fietsen.
Reacties (0)