Gereedschap

Uurrecord pogingen 2002

Gepubliceerd op 20 december 2001 00:00 (133 keer bekeken) 0

Diverse pogingen worden ondernomen om het uurrecord te gaan verbeteren. Zowel pogingen op Cycle Vision als anderen gaan het bestaande proberen scherper te stellen.

Uurrecordpogingen
- Bram Moens
- tijdens cycle vision

Artikel uit Provinciale Zeeuwse Courant van 05-12-2001
Leo de Nooijer wil werelduurrecord in sigaar van Bram Moens verbeteren
Op jacht naar erkenning ligfiets
door Koen de Vries
MIDDELBURG - Bram Moens weet het al bijna zeker: het werelduurrecord
dat Leo de Nooijer komend voorjaar op zijn ligfiets gaat aanvallen, sneuvelt. (de diverse pogingen die worden ondernomen zullen hopelijk succesvol zijn).
Het is volgens Bram Moens een kwestie van een simpele rekensom. De luchtweerstand van de fiets bedraagt 0,06, het vermogen van De Nooijer is bijna een halve pk, hetgeen in een uur fietsen een afstand van zo`n 84 kilometer oplevert.
En dat is drie kilometer meer dan het huidige record van de Duitse beroepsrenner Lars Teutenberg, die in de zomer van 1999 op 81 kilometer
uitkwam. (echter ook Lars Teutenberg zal vermoedelijk op Cycle Vision met de White Hawk of een andere stroomlijn zijn titel proberen te verdedigen)
Natuurlijk is er een onzekerheidje: het weer moet meezitten.
Maar dat is dan ook een van de weinige factoren die Moens niet in de hand heeft.
Terwijl hij samen met Leo de Nooijer zijn verhaal doet, strooit hij met getallen, formules, testuitslagen en andere wetenswaardigheden. Zijn filosofie is duidelijk: meten is weten.
Moens jaagt het wereldrecord op de ligfiets al sinds 1983 na. De eigenaar van de ligfietsenfabriekje en -winkel M5 bouwde toen zijn eerste kuip om een ligfiets van eigen fabrikaat. Later maakte hij er, in samenwerking met de
andere Middelburgse ligfietsenfreak Derk Thijs, nog zeven. Goed voor zo`n
zeshonderd uur werk per `sigaar`.
Bij de jacht op het record toont Moens wat verbeten trekjes. Het is niet alleen zijn nieuwsgierigheid naar de grenzen van de mogelijkheden die hem drijft. Dolgraag wil hij bewijzen dat een ligfiets meerwaarde heeft.
,,Ik hoef geen miljoen fietsen te verkopen``, zegt hij oprecht. ,,Daar gaat het
me helemaal niet om. De ligfiets is een technische innovatie. Hij heeft
bijna alleen maar voordelen ten opzichte van de gewone fiets. Alleen wordt de ontwikkeling gefrustreerd.``
Moens doelt op commerciële bedrijven en de internationale wielerbond,
de UCI. In de eerste regels van de statuten van de UCI staat dat elke fiets
gerespecteerd moet worden. Die insteek wordt echter alleen op papier beleden. De ligfiets is een bedreiging voor de bond, weet Moens. ,,Stel dat de ligfiets al honderd jaar de fiets was en ik zou hier een zaakje
hebben met racefietsen. Ik zou echt geen argument kunnen bedenken waarom mensen van
mij zo`n racefiets zouden moeten kopen.``
Hij wijst op de weerstand waarop uitvinders van apparaten als de
tl-lamp of de waterbesparende douchekop aanvankelijk op stuitten. En op de klapschaats.
Dat was voor de wereldtoppers in eerste instantie een lachwekkend instrument. ,,Ik kan me nog herinneren dat Annamarie Thomas door Rintje
Ritsma publiekelijk werd uitgelachen toen zij die schaats aan hem liet zien.
Een paar maanden later reed hij er ook op, omdat hij door iedereen voorbij werd gereden.``
Luchtweerstand
Die kuip is natuurlijk nodig om de luchtweerstand te verminderen. Elke nieuwe uitgave was een betere. Die van 1994 was destijds een hele
goeie, want toen zette Moens eigenhandig het record op 77 kilometer en 123 meter.
Het bleef anderhalf jaar in de boeken staan. De Middelburger is anno 2001 echter niet de jongste meer (45) en zocht daarom iemand die op zijn fiets met een opnieuw verbeterde kuip het record terug naar Middelburg kon halen.
Het werd Leo de Nooijer. De plaatsgenoot van Moens maakte de afgelopen jaren naam als begenadigd tijdrijder. Hij is een tempobeul die gek is op
rechte wegen en het peloton mijdt als een ernstige ziekte. Met zijn 38 jaar is
hij ook niet meer een van de jongsten, maar er zit nog geen sleet op. In de
winkel van Moens hangt de rood-wit-blauwekampioenstrui die De Nooijer dit jaar won op het NK voor vrije renners. Op het onderdeel tijdrijden
natuurlijk. Bram Moens had al lang geleden gezien dat De Nooijer de geschikte man was voor een recordpoging op zijn fiets. Aanvankelijk had de renner er geen oren naar, totdat zijn normaal gesproken veel tragere broer hem op zo`n
ligfiets moeiteloos op achterstand reed.
Het moet allemaal gebeuren in het voorjaar in Lommel, op de testbaan van de Ford-autofabriek. De locatie is ideaal. De baan heeft een lengte van 4,5 kilometer en kan dankzij de enthousiaste directeur regelmatig gebruikt
worden. De nietsvermoedende toeschouwer zal zijn ogen uitkijken, weet Leo de
Nooijer. Het werelduurrecord op de `gewone` fiets is iets meer dan vijftig kilometer. Hij zal hoogstpersoonlijk met een gangetje van ruim tachtig
kilometer voorbij komen zetten. ,,Je kunt het je misschien niet voorstellen``, vult Moens aan. ,,Dat is 23 meter per seconde.``
De kuip is wel erg klein. De Nooijer past er maar net in. Zijn schouders zitten klem tussen de zijkanten van het carbonnen omhulsel. ,,De eerste keer dat ik erin kroop, dacht ik dat het helemaal niets zou worden``, zegt De Nooijer.
,,Uiteindelijk blijkt dat het allemaal heel soepel gaat.
Alleen als er zijwind is, voel ik me niet op mijn gemak. Je wordt zo drie, vier
meter opzij geblazen.``
Op de dag waarop hij het record aanvalt, moet het dus windstil zijn en de
temperatuur moet een graad of vijftien zijn. Niet hoger, want de in zijn kleine huisje mag het niet te warm worden. De bottle-neck zit hem dus
in de weersomstandigheden. De Nooijer: ,,Dat is voor mij het grootste probleem. Ik
weet dat ik het record kan verbeteren, maar weet niet precies wanneer het moet. Stel dat je naar een datum toewerkt, waarop het weer slecht is. Dan moet je bij de volgende poging weer in vorm zijn. Dat is mijn grote
probleem.``
Met dank aan Wim Ganseij voor het insturen van het bericht.

tijdens cycle vision!
Als het weer het
toelaat, en dat zo best wel eens kunnen zo eind juni dan wordt de baan tijdens Cycle Vision 's avonds
opengesteld voor uurrecordpogingen. Oud recordhouder Sam Whittingham (Varna,
1998, 79.14 km) heeft aangegeven te willen komen. Olympisch medaillewinnaar
Jason Queally (Sydney 2000, 1 km in 1.016) kan meer dan sprinten, met een grote
sponsor en een team wetenschappers
achter zich wil hij dat bewijzen op de RDW baan in Lelystad. Zal de huidige
uurrekordhouder Lars Teutenerg van het Speedbike BGL team uit Keulen (Whithawk,
1999, 81.16 km) als toeschouwer langs de kant staan? Wat doet Bram Moens, die
ooit op deze baan een (officieus) uurrekord reed van 77 km? Houd het nieuws in
de gaten, wie weet ben je getuige van het schrijven van een stukje
fietsgeschiedenis!

Redactie