Gereedschap 0

stroomvoorziening Quest 212

Gecreëerd op 21 januari 2012 14:25

Categorieën: Verlichting

Voor Quest 212 is het de bedoeling dat de elektra zelf wordt aangelegd, al heeft Velomobiel al een aantal voorbereidingen getroffen. Met name de Inoled 20+ koplamp is al geplaatst, (inmiddels vervangen door de Extreme 30+) en bedrading is gelegd.

********************
Update december 2009:
************************

Het apart opladen om de levensduur maximaal te laten zijn is vruchteloos gebleken. In september vielen steeds meer GP-batterijen uit als niet meer op te laden. Ze hebben dus zo'n 2 jaar gefunctioneerd, maar dan wel verdeeld over maar liefst 4 accupacks. Tussendoor heb ik nog een nieuwe set batterijen besteld, dus in totaal gaat het om 50 baterijtjes. Die naar schatting elk zo'n 100 laadcycli hebben meegemaakt. Dit dus ondanks het zorgvuldig apart opladen van de cellen met een goede GP-lader die er netjes 4 a 5 uur over doet, en ondanks het aan boord hebben van een accumeter, waardoor ik de accu's meestal afgeschakeld heb bij lage laadnivo's.

Inmiddels heb ik een nieuwe voorraad accu's aangeschaft, van Duracell ditmaal, en ga op dezelfde manier laden als Eduard Botter: met een lader die in eenmaal alle 10 cellen aankan.

De bedrading was ook al wel aan vervanging toe, dus heb ik alles vernieuwd. 4 batterijhoudertjes a 2.25 euro, en glaszekeringen, welke ik nu ga vervangen door de ook door Eduard Botter gebruikte automatische zekeringen, die dus niet vernieuwd hoeven te worden. Alles kan altijd beter.....

In deze quest: (kort)

stuurschakelaar, gecombineerd achter- en remlicht, knipperlichten van 3-watt leds ook op spiegels, claxon, binnenlamp, fietscomputer(s) stopcontacten, twee accu's met wisselschakelaar, inoled koplamp en zo nog wel wat

Een van de ideeën is een stuurschakelaar die de hoofdstroom uitschakelt als het stuur naar voren gedrukt wordt. Dat kan mooi, omdat ik in deze quest een klem heb geknutseld, die in de plaats komt van het schuimblokje wat in de vorige quests het stuur min of meer rechtop hield. Onder deze klem was mooi ruimte voor een schakelaar. De stuurschakelaar vervangt de zittingschakelaar die ik reeds had in Q16 en Q106.

zo'n schakelaar heeft het voordeel dat je nooit vergeet je licht uit te zetten, en maakt het ook mogelijk om een remschakelaar bij de remgreep te monteren. Die gaat normaal namelijk ook aan als je de fiets op de rem zet bij parkeren. En die blijft normaal branden tot de accu leeg is..... De stuurschakelaar heeft het voordeel t.o.v. de zittingschakelaar dat je het stuur naar achter kan halen, en dan toch stroom hebt. Makkelijk bij even bijlichten en knutselen aan de stroom.

De verlichting is geheel uitgevoerd met leds. Voorin een Inoled koplamp, af Velomobiel. Verder ook alle andere verlichting in leds: knipperlichten, achterlicht, binnenlicht, verklikkerlampjes op dashboard.

In de winterperiode komt er nog een tweede inoled op de helm, zodat ik hiermee de berm schuin voor me kan verlichten. De noodzaak hiervoor zit 'm in tegemoetkomend verkeer op een weg zonder strepen om je aan te kunnen refereren. Mogelijk komt ie niet op de helm, maar in of op de carosserie, als het licht vervelend weerkaatst op de neus. Mogelijk wordt het een ander type lamp. Dat gaan we nog eens rustig uittesten. (De HID-lamp heb ik niet meer laten repareren, al werkte hij ooit prima: de duurzaamheid is erg tegengevallen helaas. Het wordt gewoon te duur.

Verder is daar nog de afweging van het type accu.

Een loodaccu van 7 Ah. weegt een ton, nou ja, 2,4 kilo dan. Een lichtere loodaccu gaat niet lang genoeg mee, hoewel, met die leds kan dat nog wel meevallen. Toch: een accupack van 10 AA-batterijen levert 12 volt tegen 2,7 Ah en weegt ruim 300 gram, daar twee stuks van is dus al ruim 5 Ah voor 600 gram. Met diezelfde 2.4 kilo gewicht heb je bij NiMh zo'n 20 Ah......... En het voordeel van twee accu's is dat je veel flexibeler bent. Omschakelen als er een leeg begint te raken, desnoods een derde bij je, of je neemt een of meer laders mee of je rent in een noodgeval naar een winkel of benzinepomp om 10 penlights te kopen..... Zeg het maar.

Ik koos ervoor om twee boordaccu's samen in een behuizing te plaatsen als boord-unit, en daar heb ik er dubbel uitgevoerd. In totaal beschik ik dus over 4 x 2.7 Ah-packs verdeeld over twee pakketjes. Vanuit elk pakketje komen twee snoeren met tulp-pluggen welke ik in de twee contrapluggen steek welke bovenin het dashbordje zitten. Ik kan nu de ene boordunit leegrijden, (eerst de ene accu, dan de andere) en dan plug ik de tweede boordunit in. De lege unit gaat thuis aan de lading. Daarnaast heb ik twee verschillende laders. De Ansmann Travel kan elke hoeveelheid cellen tussen 1 en 10 opladen, dus een accupack opladen ,maar doet dit niet erg grondig. Beter lijkts het om een batterypack los te halen en elke batterij apart op te laden. Hiertoe heb ik tegelijk 3 identieke GP-laders gekocht. Deze laden per slot, dus elke batterij wordt individueel opgeladen. De travel-lader is een makkelijke nood-lader.
(Inmiddels verdenk ik 'm ervan stuk te zijn. Hij is vervangen door een GP-uurs-lader welke echter maar sporadisch aan het werk wordt gezet omdat het me beter lijkt om wat langzamer te laden.)

Toch ga ik eens wat anders proberen. 12 volt is het streven, i.v.m. da claxon, de wens om accessoires aan te kunnen sluiten als telefoon, GPS, Ipod etc. De Inoled vreet alles tussen 6 en 14 volt, maar wordt gebraden bij meer dan 14 volt, dus Li-Ion valt af. Dat is of 11.1 volt (te weinig) Of 14.4 (te veel) 10 NiMh penlights van 2700 mAh van GP, in combinatie met een twee-uurslader van GP, type H500. gaat het worden. Deze lader is niet zwaar, heeft twee laadsnoeren, een voor 12 volt, en een voor 230 volt, heeft 4 onafhankelijke laadslots, en geeft netjes aan wanneer de batterijen vol zijn, welke evt. kapot is etc.

Zo'n batterijhouder heeft een aansluiting als op een 9-volts batterij. Zo'n stekertje heeft een iel draadje. Ik zie liever een aangesoldeerd stevig snoer. Bovendien wil ik dat elk pack een eigen zekering heeft. Solderen moet heel voorzichtig gebeuren om het plastic intact te laten: het is een thermoplast..... Maar het kan. In fases solderen, eenst vertinnen, laten afkoelen en zeker geen druk uitoefenen alsa het warm is, dan de fastonlip vertinnen, en op de pack vastsolderen. Dan beetje voor beetje de tin aanvullen tot een goede verbinding gemaakt is. De ene pool geef ik een male fastonlip, de andere een female, waarin een zekering wordt gestoken. De andere zijde van de zekering is dan weer een male fastonlip. Hieraan komt d.m.v. fastonstekers een snoer met een tulp-steker. Makkelijk verwisselen van de pack. De accu wordt met klittenband op de wielkast gezet. Twee packs staan naast elkaar, een is aangesloten via een stevige omwisselschakelaar. De ander wacht ongeduldig op zijn beurt. In het volste vertrouwen dat eens de schakelaar wordt overgehaald.....

Omdat er twee stekers aan de accupack bungelen kan dit kortsluiting geven. Om dit te voorkomen heb ik twee 3-mm gaatjes geboord on de plastic houder. Hierin kan ik de pennetjes van der stekers in duwen, waarmee ze niet meer los bungelend tegen elkaar kunnen komen. Verder heb ik de buitenkant van de stekkerbus voorzien van krinmpkous.