British Human Power Club over Cycle Vision
Gepubliceerd op 29 januari 2007 00:00
(28 keer bekeken) 0
Een van de bladen die veel schrijft over wedstrijden en racen is het blad van de britse ligfietsvereniging BHPC. Zij hebben leuke artikelen geschreven over Cycle Vision 2005(450 kb) door Mike Burrows en een heel lang verhaal van Cycle Vision 2006(580 kb) van BHPC voorzitter Richard Ballantine. Vooral het verhaal van 2006 werd erg gewaardeerd door de engelse lezers. Verslagen van bladen van Cycle Vision op Zandvoort waren nog niet eerder te lezen op internet. In het uitgebreide bericht zoals u van ons gewend bent een beschouwing.
De redactie heeft met ingehouden adem het verhaal van 2006 doorgenomen. Ongelooflijk hoe mensen hebben moeten zwoegen om naar het evenement toe te reizen. Achteraf blijken die moeilijke tijden vaak "avontuur" genoemd te worden. Vaak ook is avontuur op het moment zelf helemaal niet leuk. Alleen achteraf herinner je jezelf precies wat er allemaal gebeurde. Vaak levendiger nog dan het moment zelf. Of zoals in het artikel staat "Years from now, we'll realise that this was it. This is when we were happy", ofwel "over een aantal jaren zullen we ons realiseren dat dit onze gelukkigste tijd was". De stormen en het moeilijke rijden in een groep maakte het bereiken van het doel bijna onmogelijk, hoe het afloopt... lees het artikel dan van 2006(580 kb). Heel anders is het artikel van 2005 dat gaat over het geheim van het leven. Tijdens de toertocht vinden de engelsen een heuvel en ze beleven nog meer avonturen waaronder het ophalen van herinneringen aan de wedstrijden van 1983. Er wordt melding gemaakt van een groep engelsen die in de computerruimte slapen. De achtergrond is als volgt: Organisator Jack Dekker vertelt ons; "In de avond werd het beheer van Zandvoort en de sleutel van het toegangshek aan onze organisatie overgedragen. De hele avond worden de pitboxen en het terrein klaargemaakt om het evenement te gaan houden. Vaak met een kleine groep wordt dan hard gewerkt. Enorme hoosbuien vielen de avond. Zoveel water zelfs dat de toegangsweg onder het viaduct een zwembad werd. Heel laat in de avond stond ik buiten te kijken wat er nog moest gebeuren. Zwart nacht was het. Ik raapte alle moed bij elkaar om het toegangshek op slot te gaan doen. Ineens zag ik in de verte wat lampjes. Even later stopte een groepje ligfietsers voor me. Of dit Zandvoort was. Ja, dat is het kon ik antwoorden. Meteen daarop kwam de vraag "kunnen we hier kamperen". Met pijn in het hart moest ik de weg naar de camping wijzen. Want overnachten op het terrein is niet de bedoeling. Terwijl ik de weg aan het uitleggen was bleek ineens de band leeg te lopen van een van de rijders. Met een beginnende regen, in het donker en laat, daarbij een lekke band is de druppel. In een van de gebouwen konden de mensen vast wel slapen. Achteraf bleken ze de computerruimte het lekkerst warm te vinden. De volgende morgen waren de mensen van Zandvoort daar minder gelukkig mee. De ruimte is verboden terrein voor iedereen eigenlijk."
Reacties (0)