Stroomlijnpunt van hout
Gecreëerd op 21 januari 2012 14:24
Categorieën: Stroomlijn
Ik heb een stroomlijnpunt gemaakt van hout. Er zit een polyester deksel op. Uitgebreide beschrijving is onderaan te vinden. Dit is een copy/paste van toelichtingen bij de foto's van de bouw. Volledige fotoreeks is te vinden op: http://www.pbase.com/hyz/punt
Als er vragen over zijn, hoor ik het graag!
De kale fiets. Voorbereiding om eerst met hardboard een stroomlijnpunt te maken, wat goed-koop is, en makkelijk aanpasbaar. Dit levert platen op, die eenvoudig als mal dienen om in (duur) berken triplex in één keer een goed bouwpakket te krijgen.
Bovenaanzicht van de fiets van het gedeelte waar de stroomlijnpunt moet komen.
Hardboard staat te wachten...
Een plaat hardboard op het stoeltje geklemd met mijn profiel. Dit vormt de vorm van de nieuwe zitting, waar de stroomlijnpunt aan hangt. Het profiel heb ik bepaald door erop te gaan zitten en het af te tekenen.
Tegen de plaat met het profiel andere platen geplakt waardoor al snel een goede stroomlijn-vorm zichtbaar wordt. Kwestie van grote stappen snel thuis! Deze vorm moet uiteraard kritisch bekeken worden en waar nodig aangepast. Vanaf de zijkant bezien moet het ook een mooie vorm zijn, met een licht oplopende vorm aan de onderzijde en aan de achterkant een verticale beeindiging.
Bovenaanzicht van de hardboard-stroompijnpunt waar je al een indruk krijgt van de ruimte in de bak, en hoe het achterwiel erin zit.
Hier ben ik bezig de vorm mooier te maken. De achterste plaat is nog rechthoekig. De span-band houdt het zaakje bij elkaar.
Eerste opzet voor de wielkast voor het achterwiel. De benodigde zijdelingse speling is minimaal (hooguit rekening houden met een dikkere band), maar de speling in hoogte is daarentegen erg belangrijk! De vering van fiets is veel meer dan lijkt. Ik heb een speling in ruststand van zo'n 6cm (gegokt), en dat is eigenlijk net te weinig. Er zijn wat slijtagesporen zichtbaar.
De wielkast. De gaten erin zijn om de speling te controleren.
Wielkast op de fiets. Ik gebruik alle restjes hardboard, dus af en toe is het wat aan elkaar ge-plakt :) Dit is om de vrijloop van derailleur te bekijken.
De ene kant van de punt heeft hier een mooiere vorm gekregen (de onderste laag is nog onver-anderd). Als het hout wat te kort is, of ik heb er teveel afgesneden, dan plak je er gewoon weer een stuk tegenaan (links)! Dit is het grote voordeel van hardboard.
Controle van de vrijloop van de derailleur en met name de kabel.
Speciale "kasten" zijn gemaakt waar de derailleur in past, inclusief tijdens het inveren van de fiets.
De bak van binnen gezien. De kastjes voor derailleur kosten wel wat bagageruimte helaas.
Lijmen van een stuk om de wielkast aan te laten sluiten op de stroomlijnpunt zelf.
Het bouwpakket is compleet. Het weegt ruim 4 kg. Hopelijk is het triplex wat lichter!
Het maken van de nieuwe zitting, als basis voor de stroomlijnpunt. De nieuwe platen zijn op de achterkant van de oude Zephyr zitting geklemd. Op deze manier wordt de zitting net wat ruimer, wat prettig is voor mijn lange rug.
De andere kant. Het rode ding is de originele Zephyr zitting.
Dit is een belangrijk moment. Alle onderdelen van het hardboard bouwpakket zijn in berkentri-plex uitgesneden, en een deel is al gemonteerd. De wielkast zit in elkaar, en de twee zijkanten zijn aan de zitting bevestigd. Dit is eerst gelijmd met houtlijm en gezekerd met spijkertjes. Daar-na is de naad aan de binnenzijde voorzien van een versteviging van glasvezel/polyester. Wel eerst even de hoek opvullen (rond maken), want polyester blijft in een 90graden hoek niet zit-ten.
Om wat handiger met het geheel te kunnen werken, heb ik het tijdelijk vastgezet op een plank.
De wielkast.
Een met polyester versterkte hoekverbinding. Tip: Oefen dit eerst!
Dit is aan de binnenzijde van de wielkast.
Bij elkaar buigen van de zijkanten. Hier ontstaat de mooie dubbelgekromde vorm.
Spanband houdt het geheel bij elkaar.
Detail. Versterkte hoek van zijkant met zitting.
Hier heb ik de hoekaansluiting afgewerkt. Gezaagd/geschuurd.
Weer een versteviging. Het blijkt later één van de belangrijkste te zijn, is later meerdere malen losgegaan, omdat hier veel krachten op komen. Het is de aansluiting van de onderrand van de zijkant, die op de zitting uitkomt. Het dunne kopse hout is de zijkant dus. De zitting buigt doordat je erop zit, en kan daarom los komen.
Ander deel van de naad zijkant/zitting.
Weer een kijk op de twee kritische naden.
Lijmen van één van de bodems van de stroomlijnpunt. Hier wordt het kastje/bakje gelijmd voor de derailleur (of de andere kant).
Nog een lijmactie. Alles wordt ingezet om het maar op z'n plek te houden: lijmklemmen, knij-pers, spanbanden, plakband, gewicht. Lijmklemmen en die grote knijpers heb je nooit voldoen-de!
Eerste montage op de fiets, past alles?
Moment om de wielkast te monteren. Deze wordt ook eerst gelijmd met houtlijm waarna alle naden worden verstevigd met polyester. De wielkast geeft een stevigheid aan de stroomlijnpunt.
De twee bodems!
Mm, de wielkast nog niet gemonteerd? Alleen gefixeerd met plakband. Eerst worden waar-schijnlijk de bodems geplaatst om te voorkomen dat het niet past.
Mooi hoekje. Dit is de onderkant. Links het verticale deel is de zijkant, onder op de foto zie je de zitting, en je kijkt tegen de wielkast en bodem aan. Er zijn wat stukken hout toegevoegd om het netjes af te werken.
Het gat wat je ziet is noodzakelijk om de zitting/stroomlijnpunt te monteren. Je kan dan hier een steeksleutel doorheen steken.
Hier is de achterkant gelijmd. De naad is aan de binnenzijde ook erg goed verstevigd met poly-ester. Dit geeft wat weerstand tegen impact, als een andere fiets ertegenaan komt, of je rijdt je fiets tegen een muur aan ofzo.
De gemonteerde onderkant! Diverse hoeken zijn verstevigd met polyester, maar niet allemaal. De twee bakjes zijn alleen met houtlijm gemonteerd, dat blijkt in de praktijk redelijk voldoende. Er zijn twee naden later losgegaan door overbelading van de bak (inproppen van tent of slaap-zak).
De eerste opzet van het deksel. Dit is een lastig onderdeel, en bleek niet goed uitvoerbaar in hout.
Pianoscharnier voor de montage van het deksel.
Deksel gemonteerd op het scharnier. Dit past dus niet!
Dit past al beter, maar nog niet goed genoeg. De binnenkant van de stroomlijnpunt is inmiddels in de grondverf gezet.
Achteraanzicht. Het deksel is wat zijdelings verschoven, beetje vaag.
Deze kant past netjes, ook mooie overlap zodat het niet inregent.
De oplossing: Heel het deksel in polyester uitvoeren. Het houten deksel kan mooi als mal ge-bruikt worden. Flink over de randen heen plakken zodat het deksel straks een mooie rand krijgt. Tip: plak heel de zijkant af met plastic!
Detail van de rand. Als de hars al flink gegeleerd is, maar nog niet hard, kan je de rand zo af-knippen/snijden. Als het helemaal is uitgehard is dit veel lastiger en moet je slijpen/zagen.
De kant van de zitting. De druipers geven wel aan waarom het belangrijk is alles af te plakken met plastic.
De achterkant. Dit driehoekje wordt later opgevuld.
Na het "ontkisten". Hier zie je hoe het houten deksel als mal is gebruikt. De rand gelijk maken en goed vasttapen.
Het nieuwe deksel! Deze keer transparante polyesterhars gebruikt. Een laag of vier glasvezel is in principe voldoende. Ik gebruik meestal als eerste laag keperweefsel (lekker flexibel) en daar-na meerdere lagen glasmat (losse vezels in een mat). De ronde vorm zorgt ook voor stevigheid.
De randen afgewerkt. Het was m'n eerste echte polyesterwerk (naast de naden), dus het is al-lemaal niet zo vlak en netjes...
Het past aardig. Polyester krimpt flink bij het uitharden, dat merk je goed.
Deze rand paste niet zo goed door de krimp. Dus een deel eruit snijden en opnieuw inlamine-ren. Om te zorgen dat de krimp niet weer roet in het eten gooit, deze keer een stuk triplex er-tussen als afstandshouder. Dit werkte prima!
Voordeel van polyester, het hard erg snel uit, dus er kan na een half uur al getest worden of het nieuw gelamineerde wel werkt.
Uiteraard moet de stroomlijnpunt even gewogen worden! Er zit hier nog niet veel verf op.
±4.5kg. Ben ik tevreden mee. Helaas moet het ding nog geschilderd worden...
Het driehoekje achterop is dichtgemaakt, met een stukje gebogen triplex. Tevens is er een gat in het deksel gemaakt voor een slotje.
Het driehoekje aan de binnenkant. Langs de randen eerst een strookje hout gelijmd, waartegen het driehoekje valt. De randen worden uiteraard ook verstevingd met polyester.
De uitsparing is waar het slotje in valt.
Het pianoscharnier beviel niet. Twee messing scharniertjes zijn beter (al roesten ze nu wel wat).
De andere kant. Een stalen strip is gebogen en voorzien van twee gaten met draad erin getapt. daar worden inbusboutjes vastgedraaid.
Het deksel weegt een halve kilo.
En de stroomlijnpunt zonder deksel 4 kilo, maar dat wisten we al.
Geschilderd!
Het driehoekje achterop is voorzien van een rand waar het deksel mooi overheen valt, tegen inwatering. Tevens een nokje gemaakt waar het achterlicht op gemonteerd kan worden.
Ook de binnenkant is geschilderd.
Dit zijn de maten (1 op 1) van het zeer open schuim op de zitting. Bij nasca maken ze er een mooie hoes voor.
Dat is een tegenvaller: bijna een kilo aan verf!
De fiets wordt er (nog) mooier door! :-)
Een weging van de spullen die de stroomlijnpunt vervangt:
- zitting
- spatbord
- bagagedrager (staal)
- fietstassen
Dit was totaal ±3.7kg. Dus de stroompijnpunt is een ruime 1.5kg zwaarder, dat valt mee.
Een mogelijk alternatief om bagage mee te nemen :) Deze kar is van de studentenstam De Delftsche Zwervers. Ik heb hem twee keer achter mijn fiets gehangen, bv. voor het ophalen van een groot blok piepschuim (±1.5m3). De kar is een beetje zwaar, maar in de mountainbikeversnelling werkt het prima. Wel een beetje eng trouwens, er kwam een bus achter me rijden, die in de spiegel aan alle kanten buiten de kar uitstak, dan voel je je best klein...
De situatie voor de stroomlijnpunt. Een bagagedrager van een oude racefiets, eronder een spatbord, en erboven en naast normale fietstassen. Was een prima oplossing. Erbovenop kon ik nog grotere objecten kwijt.
Reacties (0)