Stroomlijnpunt met bagage-mogelijkheid
Gecreëerd op 21 januari 2012 14:24
Categorieën: geen
Juli 2003: De komende tijd ben ik bezig met het maken van een stroomlijnpunt/bagagebak van aluminium/schuimmat. Inspiratiebron is een duitse zelfbouwer: http://home.arcor.de/liegefix/index.html
Zo af en toe zullen nieuwe foto's verschijnen van mijn vorderingen.
De 1e foto is de Rapido vóór de facelift. De ketting loopt hier nog bovenlangs en de aluminiumplaat die de bananetas gedeeltelijk draagt is hier nog gemonteerd. De lamp op de stuurpen monteer ik nog wat hoger om meer licht op de weg te krijgen en minder op mijn benen. Dan zit het ook hoog genoeg om op hetzelfde buisje waar de houder van de Cateye lamp opzit, ernaast nog een houder voor mijn GPS te monteren, zó dat ik het scherm kan zien over het stuur heen.
De oude bagagedrager is verwijderd. Ik heb een overcompleet dragertje van mijn Condor gebruikt, verlengd met alu-hoekprofiel. Deze moet grotendeels de stroomlijnpunt gaan dragen.
Het is nu al een zootje en ik heb de krant ook nog niet gelezen : ) Weifelachtig als ik ben, heb ik meerdere keren mijn hoofd afgetekend, vandaar de vele strepen. Ik heb al ontdekt dat het gemakkelijk met wasbenzine te verwijderen is, dat blauw is best mooi.
De buitenkant wil ik wel gaan spuitlakken, maar zover is het nog lang niet....
Anders dan Christoph heeft gedaan met zijn "heckkoffer" maak ik een vaste stroomlijnpunt. Het is steviger, maar heeft wel het nadeel dat sommige onderdelen moeilijker bereikbaar zijn. Ik kan altijd nog stroomlijn en stoeltje gezamenlijk verwijderen (2 bouten), als de nood aan de man komt.
Ik liep ertegenaan dat mijn lowracer wel even wat anders is dan de "normale" ligfiets van Christoph. De bereikbaarheid van het veerelement wordt iets lastiger, maar nog wel te doen.
Ik werk hier voor het eerst met een lijmpistool, het lijmt lekker snel, in minuten vast! Het nadeel is dat ik geen al te grote vlakken in één keer kan lijmen. Het aluminium en de dubbel verlijmde campingmat (2x8mm) laten zich goed aan elkaar lijmen. De lijm koelt op metaal duidelijk sneller af dan wanneer ik 2 matjes op elkaar lijm. Het is een goed idee om de te verlijmen vlakken eerst te reinigen met wasbenzine of brandspiritus; de lijmverbinding wordt er aanzienlijk sterker van.
Van achteren gezien. De rechterkant heb ik wat hoger op laten lopen om te vermijden dat bij inveren de tandwielen een gat gaan frezen in de bak.Aangezien de ketting mogelijk op en neer klappert bij een bepaalde cadans of door misschakelen, heb ik een alustrip aan de onderkant van de bodem gelijmd.
2aluminium omgekeerde U's op de bagagedrager gaan de bak grotendeels dragen. Eén is er hierboven te zien. Aluminium platen van slechts 0,5mm dik vormen de wielkasten. Het beloofd superlicht te worden en toch redelijk stevig..
Ik heb de fiets even ondersteboven gehangen om naden die ik anders slecht kon bereiken nog even goed vast te lijmen. De klitteband (aan de bak vastgemaakt met een alu-stripje) dient om een literse fles mee te bevestigen, groter past helaas niet rechtop in de bak. Een slangetje met camelbak afsluitertje en mondstuk dienen uit te monden naast mijn nek zodat ik gemakkelijk kan lurken. Aan de andere kant komt ook een fles waarschijnlijk met eigen slangetje. Om dat nu met afluiters en een T-stuk te gaan doen, nou nee. De flessen steunen op een aluminium stripje, ik wil de bodem niet onnodig belasten.
Ik heb heel wat geprutst om het achterlicht er een beetje redelijk aan te krijgen, uiteindelijk besluit ik om een klein Smart lampje te monteren, omdat de kleine houder daarvan de stroomlijn overdag niet verstoord. Ik sloop dit lampje er dus weer af. Nou ja, dat gebeurt wel vaker dat ik iets weer los moet halen omdat ik een betere manier verzin. Als de bak eenmaal dicht is kan ik niet overal zo gemakkelijk weer bij. Ik besteed dan ook meer tijd aan goed kijken en nadenken dan aan het bouwen zelf. Kom ik er even niet uit, dan kruip ik gewoon achter de computer om hier wat foto's neer te zetten of om andere onzinnige dingen te doen : ) De roeifiets mag zich op het moment in toenemende belangstelling verheugen nu er aan de lowracer geknutseld wordt.
Ik heb het erop gewaagd de buitenkant slechts met enkele mat te doen. Dat blijkt sterk genoeg te zijn, Het is niet erg waarschijnlijk dat de mat gaat bollen of indeuken door de wind. Ik heb wel wat verstevigingen aan gebracht op plaatsen die dat konden gebruiken.Bovenop moet nog een deksel. Hoe ik straks bij de bagage kom? Geduld, ge zult het zien.
De deksel zit er ook op, dat was nog wel het moeilijkste van de hele bouw en ik heb heel wat fijne reepjes moeten afsnijden om de laatste naad op elkaar aan te laten sluiten. Is ie nu klaar? Niet echt, maar ik ga voorlopig ermee rijden en bedenken wat ik nog verbeteren kan. Ik kan in ieder geval aan de zijkanten al flink wat bagage kwijt en het geheel kan aan elke kant 2 knotsen van courgettes (even naar familie brengen) dragen zonder vervorming van bodem of zijkanten. Bovenop de bagagedrager is een (kleine maar sterke) ruimte die nu nog onbereikbaar is, er zal aan de bovenkant nog een opening gesneden moeten worden. Het zal echter niet meevallen het mooi strak te houden. Nog effe een nachtje over slapen.
Ook aan de zijkanten op het laagste punt sluit de kuip nog niet mooi op mijn lichaam aan.Dat kan vrij eenvoudig anders. Naden ga ik uiteindelijk met reflecterende tape afwerken, rood aan de achterkant, waarmee ik volgens mij ook aan de wettelijke normen voldoe. Dan ziet het er nog strakker uit dan ie nu al is en ik hoef het mooie blauw niet over te spuiten.
Ja, ik ben heel tevreden al zijn er best wat minpuntjes, zoals dat op schouderhoogte het geheel wat breder had gekund en ik de bereikbaarheid van de bagageruimte beter wens, al zou ik niet goed weten hoe dat dan zou moeten.
De eerste proefrit verliep goed, al ben ik onderweg de dekseltjes aan de zijkanten verloren, die moeten middels klitteband vastgezet gaan worden. Ik heb gehoord dat stroomlijnkuipen lawaaiig zijn. Ha, deze mooi niet, het schuim dempt alle geluid.
Met het schakelen zat het soms niet helemaal lekker, ik heb het stuur wat verandert en nu zit de kabel geloof ik iets te krap in de bocht. De bedoeling daarvan was om met mijn armen op mijn buik een nog aerodynamischer houding aan te nemen. Helaas, het stuur moet toch weer terug want ik kom haast met mijn knieën ertegenaan.
Ondanks deze kleine moeilijkheden is mijn gemiddelde-record tijdens de proefrit al gebroken op mijn vaste 24km testrondje: Ongestroomlijnd (vele pogingen)35,5km/h, nu gestroomlijnd 0,7km/uur sneller met 36,2km/h. Die 2á3 km/uur snelheidswinst zit er beslist in als de kuip geoptimaliseerd is en het schakelen weer vlot verloopt. 27juni: Kuip geoptimaliseert, schakelen gaat weer soepel en dus gemiddelde verbetert. Nu 38,1km/h. Nog geen 10% sneller, maar dit is pas de 2e poging
Of ik weer dit materiaal zou gebruiken? Goede vraag, het wil in ieder geval heel goed met dit spul en bij niet al te zware belasting verwacht ik een vrij lange levensduur. De kosten zijn laag en het geheel is heel licht, daar kan zelfs carbon maar nauwelijks tegenop volgens mij.Om deze redenen is het een goed idee om als je plannen hebt om een stroomlijnkuip te maken, te beginnen met dit materiaal. Zo doe je ervaring op wat je allemaal tegen kunt komen bij het bouwen van zo'n kuip en ben je bij tegenvallende resultaten in ieder geval niet teveel geld kwijt. Belangrijkste voorwaarden voor succes zijn volgens mij geduld en een goed timmermansoog. En als iets fout gaat, haal je het weer los. Dat hoort er gewoon bij en moet je zeker niet laten, want wat niet helemaal goed oogt, daar blijf je je aan storen.....
Reacties (0)