Zelfbouw eenwielige, gestroomlijnde aanhanger - Onderdelen
Gecreëerd op 21 januari 2012 14:24
Categorieën: Stroomlijn, |Overig|
De verschillende onderdelen van de eenwielige, gestroomlijnde aanhanger.
De Hoofdmal
Deze mal wordt gemaakt van een positieve mal, een model van het uiteindelijke resultaat.
Het model is gemaakt van piepschuim. Dit waren twee grote blokken van een PS-combinatievloer, een geïsoleerde begane grondvloer van een woning. En dan de versie die het meest geïsoleerd is, deze zijn massief PS. De twee PS-blokken zijn met de onderkant aan elkaar gelijmd, en in een mooie vorm geraspt, en geschuurd. Het spul is erg mooi te bewerken, eventuele oneffenheden zijn weg te werken met lichtgewicht muurplamuur. Je kunt echter niet rechtstreeks een negatieve mal hiervan maken, dat zal ik hieronder uitleggen. Voordat ergens een mal van gemaakt kan worden, moet het oppervlak behandeld zijn zodat de mal er niet aan hecht. Dit kan met PE-folie (of plakband), maar om het echt mooi strak te krijgen zet je het in de was (min. 5 lagen). De was wordt aangebracht met een doek en door stevig wrijven. Piepschuim zou hierdoor indeuken. Bovendien moet de was op een glad oppervlak aangebracht worden, zoals verf. Bij voorkeur DD-lak, dit valt goed te schuren en zelfs te polijsten. Evt. zou latex ook kunnen. Ik heb dit ooit gedaan bij een mal voor een kettingkast, maar door het in de was zetten, deukte het schuim in. Enfin. Het model moet dus verstevigd worden. Hiervoor heb ik gekozen er twee lagen polyester omheen aan te brengen, wat je met polyesterplamuur mooi glad kan afwerken. Sommige lezers zullen de oren spitsen: "polyester op piepschuim?". Inderdaad, dat was ik vergeten, het piepschuim lost op door het oplosmiddel in polyester. Dit resulteert in een niet echt strak geheel, en alles krimpt enorm. Een deel heb ik nog iets geremd door het piepschuim eerst in de latex te zetten. In ieder geval is het gevolg dat mijn mooi op maat gemaakte piepschuim model totaal verruwineerd is. Om het weer strak te krijgen moet er heel wat geplamuurd worden. Inmiddels ben ik zover dat het weer redelijk strak is, en er nu aandacht aan de details besteed kan worden, dwz, mooie randjes maken en de vlakken mooi recht en rond maken.
De hoofdmal wordt straks uit meerdere delen gemaakt. Het maken van een deelbare mal is ook nieuw voor me, dat ga ik eerst testen.
De onderkant
Dit is een negatieve mal gemaakt van hout, hardschuim, polystyreen, glasvezel/epoxy en plamuur. De mal is afgewerkt met DD-lak en in de was (6 lagen) gezet. Ik heb hier reeds een afdruk van gemaakt (een onderkant dus), die ziet er best strak uit. Deze onderkant is gemaakt van 1 laag rovingweefsel (glas) en 1 of 2 lagen glasmat. Als bindingsmateriaal epoxy met een rode kleurstof. Het lossen van de mal was lastig, ik heb er uiteindelijk sleuven in gezaagd om lucht in de wielkast te krijgen, hij zuigt zichzelf vacuüm. Moet ik nog iets op verzinnen.
Bladveren
Dit zijn twee mallen. Ze zijn gemaakt van vurenhout met dd-lak. Het is een gekromde vorm, die verloopt van horizontaal (het verende gedeelte) naar verticaal (waar het wiel bevestigd wordt). Een test met 10 lagen carbon wees uit dat het dit zeker niet sterk genoeg is. Ik gok dat er 40 lagen carbon nodig zijn om deze sterk genoeg te krijgen. Echter een bezoek aan een Harjon in Dordrecht bracht me tot inzicht dat wellicht carbon niet het juiste materiaal hiervoor is. Ik heb hier unidirectionaal glasweefselband voor gekocht. Een test met 2x10 lagen band gaf al redelijke resultaten.
Bevestiging bladveren
Dit was een mal van hout, in de DD-lak gezet. Door een mislukte proefafdruk is de mal echter onbruikbaar geworden. Deze mal wordt wellicht geïntegreerd in de mal voor de onderkant. Het principe van de bevestiging van de bladveren is dat deze achteraan met een bout worden vastgezet, en ±10cm verder nog worden ondersteund. Dit extra steunpunt kan wellicht worden verschoven om de veereigenschappen aan te passen. Ben ik nog niet helemaal uit.
De draagarmen (voorvork)
Ik ben ze rechtstreeks aan het maken, ipv. via een mal. Een vorm van polystyreen wordt omwikkeld met carbon. Eerst maak je de PS-vorm mooi op maat en afgerond. De afmeting is 20mm breed en 40mm hoog profiel, met een ovale doorsnede. Het PS valt goed te snijden met een afbreekmes, het afronden doe je met schuurpapier. Hierna goed stofvrij maken (met stofzuiger) en een laag carbon eroverheen. Eerst het PS insmeren met epoxy, dan een in epoxy gedrenkte lap erover. Hierover een peelply strook wikkelen van 30mm breed, zo strak als het schuim hebben kan, en dit nog een keer strak omwikkelen met plakband. Hierna kunnen er meerdere lagen carbon overheengezet worden, of evt. unidirectionaal band. Zover ben ik echter nog niet.
De vork krijgt aan de voorkant twee patten, waar ik lang over heb gedubd. Eerst wilde ik ze van metaal maken, aluminium ofzo. Maar ze moeten 5.5mm dik zijn, en erg stijf. Ik weet zo even niet waar ik dit zou moeten kopen, dus ben maar aan de slag gegaan met carbon. Een test wijst vanzelf uit hoeveel lagen nodig zijn voor deze dikte. Dit zijn er vermoedelijk 22 (met 0.25mm per laag).
Om de vork netjes in model te houden (deze moet erg recht zijn omdat anders de kar schuin achter de fiets komt te hangen), heb ik wat steunmallen gemaakt van MDF. Dit kan echter nog beter.
20" wiel
Een wiel is op zich wel handig. Ik heb er eentje liggen van een oude kinderfiets, die is echter veel te zwaar. Wellicht dat ik ooit eens ga proberen ook dit zelf te maken. 20" heb ik gekozen omdat mijn fiets al een 20" voorwiel heeft, en dit een aardig formaat heeft (gaat nog vlot over hobbels maar is niet te groot en zwaar).
Zie voor de overige beschrijving: http://www.ligfiets.net/zelfbouwer/project.php?project_nr=241
Reacties (0)